< Łukasza 2 >

1 I stało się w one dni, że wyszedł dekret od cesarza Augusta, aby popisano wszystek świat.
У ті дні вийшов наказ від Кесаря Августа зробити перепис усього населення.
2 A ten popis pierwszy stał się, gdy Cyreneusz był starostą Syryjskim.
Це був перший перепис за правління Квірінія Сирією.
3 I szli wszyscy, aby popisani byli, każdy do miasta swego.
І всі пішли записатися, кожний до свого міста.
4 Wstąpił też i Józef z Galilei z miasta Nazaretu do ziemi Judzkiej, do miasta Dawidowego, które zowią Betlehem, (przeto iż on był z domu i z familii Dawidowej; )
Пішов також і Йосиф із Галілеї, з міста Назарета, в Юдею, у місто Давида, що зветься Віфлеєм, бо він походив із дому та роду Давида.
5 Aby był popisany z Maryją, poślubioną sobie małżonką, która była brzemienną.
Він пішов записатися разом із Марією, своєю нареченою, що була вагітна.
6 I stało się, gdy tam byli, wypełniły się dni, aby porodziła.
І сталося так, що коли вони були там, настав їй час народити.
7 I porodziła syna swego pierworodnego; a uwinęła go w pieluszki, i położyła go w żłobie, przeto iż miejsca nie mieli w gospodzie.
І народила вона Сина, свого Первістка, і сповила Його, і поклала в ясла, бо не було для них місця в гостьовій кімнаті.
8 A byli pasterze w onej krainie w polu nocujący i straż nocną trzymający nad stadem swojem.
Були ж у тій місцевості пастухи, які стояли в полі й охороняли вночі свою отару.
9 A oto Anioł Pański stanął podle nich, a chwała Pańska zewsząd oświeciła je, i bali się bojaźnią wielką.
Аж ось ангел Господа з’явився біля них, і слава Господня засіяла навколо, і великий страх охопив їх.
10 I rzekł do nich Anioł: Nie bójcie się; bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie wszystkiemu ludowi:
І промовив до них ангел: «Не бійтеся! Я приніс вам добру звістку, яка буде великою радістю для всього народу!
11 Iż się wam dziś narodził zbawiciel, który jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowem.
Сьогодні в місті Давида народився вам Спаситель – Христос Господь!
12 A to wam będzie za znak: znajdziecie niemowlątko uwinione w pieluszki, leżące w żłobie.
І ось вам знак: знайдете сповите Немовля, Яке лежатиме в яслах».
13 A zaraz z onym Aniołem przybyło mnóstwo wojsk niebieskich, chwalących Boga i mówiących:
І раптом разом з ангелом з’явилося численне небесне військо, яке прославляло Бога, кажучи:
14 Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój, w ludziach dobre upodobanie.
«Слава Богу на небесах, а на землі мир людям, в яких перебуває Його добра воля!»
15 I stało się, gdy odeszli Aniołowie od nich do nieba, że oniż pasterze rzekli jedni do drugich: Pójdźmyż aż do Betlehemu, a oglądajmy tę rzecz, która się stała, którą nam Pan oznajmił.
Коли ангели повернулися на небо, пастухи почали говорити один одному: «Ходімо до Віфлеєма й побачимо, що там сталося, про що Господь сповістив нас».
16 A tak spiesząc się, przyszli i znaleźli Maryję i Józefa, i ono niemowlątko leżące w żłobie.
І пішли вони швидко [до Віфлеєма] й знайшли Марію, Йосифа й Немовля, покладене в ясла.
17 I ujrzawszy rozsławili to, co im było powiedziano o tem dzieciątku.
Побачивши їх, вони розповіли все, що їм було сказано про Цю Дитину.
18 A wszyscy, którzy słyszeli, dziwowali się temu, co im pasterze powiadali.
Усі, хто чув, дивувалися тому, що розповідали пастухи про Нього.
19 Lecz Maryja zachowywała wszystkie te słowa, uważając je w sercu swojem.
Марія ж зберігала всі ці слова у своєму серці та роздумувала над ними.
20 I wrócili się pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga ze wszystkiego, co słyszeli i widzieli, tak jako im było powiedziano.
І повернулись пастухи, прославляючи та вихваляючи Бога за все те, що почули й побачили, і за те, що все було так, як їм було сказано.
21 A gdy się wypełniło ośm dni, aby obrzezano ono dzieciątko, tedy imię jego nazwane jest Jezus, którem było nazwane od Anioła, pierwej niż się w żywocie poczęło.
Восьмого дня, коли настав час обрізати [Дитя], назвали Його Ісус – саме так, як оголосив ангел ще до Його зачаття в утробі.
22 Gdy się też wypełniły dni oczyszczenia jej według zakonu Mojżeszowego, przynieśli go do Jeruzalemu, aby go stawili Panu,
І коли, за Законом Мойсея, закінчилися дні очищення, принесли Його до Єрусалима, щоб представити перед Господом,
23 (Tak jako napisano w zakonie Pańskim: że wszelki mężczyzna, otwierający żywot, świętym Panu nazwany będzie.)
як написано в Законі Господа: «Кожен первісток чоловічої статі має бути посвячений Господу».
24 A żeby oddali ofiarę według tego, co powiedziano w zakonie Pańskim, parę synogarlic, albo dwoje gołąbiąt.
За Законом Господа вони мали також принести жертву: «Дві горлиці або двох молодих голубів».
25 A oto był człowiek w Jeruzalemie, któremu imię było Symeon; a ten człowiek był sprawiedliwy i bogobojny, oczekujący pociechy Izraelskiej, a Duch Święty był nad nim.
Був тоді в Єрусалимі чоловік, на ім’я Симеон. Він був чоловіком праведним та благочестивим, чекав на утіху Ізраїлю, і Дух Святий був на ньому.
26 I obwieszczony był od Boga przez Ducha Świętego, że nie miał oglądać śmierci, ażby pierwej oglądał Chrystusa Pańskiego.
І було відкрито йому Духом Святим, що він не бачитиме смерті, поки не побачить Христа Господнього.
27 Ten przyszedł z natchnienia Ducha Świętego do kościoła; a gdy rodzice wnosili dzieciątko, Jezusa, aby uczynili według zwyczaju zakonnego przy nim.
[Керований] Духом, він прийшов у Храм, і коли батьки принесли Дитину Ісуса, щоб зробити з Ним за звичаєм Закону,
28 Tedy on wziąwszy go na ręce swoje, chwalił Boga i mówił:
він узяв Його на руки, благословив Бога та промовив:
29 Teraz puszczasz sługę twego, Panie! według słowa twego, w pokoju:
«А зараз, Владико, відпусти раба Твого з миром, за словом Твоїм,
30 Gdyż oczy moje oglądały zbawienie twoje,
бо побачили очі мої спасіння Твоє,
31 Któreś zgotował przed obliczem wszystkich ludzi;
яке Ти приготував перед обличчям усіх народів,
32 Światłość ku objawieniu poganom, a chwałę ludu twego Izraelskiego.
світло одкровення для язичників і славу народу Твого Ізраїлю».
33 A ojciec i matka jego dziwowali się temu, co powiadano o nim.
Батько та мати [Ісуса] дивувалися сказаному про Нього.
34 I błogosławił im Symeon, i rzekł do Maryi, matki jego: Oto ten położony jest na upadek i na powstanie wielu ich w Izraelu, i na znak, przeciw któremu mówić będą.
Симеон же благословив їх та сказав Марії, матері Його: «Ось Цей призначений для падіння й піднесення багатьох в Ізраїлі, Він буде знаком протиріччя,
35 (I twoję własną duszę miecz przeniknie, ) aby myśli z wielu serc objawione były.
так що думки багатьох сердець розкриються. І навіть душу твою пройме меч».
36 A była Anna prorokini, córka Fanuelowa, z pokolenia Asser, która była bardzo podeszła w latach, i żyła siedm lat z mężem od panieństwa swego.
Була там і пророчиця Анна, дочка Фануїла, з роду Ашера; вона дожила до глибокої старості. Зі своїм чоловіком вона прожила сім років від одруження,
37 A ta była wdową, około ośmdziesiąt i czterech lat; która nie wychodziła z kościoła, w postach i w modlitwach służąc Bogu w nocy i we dnie.
а потім стала вдовою, їй було вісімдесят чотири роки. Вона не відходила від Храму, постом та молитвою служила вдень і вночі.
38 Ta też onejże godziny nadszedłszy, wyznawała Pana, i mówiła o nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia w Jeruzalemie.
Прийшовши в той час, вона прославляла Бога і всім, хто чекав на визволення Єрусалима, говорила про Нього.
39 A tak wykonawszy wszystko według zakonu Pańskiego, wrócili się do Galilei, do miasta swego Nazaretu.
І коли виконали все згідно із Законом Господа, повернулися до Галілеї, до свого міста Назарета.
40 A dzieciątko ono rosło, i umacniało się w Duchu, pełne będąc mądrości, a łaska Boża była nad niem.
Дитина ж росла та зміцнювалась, сповнюючись мудрістю, і благодать Божа була на Ній.
41 A rodzice jego chadzali na każdy rok do Jeruzalemu na święto wielkanocne.
Кожного року батьки Ісуса ходили до Єрусалима на свято Пасхи.
42 A gdy już był we dwunastym roku, a oni wstępowali do Jeruzalemu według zwyczaju onego święta;
Коли виповнилося Йому дванадцять років, Він, за звичаєм, пішов разом із ними.
43 I gdy skończyli one dni, a już się wracali nazad, zostało dziecię Jezus w Jeruzalemie, a tego nie wiedział Józef i matka jego.
Коли ж закінчилися дні [свята] і всі поверталися додому, Хлопчик Ісус залишився в Єрусалимі, а батьки Його не знали про це.
44 Lecz mniemając, że jest w towarzystwie podróżnem, uszli dzień drogi, i szukali go między krewnymi i między znajomymi.
Вони думали, що Він іде разом з іншими. Пройшовши день дороги, вони почали шукати Його серед родичів та знайомих.
45 A gdy go nie znaleźli, wrócili się do Jeruzalemu, szukając go,
І, не знайшовши, повернулися до Єрусалима шукати Його.
46 I stało się po trzech dniach, że go znaleźli siedzącego w kościele w pośrodku doktorów, słuchającego ich i pytającego ich.
Через три дні знайшли Його в Храмі, де Він сидів серед учителів, слухав їх та розпитував.
47 I zdumiewali się wszyscy, którzy go słuchali, nad rozumem i nad odpowiedziami jego.
Усі, хто Його чув, дивувалися Його розуму та відповідям.
48 A ujrzawszy go rodzice, zdumieli się. I rzekła do niego matka jego: Synu! przeczżeś nam to uczynił? Oto ojciec twój i ja z boleścią szukaliśmy cię.
Побачивши Його, вони здивувались, і мати промовила до Нього: ―Дитино, чому Ти так вчинив із нами? Ось Твій батько і я з хвилюванням шукали Тебе.
49 I rzekł do nich: Cóż jest, żeście mię szukali? Izaliście nie wiedzieli, iż w tych rzeczach, które są Ojca mego, ja być muszę?
Але Він відповів їм: ―Чому ви шукали Мене? Хіба ви не знали, що Мені треба бути в тому, що належить Моєму Отцю?
50 Lecz oni nie zrozumieli tego słowa, które im mówił.
Але вони не зрозуміли слів, які Він їм сказав.
51 I zstąpił z nimi, i przyszedł do Nazaretu, a był im poddany. A matka jego zachowywała wszystkie te słowa w sercu swojem.
Після цього вони повернулися до Назарета, і Він слухався їх. Мати Його зберігала всі ці слова у своєму серці.
52 A Jezus pomnażał się w mądrości, i we wzroście i w łasce u Boga i u ludzi.
Ісус же зростав мудрістю, ростом і благодаттю у Бога та людей.

< Łukasza 2 >