Łukasza 19
1 A Jezus wszedłszy, szedł przez Jerycho.
யதா³ யீஸு² ர்யிரீஹோபுரம்’ ப்ரவிஸ்²ய தந்மத்⁴யேந க³ச்ச²ம்’ஸ்ததா³
2 A oto mąż, którego zwano imieniem Zacheusz, który był przełożony nad celnikami, a ten był bogaty.
ஸக்கேயநாமா கரஸஞ்சாயிநாம்’ ப்ரதா⁴நோ த⁴நவாநேகோ
3 I żądał widzieć Jezusa, co by zacz był; lecz nie mógł przed ludem, bo był małego wzrostu.
யீஸு²: கீத்³ரு’கி³தி த்³ரஷ்டும்’ சேஷ்டிதவாந் கிந்து க²ர்வ்வத்வால்லோகஸம்’க⁴மத்⁴யே தத்³த³ர்ஸ²நமப்ராப்ய
4 A bieżawszy naprzód, wstąpił na drzewo leśnej figi, aby go ujrzał; bo tamtędy iść miał.
யேந பதா² ஸ யாஸ்யதி தத்பதே²(அ)க்³ரே தா⁴வித்வா தம்’ த்³ரஷ்டும் உடு³ம்ப³ரதருமாருரோஹ|
5 A gdy przyszedł na ono miejsce, spojrzawszy Jezus w górę, ujrzał go, i rzekł do niego: Zacheuszu! zstąp prędko na dół, albowiem dziś muszę zostać w domu twoim.
பஸ்²சாத்³ யீஸு²ஸ்தத்ஸ்தா²நம் இத்வா ஊர்த்³த்⁴வம்’ விலோக்ய தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வாவாதீ³த், ஹே ஸக்கேய த்வம்’ ஸீ²க்⁴ரமவரோஹ மயாத்³ய த்வத்³கே³ஹே வஸ்தவ்யம்’|
6 I zstąpił prędko i przyjął go z radością.
தத: ஸ ஸீ²க்⁴ரமவருஹ்ய ஸாஹ்லாத³ம்’ தம்’ ஜக்³ராஹ|
7 A widząc to wszyscy, szemrali, mówiąc: U człowieka grzesznego gospodą stanął.
தத்³ த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸர்வ்வே விவத³மாநா வக்துமாரேபி⁴ரே, ஸோதிதி²த்வேந து³ஷ்டலோகக்³ரு’ஹம்’ க³ச்ச²தி|
8 A stanąwszy Zacheusz, rzekł do Pana: Oto połowę majętności moich dam ubogim, Panie! a jeźliżem kogo w czem podszedł, oddam w czwórnasób.
கிந்து ஸக்கேயோ த³ண்டா³யமாநோ வக்துமாரேபே⁴, ஹே ப்ரபோ⁴ பஸ்²ய மம யா ஸம்பத்திரஸ்தி தத³ர்த்³த⁴ம்’ த³ரித்³ரேப்⁴யோ த³தே³, அபரம் அந்யாயம்’ க்ரு’த்வா கஸ்மாத³பி யதி³ கதா³பி கிஞ்சித் மயா க்³ரு’ஹீதம்’ தர்ஹி தச்சதுர்கு³ணம்’ த³தா³மி|
9 I rzekł mu Jezus: Dziś się stało zbawienie domowi temu, dlatego że i on jest synem Abrahamowym.
ததா³ யீஸு²ஸ்தமுக்தவாந் அயமபி இப்³ராஹீம: ஸந்தாநோ(அ)த: காரணாத்³ அத்³யாஸ்ய க்³ரு’ஹே த்ராணமுபஸ்தி²தம்’|
10 Bo przyszedł Syn człowieczy, aby szukał i zachował, co było zginęło.
யத்³ ஹாரிதம்’ தத் ம்ரு’க³யிதும்’ ரக்ஷிதுஞ்ச மநுஷ்யபுத்ர ஆக³தவாந்|
11 Tedy gdy oni słuchali, mówiąc dalej powiedział im podobieństwo, dlatego że był blisko od Jeruzalemu, a iż oni mniemali, że się wnet królestwo Boże objawić miało.
அத² ஸ யிரூஸா²லம: ஸமீப உபாதிஷ்ட²த்³ ஈஸ்²வரராஜத்வஸ்யாநுஷ்டா²நம்’ ததை³வ ப⁴விஷ்யதீதி லோகைரந்வபூ⁴யத, தஸ்மாத் ஸ ஸ்²ரோத்ரு’ப்⁴ய: புநர்த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²ம் உத்தா²ப்ய கத²யாமாஸ|
12 Rzekł tedy: Niektóry człowiek rodu zacnego jechał w daleką krainę, aby sobie wziął królestwo, i zasię się wrócił.
கோபி மஹால்லோகோ நிஜார்த²ம்’ ராஜத்வபத³ம்’ க்³ரு’ஹீத்வா புநராக³ந்தும்’ தூ³ரதே³ஸ²ம்’ ஜகா³ம|
13 A zawoławszy dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć grzywien i rzekł do nich: Handlujcie, aż przyjadę.
யாத்ராகாலே நிஜாந் த³ஸ²தா³ஸாந் ஆஹூய த³ஸ²ஸ்வர்ணமுத்³ரா த³த்த்வா மமாக³மநபர்ய்யந்தம்’ வாணிஜ்யம்’ குருதேத்யாதி³தே³ஸ²|
14 Lecz mieszczanie jego mieli go w nienawiści, i wyprawili za nim poselstwo, mówiąc: Nie chcemy, aby ten królował nad nami.
கிந்து தஸ்ய ப்ரஜாஸ்தமவஜ்ஞாய மநுஷ்யமேநம் அஸ்மாகமுபரி ராஜத்வம்’ ந காரயிவ்யாம இமாம்’ வார்த்தாம்’ தந்நிகடே ப்ரேரயாமாஸு: |
15 I stało się, gdy się wrócił wziąwszy królestwo, że rozkazał do siebie zawołać sług onych, którym był dał pieniądze, aby się dowiedział, co który handlując zyskał.
அத² ஸ ராஜத்வபத³ம்’ ப்ராப்யாக³தவாந் ஏகைகோ ஜநோ பா³ணிஜ்யேந கிம்’ லப்³த⁴வாந் இதி ஜ்ஞாதும்’ யேஷு தா³ஸேஷு முத்³ரா அர்பயத் தாந் ஆஹூயாநேதும் ஆதி³தே³ஸ²|
16 Tedy przyszedł pierwszy, mówiąc: Panie! grzywna twoja dziesięć grzywien urobiła.
ததா³ ப்ரத²ம ஆக³த்ய கதி²தவாந், ஹே ப்ரபோ⁴ தவ தயைகயா முத்³ரயா த³ஸ²முத்³ரா லப்³தா⁴: |
17 I rzekł mu: Dobrze, sługo dobry! iżeś był nad małem wiernym, miejże władzę nad dziesięcioma miastami.
தத: ஸ உவாச த்வமுத்தமோ தா³ஸ: ஸ்வல்பேந விஸ்²வாஸ்யோ ஜாத இத: காரணாத் த்வம்’ த³ஸ²நக³ராணாம் அதி⁴போ ப⁴வ|
18 Przyszedł i drugi, mówiąc: Panie! grzywna twoja pięć grzywien urobiła.
த்³விதீய ஆக³த்ய கதி²தவாந், ஹே ப்ரபோ⁴ தவைகயா முத்³ரயா பஞ்சமுத்³ரா லப்³தா⁴: |
19 Rzekł i temu: I ty bądź nad pięcioma miastami.
தத: ஸ உவாச, த்வம்’ பஞ்சாநாம்’ நக³ராணாமதி⁴பதி ர்ப⁴வ|
20 A inszy przyszedł, mówiąc: Panie! oto grzywna twoja, którąm miał schowaną w chustce;
ததோந்ய ஆக³த்ய கத²யாமாஸ, ஹே ப்ரபோ⁴ பஸ்²ய தவ யா முத்³ரா அஹம்’ வஸ்த்ரே ப³த்³த்⁴வாஸ்தா²பயம்’ ஸேயம்’|
21 Bom się ciebie bał, żeś jest człowiek srogi; bierzesz, czegoś nie położył, a żniesz, czegoś nie siał.
த்வம்’ க்ரு’பணோ யந்நாஸ்தா²பயஸ்தத³பி க்³ரு’ஹ்லாஸி, யந்நாவபஸ்ததே³வ ச சி²நத்ஸி ததோஹம்’ த்வத்தோ பீ⁴த: |
22 Tedy mu rzekł: Z ust twoich sądzę cię, zły sługo! Wiedziałeś, żem ja jest człowiek srogi, który biorę, czegom nie położył, a żnę, czegom nie siał.
ததா³ ஸ ஜகா³த³, ரே து³ஷ்டதா³ஸ தவ வாக்யேந த்வாம்’ தோ³ஷிணம்’ கரிஷ்யாமி, யத³ஹம்’ நாஸ்தா²பயம்’ ததே³வ க்³ரு’ஹ்லாமி, யத³ஹம்’ நாவபஞ்ச ததே³வ சி²நத்³மி, ஏதாத்³ரு’ஸ²: க்ரு’பணோஹமிதி யதி³ த்வம்’ ஜாநாஸி,
23 Przeczżeś tedy nie dał srebra mego do lichwiarzy? a ja przyszedłszy, wziąłbym je był z lichwą.
தர்ஹி மம முத்³ரா ப³ணிஜாம்’ நிகடே குதோ நாஸ்தா²பய: ? தயா க்ரு’தே(அ)ஹம் ஆக³த்ய குஸீதே³ந ஸார்த்³த⁴ம்’ நிஜமுத்³ரா அப்ராப்ஸ்யம்|
24 I rzekł tym, którzy tuż stali: Weźmijcie od niego tę grzywnę, a dajcie temu, który ma dziesięć grzywien.
பஸ்²சாத் ஸ ஸமீபஸ்தா²ந் ஜநாந் ஆஜ்ஞாபயத் அஸ்மாத் முத்³ரா ஆநீய யஸ்ய த³ஸ²முத்³ரா: ஸந்தி தஸ்மை த³த்த|
25 I rzekli mu: Panie! mać dziesięć grzywien.
தே ப்ரோசு: ப்ரபோ⁴(அ)ஸ்ய த³ஸ²முத்³ரா: ஸந்தி|
26 Zaprawdę powiadam wam, iż wszelkiemu, który ma, będzie dane, a od tego, który nie ma, i to, co ma, będzie od niego odjęte.
யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி யஸ்யாஸ்²ரயே வத்³த⁴தே (அ)தி⁴கம்’ தஸ்மை தா³யிஷ்யதே, கிந்து யஸ்யாஸ்²ரயே ந வர்த்³த⁴தே தஸ்ய யத்³யத³ஸ்தி தத³பி தஸ்மாந் நாயிஷ்யதே|
27 Ale i nieprzyjacioły moje, którzy nie chcieli, abym królował nad nimi, przywiedźcie tu, a pobijcie przede mną.
கிந்து மமாதி⁴பதித்வஸ்ய வஸ²த்வே ஸ்தா²தும் அஸம்மந்யமாநா யே மம ரிபவஸ்தாநாநீய மம ஸமக்ஷம்’ ஸம்’ஹரத|
28 A to powiedziawszy, szedł wprzód, wstępując do Jeruzalemu.
இத்யுபதே³ஸ²கதா²ம்’ கத²யித்வா ஸோக்³ரக³: ஸந் யிரூஸா²லமபுரம்’ யயௌ|
29 I stało się, gdy się przybliżył do Betfagie i Betanii, ku górze, którą zowią oliwną, posłał dwóch z uczniów swoich,
ததோ பை³த்ப²கீ³பை³த²நீயாக்³ராமயோ: ஸமீபே ஜைதுநாத்³ரேரந்திகம் இத்வா ஸி²ஷ்யத்³வயம் இத்யுக்த்வா ப்ரேஷயாமாஸ,
30 Mówiąc: Idźcie do miasteczka, które jest przeciwko wam, do którego wszedłszy, znajdziecie oślę uwiązane, na którem żaden człowiek nigdy nie siedział; odwiązawszy je, przywiedźcie:
யுவாமமும்’ ஸம்முக²ஸ்த²க்³ராமம்’ ப்ரவிஸ்²யைவ யம்’ கோபி மாநுஷ: கதா³பி நாரோஹத் தம்’ க³ர்த்³த³ப⁴ஸா²வகம்’ ப³த்³த⁴ம்’ த்³ரக்ஷ்யத²ஸ்தம்’ மோசயித்வாநயதம்’|
31 A jeźliby was kto spytał, przecz je odwiązujecie? tak mu powiecie: Przeto, że go Pan potrzebuje.
தத்ர குதோ மோசயத²: ? இதி சேத் கோபி வக்ஷ்யதி தர்ஹி வக்ஷ்யத²: ப்ரபே⁴ரத்ர ப்ரயோஜநம் ஆஸ்தே|
32 Odszedłszy tedy ci, którzy byli posłani, znaleźli, jako im był powiedział.
ததா³ தௌ ப்ரரிதௌ க³த்வா தத்கதா²நுஸாரேண ஸர்வ்வம்’ ப்ராப்தௌ|
33 A gdy oni odwiązywali ono oślę, rzekli panowie jego do nich: Przecz odwiązujecie oślę?
க³ர்த³ப⁴ஸா²வகமோசநகாலே தத்வாமிந ஊசு: , க³ர்த³ப⁴ஸா²வகம்’ குதோ மோசயத²: ?
34 A oni powiedzieli: Pan go potrzebuje.
தாவூசது: ப்ரபோ⁴ரத்ர ப்ரயோஜநம் ஆஸ்தே|
35 I przywiedli je do Jezusa, a włożywszy szaty swoje na ono oślę, wsadzili Jezusa na nie.
பஸ்²சாத் தௌ தம்’ க³ர்த³ப⁴ஸா²வகம்’ யீஸோ²ரந்திகமாநீய தத்ப்ரு’ஷ்டே² நிஜவஸநாநி பாதயித்வா தது³பரி யீஸு²மாரோஹயாமாஸது: |
36 A gdy on jechał, słali szaty swoje na drodze.
அத² யாத்ராகாலே லோகா: பதி² ஸ்வவஸ்த்ராணி பாதயிதும் ஆரேபி⁴ரே|
37 A gdy się już przybliżał tam, gdzie się spuszczają z góry oliwnej, poczęło wszystko mnóstwo uczniów radując się chwalić Boga głosem wielkim ze wszystkich cudów, które widzieli,
அபரம்’ ஜைதுநாத்³ரேருபத்யகாம் இத்வா ஸி²ஷ்யஸம்’க⁴: பூர்வ்வத்³ரு’ஷ்டாநி மஹாகர்ம்மாணி ஸ்ம்ரு’த்வா,
38 Mówiąc: Błogosławiony król, który idzie w imieniu Pańskiem; pokój na niebie, a chwała na wysokościach.
யோ ராஜா ப்ரபோ⁴ ர்நாம்நாயாதி ஸ த⁴ந்ய: ஸ்வர்கே³ குஸ²லம்’ ஸர்வ்வோச்சே ஜயத்⁴வநி ர்ப⁴வது, கதா²மேதாம்’ கத²யித்வா ஸாநந்த³ம் உசைரீஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வக்துமாரேபே⁴|
39 Ale niektórzy z Faryzeuszów z onego ludu rzekli do niego: Nauczycielu! zgrom ucznie twoje.
ததா³ லோகாரண்யமத்⁴யஸ்தா²: கியந்த: பி²ரூஸி²நஸ்தத் ஸ்²ருத்வா யீஸு²ம்’ ப்ரோசு: , ஹே உபதே³ஸ²க ஸ்வஸி²ஷ்யாந் தர்ஜய|
40 A on odpowiadając, rzekł im: Powiadam wam, jeźliby ci milczeli, wnet kamienie wołać będą.
ஸ உவாச, யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி யத்³யமீ நீரவாஸ்திஷ்ட²ந்தி தர்ஹி பாஷாணா உசை: கதா²: கத²யிஷ்யந்தி|
41 A gdy się przybliżył, ujrzawszy miasto, płakał nad niem, mówiąc:
பஸ்²சாத் தத்புராந்திகமேத்ய தத³வலோக்ய ஸாஸ்²ருபாதம்’ ஜகா³த³,
42 O gdybyś poznało i ty, a zwłaszcza w ten to dzień twój, co jest ku pokojowi twemu! lecz to teraz zakryte od oczów twoich.
ஹா ஹா சேத் த்வமக்³ரே(அ)ஜ்ஞாஸ்யதா²: , தவாஸ்மிந்நேவ தி³நே வா யதி³ ஸ்வமங்க³லம் உபாலப்ஸ்யதா²: , தர்ஹ்யுத்தமம் அப⁴விஷ்யத், கிந்து க்ஷணேஸ்மிந் தத்தவ த்³ரு’ஷ்டேரகோ³சரம் ப⁴வதி|
43 Albowiem przyjdą na cię dni, gdy cię otoczą nieprzyjaciele twoi wałem, i oblęgą cię, i ścisną cię zewsząd;
த்வம்’ ஸ்வத்ராணகாலே ந மநோ ந்யத⁴த்தா² இதி ஹேதோ ர்யத்காலே தவ ரிபவஸ்த்வாம்’ சதுர்தி³க்ஷு ப்ராசீரேண வேஷ்டயித்வா ரோத்ஸ்யந்தி
44 I zrównają cię z ziemią, i dzieci twoje w tobie, a nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu, dlatego żeś nie poznało czasu nawiedzenia twego.
பா³லகை: ஸார்த்³த⁴ம்’ பூ⁴மிஸாத் கரிஷ்யந்தி ச த்வந்மத்⁴யே பாஷாணைகோபி பாஷாணோபரி ந ஸ்தா²ஸ்யதி ச, கால ஈத்³ரு’ஸ² உபஸ்தா²ஸ்யதி|
45 A wszedłszy do kościoła, począł wyganiać te, którzy w nim sprzedawali i kupowali.
அத² மத்⁴யேமந்தி³ரம்’ ப்ரவிஸ்²ய தத்ரத்யாந் க்ரயிவிக்ரயிணோ ப³ஹிஷ்குர்வ்வந்
46 Mówiąc im: Napisano: Dom mój dom modlitwy jest, a wyście go uczynili jaskinią zbójców.
அவத³த் மத்³க்³ரு’ஹம்’ ப்ரார்த²நாக்³ரு’ஹமிதி லிபிராஸ்தே கிந்து யூயம்’ ததே³வ சைராணாம்’ க³ஹ்வரம்’ குருத²|
47 I uczył na każdy dzień w kościele; lecz przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie, i przedniejsi z ludu szukali go stracić;
பஸ்²சாத் ஸ ப்ரத்யஹம்’ மத்⁴யேமந்தி³ரம் உபதி³தே³ஸ²; தத: ப்ரதா⁴நயாஜகா அத்⁴யாபகா: ப்ராசீநாஸ்²ச தம்’ நாஸ²யிதும்’ சிசேஷ்டிரே;
48 Ale nie znaleźli, co by mu uczynili; albowiem wszystek lud zawieszał się na nim, słuchając go.
கிந்து தது³பதே³ஸே² ஸர்வ்வே லோகா நிவிஷ்டசித்தா: ஸ்தி²தாஸ்தஸ்மாத் தே தத்கர்த்தும்’ நாவகாஸ²ம்’ ப்ராபு: |
