Łukasza 4
1 A Jezus pełen będąc Ducha Świętego, wrócił się od Jordanu, i pędzony jest od Ducha na puszczą.
தத: பரம்’ யீஸு²: பவித்ரேணாத்மநா பூர்ண: ஸந் யர்த்³த³நநத்³யா: பராவ்ரு’த்யாத்மநா ப்ராந்தரம்’ நீத: ஸந் சத்வாரிம்’ஸ²த்³தி³நாநி யாவத் ஸை²தாநா பரீக்ஷிதோ(அ)பூ⁴த்,
2 I był przez czterdzieści dni kuszony od dyjabła, a nie jadł nic przez one dni; ale gdy się te skończyły, potem łaknął.
கிஞ்ச தாநி ஸர்வ்வதி³நாநி போ⁴ஜநம்’ விநா ஸ்தி²தத்வாத் காலே பூர்ணே ஸ க்ஷுதி⁴தவாந்|
3 I rzekł mu dyjabeł: Jeźliś jest Syn Boży, rzecz kamieniowi temu, aby się stał chlebem.
தத: ஸை²தாநாக³த்ய தமவத³த் த்வம்’ சேதீ³ஸ்²வரஸ்ய புத்ரஸ்தர்ஹி ப்ரஸ்தராநேதாந் ஆஜ்ஞயா பூபாந் குரு|
4 Ale Jezus odpowiedział mu, mówiąc: Napisano, iż nie samym chlebem żyć będzie człowiek, ale każdem słowem Bożem.
ததா³ யீஸு²ருவாச, லிபிரீத்³ரு’ஸீ² வித்³யதே மநுஜ: கேவலேந பூபேந ந ஜீவதி கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய ஸர்வ்வாபி⁴ராஜ்ஞாபி⁴ ர்ஜீவதி|
5 I wwiódł go dyjabeł na górę wysoką, i pokazał mu wszystkie królestwa świata we mgnieniu oka.
ததா³ ஸை²தாந் தமுச்சம்’ பர்வ்வதம்’ நீத்வா நிமிஷைகமத்⁴யே ஜக³த: ஸர்வ்வராஜ்யாநி த³ர்ஸி²தவாந்|
6 I rzekł mu dyjabeł: Dam ci tę wszystkę moc i sławę ich; bo mi jest dana, a komu chcę, dawam ją.
பஸ்²சாத் தமவாதீ³த் ஸர்வ்வம் ஏதத்³ விப⁴வம்’ ப்ரதாபஞ்ச துப்⁴யம்’ தா³ஸ்யாமி தந் மயி ஸமர்பிதமாஸ்தே யம்’ ப்ரதி மமேச்சா² ஜாயதே தஸ்மை தா³தும்’ ஸ²க்நோமி,
7 A tak jeźli się ukłonisz przede mną, będzie wszystko twoje.
த்வம்’ சேந்மாம்’ ப⁴ஜஸே தர்ஹி ஸர்வ்வமேதத் தவைவ ப⁴விஷ்யதி|
8 A odpowiadając Jezus rzekł mu: Pójdź precz ode mnie, szatanie! albowiem napisano: Panu, Bogu twemu, kłaniać się będziesz, i jemu samemu służyć będziesz.
ததா³ யீஸு²ஸ்தம்’ ப்ரத்யுக்தவாந் தூ³ரீ ப⁴வ ஸை²தாந் லிபிராஸ்தே, நிஜம்’ ப்ரபு⁴ம்’ பரமேஸ்²வரம்’ ப⁴ஜஸ்வ கேவலம்’ தமேவ ஸேவஸ்வ ச|
9 Potem wiódł go do Jeruzalemu, i postawił go na ganku kościelnym, i rzekł mu: Jeźliś jest Syn Boży, spuść się stąd na dół;
அத² ஸை²தாந் தம்’ யிரூஸா²லமம்’ நீத்வா மந்தி³ரஸ்ய சூடா³யா உபரி ஸமுபவேஸ்²ய ஜகா³த³ த்வம்’ சேதீ³ஸ்²வரஸ்ய புத்ரஸ்தர்ஹி ஸ்தா²நாதி³தோ லம்பி²த்வாத⁴:
10 Albowiem napisano: Że Aniołom swoim przykazał o tobie, aby cię strzegli,
பத யதோ லிபிராஸ்தே, ஆஜ்ஞாபயிஷ்யதி ஸ்வீயாந் தூ³தாந் ஸ பரமேஸ்²வர: |
11 A że cię na rękach nosić będą, byś snać nie obraził o kamień nogi twojej.
ரக்ஷிதும்’ ஸர்வ்வமார்கே³ த்வாம்’ தேந த்வச்சரணே யதா²| ந லகே³த் ப்ரஸ்தராகா⁴தஸ்த்வாம்’ த⁴ரிஷ்யந்தி தே ததா²|
12 A odpowiadając Jezus rzekł mu: Powiedziano: Nie będziesz kusił Pana, Boga twego.
ததா³ யீஸு²நா ப்ரத்யுக்தம் இத³மப்யுக்தமஸ்தி த்வம்’ ஸ்வப்ரபு⁴ம்’ பரேஸ²ம்’ மா பரீக்ஷஸ்வ|
13 A gdy dokończył wszystkich pokus dyjabeł, odstąpił od niego do czasu.
பஸ்²சாத் ஸை²தாந் ஸர்வ்வபரீக்ஷாம்’ ஸமாப்ய க்ஷணாத்தம்’ த்யக்த்வா யயௌ|
14 I wrócił się Jezus w mocy onego Ducha do Galilei. I rozeszła się o nim wieść po wszystkiej onej okolicznej krainie.
ததா³ யீஸு²ராத்மப்ரபா⁴வாத் புநர்கா³லீல்ப்ரதே³ஸ²ம்’ க³தஸ்ததா³ தத்ஸுக்²யாதிஸ்²சதுர்தி³ஸ²ம்’ வ்யாநஸே²|
15 A on nauczał w bóżnicach ich, i był sławiony od wszystkich.
ஸ தேஷாம்’ ப⁴ஜநக்³ரு’ஹேஷு உபதி³ஸ்²ய ஸர்வ்வை: ப்ரஸ²ம்’ஸிதோ ப³பூ⁴வ|
16 I przyszedł do Nazaretu, gdzie był wychowany, i wszedł według zwyczaju swego w dzień sabatu do bóżnicy, i wstał, aby czytał.
அத² ஸ ஸ்வபாலநஸ்தா²நம்’ நாஸரத்புரமேத்ய விஸ்²ராமவாரே ஸ்வாசாராத்³ ப⁴ஜநகே³ஹம்’ ப்ரவிஸ்²ய படி²துமுத்தஸ்தௌ²|
17 I podano mu księgi Izajasza proroka; a otworzywszy księgi, znalazł miejsce, gdzie było napisano:
ததோ யிஸ²யியப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந: புஸ்தகே தஸ்ய கரத³த்தே ஸதி ஸ தத் புஸ்தகம்’ விஸ்தார்ய்ய யத்ர வக்ஷ்யமாணாநி வசநாநி ஸந்தி தத் ஸ்தா²நம்’ ப்ராப்ய பபாட²|
18 Duch Pański nade mną; przeto mię pomazał, abym opowiadał Ewangieliję ubogim; posłał mię, abym uzdrawiał skruszone na sercu, abym zwiastował pojmanym wyzwolenie, i ślepym przejrzenie, i abym wypuścił uciśnione na wolność;
ஆத்மா து பரமேஸ²ஸ்ய மதீ³யோபரி வித்³யதே| த³ரித்³ரேஷு ஸுஸம்’வாத³ம்’ வக்தும்’ மாம்’ ஸோபி⁴ஷிக்தவாந்| ப⁴க்³நாந்த: கரணால்லோகாந் ஸுஸ்வஸ்தா²ந் கர்த்துமேவ ச| ப³ந்தீ³க்ரு’தேஷு லோகேஷு முக்தே ர்கோ⁴ஷயிதும்’ வச: | நேத்ராணி தா³துமந்தே⁴ப்⁴யஸ்த்ராதும்’ ப³த்³த⁴ஜநாநபி|
19 Abym opowiadał rok Pański przyjemny.
பரேஸா²நுக்³ரஹே காலம்’ ப்ரசாரயிதுமேவ ச| ஸர்வ்வைதத்கரணார்தா²ய மாமேவ ப்ரஹிணோதி ஸ: ||
20 A zawarłszy księgę i oddawszy ją słudze, usiadł; a oczy wszystkich w bóżnicy pilnie nań patrzały.
தத: புஸ்தகம்’ ப³த்³வ்வா பரிசாரகஸ்ய ஹஸ்தே ஸமர்ப்ய சாஸநே ஸமுபவிஷ்ட: , ததோ ப⁴ஜநக்³ரு’ஹே யாவந்தோ லோகா ஆஸந் தே ஸர்வ்வே(அ)நந்யத்³ரு’ஷ்ட்யா தம்’ விலுலோகிரே|
21 I począł do nich mówić: Dziści się wypełniło to pismo w uszach waszych.
அநந்தரம் அத்³யைதாநி ஸர்வ்வாணி லிகி²தவசநாநி யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே ஸித்³தா⁴நி ஸ இமாம்’ கதா²ம்’ தேப்⁴ய: கத²யிதுமாரேபே⁴|
22 I wszyscy mu dawali świadectwo, i dziwowali się wdzięczności onych słów, które pochodziły z ust jego, i mówili: Izaż ten nie jest syn Józefowy?
தத: ஸர்வ்வே தஸ்மிந் அந்வரஜ்யந்த, கிஞ்ச தஸ்ய முகா²ந்நிர்க³தாபி⁴ரநுக்³ரஹஸ்ய கதா²பி⁴ஸ்²சமத்க்ரு’த்ய கத²யாமாஸு: கிமயம்’ யூஷப²: புத்ரோ ந?
23 I rzekł do nich: Pewnie mi rzeczecie onę przypowieść: Lekarzu! ulecz samego siebie! Cośmy słyszeli, żeś uczynił w Kapernaum, uczyń i tu w ojczyźnie swojej.
ததா³ ஸோ(அ)வாதீ³த்³ ஹே சிகித்ஸக ஸ்வமேவ ஸ்வஸ்த²ம்’ குரு கப²ர்நாஹூமி யத்³யத் க்ரு’தவாந் தத³ஸ்²ரௌஷ்ம தா: ஸர்வா: க்ரியா அத்ர ஸ்வதே³ஸே² குரு கதா²மேதாம்’ யூயமேவாவஸ்²யம்’ மாம்’ வதி³ஷ்யத²|
24 I rzekł do nich: Zaprawdę wam powiadam: Żaden prorok nie jest przyjemnym w ojczyźnie swojej.
புந: ஸோவாதீ³த்³ யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, கோபி ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ ஸ்வதே³ஸே² ஸத்காரம்’ ந ப்ராப்நோதி|
25 Aleć wam w prawdzie powiadam, że wiele wdów było za dni Elijaszowych w ludzie Izraelskim, gdy było zamknione niebo przez trzy lata i sześć miesięcy, tak iż był wielki głód po wszystkiej ziemi;
அபரஞ்ச யதா²ர்த²ம்’ வச்மி, ஏலியஸ்ய ஜீவநகாலே யதா³ ஸார்த்³த⁴த்ரிதயவர்ஷாணி யாவத் ஜலத³ப்ரதிப³ந்தா⁴த் ஸர்வ்வஸ்மிந் தே³ஸே² மஹாது³ர்பி⁴க்ஷம் அஜநிஷ்ட ததா³நீம் இஸ்ராயேலோ தே³ஸ²ஸ்ய மத்⁴யே ப³ஹ்வ்யோ வித⁴வா ஆஸந்,
26 Wszakże do żadnej z nich nie był posłany Elijasz, tylko do Sarepty, miasta Sydońskiego, do jednej wdowy.
கிந்து ஸீதோ³ந்ப்ரதே³ஸீ²யஸாரிப²த்புரநிவாஸிநீம் ஏகாம்’ வித⁴வாம்’ விநா கஸ்யாஸ்²சித³பி ஸமீபே ஏலிய: ப்ரேரிதோ நாபூ⁴த்|
27 I wiele było trędowatych za Elizeusza proroka, w ludzie Izraelskim, wszakże żaden z nich nie był oczyszczony, tylko Naaman, Syryjczyk.
அபரஞ்ச இலீஸா²யப⁴விஷ்யத்³வாதி³வித்³யமாநதாகாலே இஸ்ராயேல்தே³ஸே² ப³ஹவ: குஷ்டி²ந ஆஸந் கிந்து ஸுரீயதே³ஸீ²யம்’ நாமாந்குஷ்டி²நம்’ விநா கோப்யந்ய: பரிஷ்க்ரு’தோ நாபூ⁴த்|
28 Tedy wszyscy w bóżnicy, gdy to słyszeli, napełnieni byli gniewem;
இமாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா ப⁴ஜநகே³ஹஸ்தி²தா லோகா: ஸக்ரோத⁴ம் உத்தா²ய
29 A wstawszy, wypchnęli go precz z miasta, i wywiedli go na wierzch góry, na której miasto ich zbudowane było, aby go z niej na dół zrzucili.
நக³ராத்தம்’ ப³ஹிஷ்க்ரு’த்ய யஸ்ய ஸி²க²ரிண உபரி தேஷாம்’ நக³ரம்’ ஸ்தா²பிதமாஸ்தே தஸ்மாந்நிக்ஷேப்தும்’ தஸ்ய ஸி²க²ரம்’ தம்’ நிந்யு:
30 Ale on przeszedłszy przez pośrodek ich, uszedł.
கிந்து ஸ தேஷாம்’ மத்⁴யாத³பஸ்ரு’த்ய ஸ்தா²நாந்தரம்’ ஜகா³ம|
31 I zstąpił do Kapernaum, miasta Galilejskiego, a tam je nauczał w sabaty.
தத: பரம்’ யீஸு²ர்கா³லீல்ப்ரதே³ஸீ²யகப²ர்நாஹூம்நக³ர உபஸ்தா²ய விஸ்²ராமவாரே லோகாநுபதே³ஷ்டும் ஆரப்³த⁴வாந்|
32 I zdumiewali się nad nauką jego; bo była mocna mowa jego.
தது³பதே³ஸா²த் ஸர்வ்வே சமச்சக்ரு ர்யதஸ்தஸ்ய கதா² கு³ருதரா ஆஸந்|
33 A w bóżnicy był człowiek, który miał ducha dyjabła nieczystego, i zawołał głosem wielkim,
ததா³நீம்’ தத்³ப⁴ஜநகே³ஹஸ்தி²தோ(அ)மேத்⁴யபூ⁴தக்³ரஸ்த ஏகோ ஜந உச்சை: கத²யாமாஸ,
34 Mówiąc: Ach! Cóż my z tobą mamy, Jezusie Nazareński? Przyszedłeś, abyś nas wytracił; znam cię, ktoś jest, żeś on Święty Boży.
ஹே நாஸரதீயயீஸோ²(அ)ஸ்மாந் த்யஜ, த்வயா ஸஹாஸ்மாகம்’ க: ஸம்ப³ந்த⁴: ? கிமஸ்மாந் விநாஸ²யிதுமாயாஸி? த்வமீஸ்²வரஸ்ய பவித்ரோ ஜந ஏதத³ஹம்’ ஜாநாமி|
35 I zgromił go Jezus, mówiąc: Umilknij, a wynijdź z niego. Tedy dyjabeł porzuciwszy go w pośrodek, wyszedł z niego, nic mu nie zaszkodziwszy.
ததா³ யீஸு²ஸ்தம்’ தர்ஜயித்வாவத³த் மௌநீ ப⁴வ இதோ ப³ஹிர்ப⁴வ; தத: ஸோமேத்⁴யபூ⁴தஸ்தம்’ மத்⁴யஸ்தா²நே பாதயித்வா கிஞ்சித³ப்யஹிம்’ஸித்வா தஸ்மாத்³ ப³ஹிர்க³தவாந்|
36 I przyszedł strach na wszystkie, i rozmawiali między sobą, mówiąc: Cóż to za słowo, że z władzą i z mocą rozkazuje duchom nieczystym, a wychodzą?
தத: ஸர்வ்வே லோகாஸ்²சமத்க்ரு’த்ய பரஸ்பரம்’ வக்துமாரேபி⁴ரே கோயம்’ சமத்கார: | ஏஷ ப்ரபா⁴வேண பராக்ரமேண சாமேத்⁴யபூ⁴தாந் ஆஜ்ஞாபயதி தேநைவ தே ப³ஹிர்க³ச்ச²ந்தி|
37 I rozeszła się o nim wieść na wszystkie miejsca okolicznej krainy.
அநந்தரம்’ சதுர்தி³க்ஸ்த²தே³ஸா²ந் தஸ்ய ஸுக்²யாதிர்வ்யாப்நோத்|
38 A Jezus wstawszy, z bóżnicy wszedł w dom Szymona, a świekra Szymonowa miała gorączkę wielką; i prosili go za nią.
தத³நந்தரம்’ ஸ ப⁴ஜநகே³ஹாத்³ ப³ஹிராக³த்ய ஸி²மோநோ நிவேஸ²நம்’ ப்ரவிவேஸ² ததா³ தஸ்ய ஸ்²வஸ்²ரூர்ஜ்வரேணாத்யந்தம்’ பீடி³தாஸீத் ஸி²ஷ்யாஸ்தத³ர்த²ம்’ தஸ்மிந் விநயம்’ சக்ரு: |
39 Tedy on stanąwszy nad nią, zgromił gorączkę, i opuściła ją; a zarazem wstawszy, posługiwała im.
தத: ஸ தஸ்யா: ஸமீபே ஸ்தி²த்வா ஜ்வரம்’ தர்ஜயாமாஸ தேநைவ தாம்’ ஜ்வரோ(அ)த்யாக்ஷீத் தத: ஸா தத்க்ஷணம் உத்தா²ய தாந் ஸிஷேவே|
40 A gdy słońce zachodziło, wszyscy, którzy mieli chorujące na rozmaite niemocy, przywodzili je do niego, a on na każdego z nich ręce włożywszy, uzdrawiał je.
அத² ஸூர்ய்யாஸ்தகாலே ஸ்வேஷாம்’ யே யே ஜநா நாநாரோகை³: பீடி³தா ஆஸந் லோகாஸ்தாந் யீஸோ²: ஸமீபம் ஆநிந்யு: , ததா³ ஸ ஏகைகஸ்ய கா³த்ரே கரமர்பயித்வா தாநரோகா³ந் சகார|
41 Ku temu wychodzili i dyjabli z wielu ich, wołając i mówiąc: Tyś jest on Chrystus, Syn Boży; ale on zgromiwszy je, nie dopuszczał im mówić; bo wiedzieli, iż on jest Chrystus.
ததோ பூ⁴தா ப³ஹுப்⁴யோ நிர்க³த்ய சீத்ஸ²ப்³த³ம்’ க்ரு’த்வா ச ப³பா⁴ஷிரே த்வமீஸ்²வரஸ்ய புத்ரோ(அ)பி⁴ஷிக்தத்ராதா; கிந்து ஸோபி⁴ஷிக்தத்ராதேதி தே விவிது³ரேதஸ்மாத் காரணாத் தாந் தர்ஜயித்வா தத்³வக்தும்’ நிஷிஷேத⁴|
42 A gdy był dzień, wyszedłszy, szedł na miejsce puste. A lud go szukał, i przyszli aż do niego, i zatrzymywali go, aby nie odchodził od nich.
அபரஞ்ச ப்ரபா⁴தே ஸதி ஸ விஜநஸ்தா²நம்’ ப்ரதஸ்தே² பஸ்²சாத் ஜநாஸ்தமந்விச்ச²ந்தஸ்தந்நிகடம்’ க³த்வா ஸ்தா²நாந்தரக³மநார்த²ம்’ தமந்வருந்த⁴ந்|
43 A on rzekł do nich: I innym miastom muszę opowiadać królestwo Boże; bom na to posłany.
கிந்து ஸ தாந் ஜகா³த³, ஈஸ்²வரீயராஜ்யஸ்ய ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயிதும் அந்யாநி புராண்யபி மயா யாதவ்யாநி யதஸ்தத³ர்த²மேவ ப்ரேரிதோஹம்’|
44 I kazał w bóżnicach Galilejskich.
அத² கா³லீலோ ப⁴ஜநகே³ஹேஷு ஸ உபதி³தே³ஸ²|
