Łukasza 16
1 Mówił też i do uczniów swoich: Człowiek niektóry był bogaty, który miał szafarza, a ten był odniesiony do niego, jakoby rozpraszał dobra jego.
அபரஞ்ச யீஸு²: ஸி²ஷ்யேப்⁴யோந்யாமேகாம்’ கதா²ம்’ கத²யாமாஸ கஸ்யசித்³ த⁴நவதோ மநுஷ்யஸ்ய க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸே² ஸம்பத்தேரபவ்யயே(அ)பவாதி³தே ஸதி
2 A zawoławszy go, rzekł mu: Cóż słyszę o tobie? Oddaj liczbę z szafarstwa twego; albowiem już więcej nie będziesz mógł szafować.
தஸ்ய ப்ரபு⁴ஸ்தம் ஆஹூய ஜகா³த³, த்வயி யாமிமாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ரு’ணோமி ஸா கீத்³ரு’ஸீ²? த்வம்’ க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸ²கர்ம்மணோ க³ணநாம்’ த³ர்ஸ²ய க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸ²பதே³ த்வம்’ ந ஸ்தா²ஸ்யஸி|
3 I rzekł on szafarz sam w sobie: Cóż uczynię, gdyż pan mój odbiera ode mnie szafarstwo? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę.
ததா³ ஸ க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸோ² மநஸா சிந்தயாமாஸ, ப்ரபு⁴ ர்யதி³ மாம்’ க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸ²பதா³த்³ ப்⁴ரம்’ஸ²யதி தர்ஹி கிம்’ கரிஷ்யே(அ)ஹம்’? ம்ரு’த³ம்’ க²நிதும்’ மம ஸ²க்தி ர்நாஸ்தி பி⁴க்ஷிதுஞ்ச லஜ்ஜிஷ்யே(அ)ஹம்’|
4 Wiem, co uczynię, że gdy będę złożony z szafarstwa, przyjmą mię do domów swoich.
அதஏவ மயி க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸ²பதா³த் ச்யுதே ஸதி யதா² லோகா மஹ்யம் ஆஸ்²ரயம்’ தா³ஸ்யந்தி தத³ர்த²ம்’ யத்கர்ம்ம மயா கரணீயம்’ தந் நிர்ணீயதே|
5 Zawoławszy tedy do siebie każdego z dłużników pana swego rzekł pierwszemu: Wieleś winien panu memu?
பஸ்²சாத் ஸ ஸ்வப்ரபோ⁴ரேகைகம் அத⁴மர்ணம் ஆஹூய ப்ரத²மம்’ பப்ரச்ச², த்வத்தோ மே ப்ரபு⁴ணா கதி ப்ராப்யம்?
6 A on rzekł: Sto bareł oliwy. I rzekł mu: Weźmij zapis twój, a siadłszy prędko, napisz pięćdziesiąt.
தத: ஸ உவாச, ஏகஸ²தாட⁴கதைலாநி; ததா³ க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸ²: ப்ரோவாச, தவ பத்ரமாநீய ஸீ²க்⁴ரமுபவிஸ்²ய தத்ர பஞ்சாஸ²தம்’ லிக²|
7 Potem drugiemu rzekł: A tyś wiele winien? A on mu rzekł: Sto korcy pszenicy. I rzekł mu: Weźmij zapis twój, a napisz ośmdziesiąt.
பஸ்²சாத³ந்யமேகம்’ பப்ரச்ச², த்வத்தோ மே ப்ரபு⁴ணா கதி ப்ராப்யம்? தத: ஸோவாதீ³த்³ ஏகஸ²தாட⁴ககோ³தூ⁴மா: ; ததா³ ஸ கத²யாமாஸ, தவ பத்ரமாநீய அஸீ²திம்’ லிக²|
8 I pochwalił pan szafarza niesprawiedliwego, iż roztropnie uczynił; bo synowie tego świata roztropniejsi są nad syny światłości w rodzaju swoim. (aiōn g165)
தேநைவ ப்ரபு⁴ஸ்தமயதா²ர்த²க்ரு’தம் அதீ⁴ஸ²ம்’ தத்³பு³த்³தி⁴நைபுண்யாத் ப்ரஸ²ஸ²ம்’ஸ; இத்த²ம்’ தீ³ப்திரூபஸந்தாநேப்⁴ய ஏதத்ஸம்’ஸாரஸ்ய ஸந்தாநா வர்த்தமாநகாலே(அ)தி⁴கபு³த்³தி⁴மந்தோ ப⁴வந்தி| (aiōn g165)
9 I jać wam powiadam: Czyńcie sobie przyjacioły z mammony niesprawiedliwości, aby gdy ustaniecie, przyjęli was do wiecznych przybytków. (aiōnios g166)
அதோ வதா³மி யூயமப்யயதா²ர்தே²ந த⁴நேந மித்ராணி லப⁴த்⁴வம்’ ததோ யுஷ்மாஸு பத³ப்⁴ரஷ்டேஷ்வபி தாநி சிரகாலம் ஆஸ்²ரயம்’ தா³ஸ்யந்தி| (aiōnios g166)
10 Kto wierny jest w małem, i w wielu wiernym jest; a kto w małem niesprawiedliwy, i w wielu niesprawiedliwym jest.
ய: கஸ்²சித் க்ஷுத்³ரே கார்ய்யே விஸ்²வாஸ்யோ ப⁴வதி ஸ மஹதி கார்ய்யேபி விஸ்²வாஸ்யோ ப⁴வதி, கிந்து ய: கஸ்²சித் க்ஷுத்³ரே கார்ய்யே(அ)விஸ்²வாஸ்யோ ப⁴வதி ஸ மஹதி கார்ய்யேப்யவிஸ்²வாஸ்யோ ப⁴வதி|
11 Ponieważeście tedy w mammonie niesprawiedliwej wiernymi nie byli, prawdziwego któż wam powierzy?
அதஏவ அயதா²ர்தே²ந த⁴நேந யதி³ யூயமவிஸ்²வாஸ்யா ஜாதாஸ்தர்ஹி ஸத்யம்’ த⁴நம்’ யுஷ்மாகம்’ கரேஷு க: ஸமர்பயிஷ்யதி?
12 A jeźliście w cudzem wiernymi nie byli, któż wam da, co waszego jest?
யதி³ ச பரத⁴நேந யூயம் அவிஸ்²வாஸ்யா ப⁴வத² தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ ஸ்வகீயத⁴நம்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ கோ தா³ஸ்யதி?
13 Żaden sługa nie może dwom panom służyć, gdyż albo jednego będzie miał w nienawiści, a drugiego będzie miłował; albo się jednego trzymać będzie, a drugim pogardzi; nie możecie Bogu służyć i mammonie.
கோபி தா³ஸ உபௌ⁴ ப்ரபூ⁴ ஸேவிதும்’ ந ஸ²க்நோதி, யத ஏகஸ்மிந் ப்ரீயமாணோ(அ)ந்யஸ்மிந்நப்ரீயதே யத்³வா ஏகம்’ ஜநம்’ ஸமாத்³ரு’த்ய தத³ந்யம்’ துச்சீ²கரோதி தத்³வத்³ யூயமபி த⁴நேஸ்²வரௌ ஸேவிதும்’ ந ஸ²க்நுத²|
14 A słuchali tego wszystkiego i Faryzeuszowie, którzy byli łakomi, i naśmiewali się z niego.
ததை³தா: ஸர்வ்வா: கதா²: ஸ்²ருத்வா லோபி⁴பி²ரூஸி²நஸ்தமுபஜஹஸு: |
15 I rzekł im: Wy jesteście, którzy sami siebie usprawiedliwiacie przed ludźmi, ale Bóg zna serca wasze; bo co jest u ludzi wyniosłego, obrzydliwością jest przed Bogiem.
தத: ஸ உவாச, யூயம்’ மநுஷ்யாணாம்’ நிகடே ஸ்வாந் நிர்தோ³ஷாந் த³ர்ஸ²யத² கிந்து யுஷ்மாகம் அந்த: கரணாநீஸ்²வரோ ஜாநாதி, யத் மநுஷ்யாணாம் அதி ப்ரஸ²ம்’ஸ்யம்’ தத்³ ஈஸ்²வரஸ்ய க்⁴ரு’ண்யம்’|
16 Zakon i prorocy aż do Jana; a od tego czasu królestwo Boże opowiadane bywa, a każdy się do niego gwałtem ciśnie.
யோஹந ஆக³மநபர்ய்யநதம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸமீபே வ்யவஸ்தா²ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ லேக²நாநி சாஸந் தத: ப்ரப்⁴ரு’தி ஈஸ்²வரராஜ்யஸ்ய ஸுஸம்’வாத³: ப்ரசரதி, ஏகைகோ லோகஸ்தந்மத்⁴யம்’ யத்நேந ப்ரவிஸ²தி ச|
17 I łatwiej jest niebu i ziemi przeminąć, niżeli jednej kresce zakonu upaść.
வரம்’ நப⁴ஸ: ப்ரு’தி²வ்யாஸ்²ச லோபோ ப⁴விஷ்யதி ததா²பி வ்யவஸ்தா²யா ஏகபி³ந்தோ³ரபி லோபோ ந ப⁴விஷ்யதி|
18 Wszelki, który opuszcza żonę swoję, a inną pojmuje, cudzołoży; a kto od męża opuszczoną pojmuje, cudzołoży.
ய: கஸ்²சித் ஸ்வீயாம்’ பா⁴ர்ய்யாம்’ விஹாய ஸ்த்ரியமந்யாம்’ விவஹதி ஸ பரதா³ராந் க³ச்ச²தி, யஸ்²ச தா த்யக்தாம்’ நாரீம்’ விவஹதி ஸோபி பரதா³ராந க³ச்ச²தி|
19 A był niektóry człowiek bogaty, który się obłóczył w szarłat i w bisior, i używał na każdy dzień hojnie.
ஏகோ த⁴நீ மநுஷ்ய: ஸு²க்லாநி ஸூக்ஷ்மாணி வஸ்த்ராணி பர்ய்யத³தா⁴த் ப்ரதிதி³நம்’ பரிதோஷரூபேணாபு⁴ம்’க்தாபிவச்ச|
20 Był też niektóry żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u wrót jego owrzodziały.
ஸர்வ்வாங்கே³ க்ஷதயுக்த இலியாஸரநாமா கஸ்²சித்³ த³ரித்³ரஸ்தஸ்ய த⁴நவதோ போ⁴ஜநபாத்ராத் பதிதம் உச்சி²ஷ்டம்’ போ⁴க்தும்’ வாஞ்ச²ந் தஸ்ய த்³வாரே பதித்வாதிஷ்ட²த்;
21 Pragnąc być nasycony z odrobin, które padały z stołu bogaczowego; ale i psy przychodząc lizały wrzody jego.
அத² ஸ்²வாந ஆக³த்ய தஸ்ய க்ஷதாந்யலிஹந்|
22 I stało się, że umarł on żebrak, i odniesiony był od Aniołów na łono Abrahamowe; umarł też i bogacz, i pogrzebiony jest.
கியத்காலாத்பரம்’ ஸ த³ரித்³ர: ப்ராணாந் ஜஹௌ; தத: ஸ்வர்கீ³யதூ³தாஸ்தம்’ நீத்வா இப்³ராஹீம: க்ரோட³ உபவேஸ²யாமாஸு: |
23 A będąc w piekle, podniósłszy oczy swe, gdy był w mękach, ujrzał Abrahama z daleka, i Łazarza na łonie jego. (Hadēs g86)
பஸ்²சாத் ஸ த⁴நவாநபி மமார, தம்’ ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பயாமாஸுஸ்²ச; கிந்து பரலோகே ஸ வேத³நாகுல: ஸந் ஊர்த்³த்⁴வாம்’ நிரீக்ஷ்ய ப³ஹுதூ³ராத்³ இப்³ராஹீமம்’ தத்க்ரோட³ இலியாஸரஞ்ச விலோக்ய ருவந்நுவாச; (Hadēs g86)
24 Tedy bogacz zawoławszy, rzekł: Ojcze Abrahamie! zmiłuj się nade mną, a poślij Łazarza, aby omoczył koniec palca swego w wodzie, a ochłodził język mój, bo męki cierpię w tym płomieniu.
ஹே பிதர் இப்³ராஹீம் அநுக்³ரு’ஹ்ய அங்கு³ல்யக்³ரபா⁴க³ம்’ ஜலே மஜ்ஜயித்வா மம ஜிஹ்வாம்’ ஸீ²தலாம்’ கர்த்தும் இலியாஸரம்’ ப்ரேரய, யதோ வஹ்நிஸி²கா²தோஹம்’ வ்யதி²தோஸ்மி|
25 I rzekł Abraham: Synu! wspomnij, żeś ty odebrał dobre rzeczy twoje za żywota twego, a Łazarz także złe; a teraz on ma pociechę, a ty męki cierpisz.
ததா³ இப்³ராஹீம் ப³பா⁴ஷே, ஹே புத்ர த்வம்’ ஜீவந் ஸம்பத³ம்’ ப்ராப்தவாந் இலியாஸரஸ்து விபத³ம்’ ப்ராப்தவாந் ஏதத் ஸ்மர, கிந்து ஸம்ப்ரதி தஸ்ய ஸுக²ம்’ தவ ச து³: க²ம்’ ப⁴வதி|
26 A nad to wszystko między nami i wami otchłań wielka jest utwierdzona, aby ci, którzy chcą stąd przyjść do was, nie mogli, ani owi stamtąd przyjść do nas.
அபரமபி யுஷ்மாகம் அஸ்மாகஞ்ச ஸ்தா²நயோ ர்மத்⁴யே மஹத்³விச்சே²தோ³(அ)ஸ்தி தத ஏதத்ஸ்தா²நஸ்ய லோகாஸ்தத் ஸ்தா²நம்’ யாதும்’ யத்³வா தத்ஸ்தா²நஸ்ய லோகா ஏதத் ஸ்தா²நமாயாதும்’ ந ஸ²க்நுவந்தி|
27 A on rzekł: Proszę cię tedy, ojcze! abyś posłał do domu ojca mego:
ததா³ ஸ உக்தவாந், ஹே பிதஸ்தர்ஹி த்வாம்’ நிவேத³யாமி மம பிது ர்கே³ஹே யே மம பஞ்ச ப்⁴ராதர: ஸந்தி
28 Albowiem mam pięć braci, aby im świadectwo wydał, żeby też i oni nie przyszli na to miejsce męki.
தே யதை²தத்³ யாதநாஸ்தா²நம்’ நாயாஸ்யந்தி ததா² மந்த்ரணாம்’ தா³தும்’ தேஷாம்’ ஸமீபம் இலியாஸரம்’ ப்ரேரய|
29 I rzekł mu Abraham: Mająć Mojżesza i proroków, niechże ich słuchają.
தத இப்³ராஹீம் உவாச, மூஸாப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாஞ்ச புஸ்தகாநி தேஷாம்’ நிகடே ஸந்தி தே தத்³வசநாநி மந்யந்தாம்’|
30 A on rzekł: Nie, ojcze Abrahamie! ale gdyby kto z umarłych szedł do nich, będą pokutować.
ததா³ ஸ நிவேத³யாமாஸ, ஹே பிதர் இப்³ராஹீம் ந ததா², கிந்து யதி³ ம்ரு’தலோகாநாம்’ கஸ்²சித் தேஷாம்’ ஸமீபம்’ யாதி தர்ஹி தே மநாம்’ஸி வ்யாகோ⁴டயிஷ்யந்தி|
31 I rzekł mu: Ponieważ Mojżesza i proroków nie słuchają, tedy, choćby też kto zmartwychwstał, nie uwierzą.
தத இப்³ராஹீம் ஜகா³த³, தே யதி³ மூஸாப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாஞ்ச வசநாநி ந மந்யந்தே தர்ஹி ம்ரு’தலோகாநாம்’ கஸ்மிம்’ஸ்²சித்³ உத்தி²தேபி தே தஸ்ய மந்த்ரணாம்’ ந மம்’ஸ்யந்தே|
