Łukasza 14

1 I stało się, gdy wszedł Jezus w dom niektórego przedniejszego Faryzeusza w sabat, aby jadł chleb, że go oni podstrzegali.

Agus tarla, ar dteachd dhó go tighdhuine áirghe dúachdaránuibh na Bhpairísíneach a lá na sábbóidedo chaitheamh bídh, go rabhadar a coimhéd air.

2 A oto człowiek niektóry opuchły był przed nim.

Agus, féuch do bhí duine áirighe a nioropuis ná fhiadhnuisi.

3 A odpowiadając Jezus, rzekł do zakonników, i do Faryzeuszów, mówiąc: Godzili się w sabat uzdrawiać?

Achd ar bhfreagra Díosado labhair sé ris an luchd dlighe agus ris ná Phairsíneachaibh, ag radh, An ceaduigheach leigheas do dhéanamh lá na sábbóide?

4 A oni milczeli. Tedy on ująwszy go, uzdrowił i odprawił.

Achd do thochdadarsan. Agus ar mbreith ar a nóglach dhósan, do leighis sé é, agus do leig sé úadh é;

5 A odpowiadając rzekł do nich: Któregoż z was osieł albo wół wpadnie w studnię, a nie wnet go wyciągnie w dzień sabatu?

Agus ag freagra dhóibhsean, a dubhairt sé, Ciá aguibhsi agá dtuitfaedh a asal nó a ddhamh a ndíg, nach dtoígeabhadh a níos é a lá na sábboíde?

6 I nie mogli mu na to odpowiedzieć.

Agus níor bheídir léo freagra do thabhairt air ann sna neithibhsi.

7 Powiedział też i wezwanym podobieństwo, (bacząc, jako przedniejsze miejsca obierali, ) mówiąc do nich:

Agus do laibhair sé cosamhlachd ris an muinntir thainic ar cuireadh, ar na thabhairt dá aire mar do bhádar ag togha an chedionuidshuighe; ag rádh riú,

8 Gdybyś był od kogo wezwany na wesele, nie siadajże na przedniejszem miejscu, by snać zacniejszy nad cię nie był wezwany od niego;

An tan do ghéabha tú cuireadh ó neach ar bith chum bainnsi, ná suidh ann sa chéadaít; ar eagla go bhfúair duine as onó ruighe ná thusa cuireadh úadh mar an gcéadna;

9 A przyszedłszy ten, który ciebie i onego wezwał, rzekłby tobie: Daj temu miejsce: a tedy byś ze wstydem począł siedzieć na pośledniem miejscu.

Agus go dtiocfadh an tí do ghoir thusa agus eision agus go naibhéoradhsé riot, Tabhair ionad dó so; agus ann sin do thoiseóchthá maille le náire suidhe ann sa nionad is ísle.

10 Ale gdybyś był wezwany, szedłszy, usiądź na pośledniem miejscu; a gdyby przyszedł ten, który cię wezwał, rzekłby tobie: Przyjacielu! posiądź się wyżej; tedy będziesz miał cześć przed spółsiedzącymi z tobą.

Achd an tan ghoirfidhthear thú, imthigh agus suidh ann sá nionad is ísle; ionnus an tan thiocfas an títhug cuireadh ó dhuit, go naiheóradh sé riot, A chara, suidh ní áirde suás ná sin: Ann sin do gheabha tú onóir a bhfiadhnuisi a mbiá na suidhe maile riot.

11 Bo wszelki, kto się wywyższa, poniżony będzie, a kto się poniża, wywyższony będzie.

Oír gidh bé áduigheas é féin ísleóchthar é; agus gidh bé ísligheas é féin, áirdeóchthar é.

12 Mówił też i onemu, który go był wezwał: Gdy sprawujesz obiad albo wieczerzę, nie wzywajże przyjaciół twoich, ani braci twoich, ani krewnych twoich, ani sąsiadów bogatych, żeby cię snać i oni zasię nie wezwali, a stałaby ci się nagroda.

Agus fós a dubhairt sé ris an té thug cuireadh dhó, An tráth do dhéanas tú dInnéir nó suipéir, ná goir do cháirde ná do dhearbhraithre, ná do dháoine gáoil, ná do chomh arsanna saidhbhre; ar eagla go dtiobhradh siadsan fós cuireadhdhuitse arís, agus go bhfúoghtheá an chomaom chéadna.

13 Ale gdy sprawujesz ucztę, wezwijże ubogich, ułomnych, chromych i ślepych,

Achd an tan do ní tú féasda, goir na bcichd, na dáoine ciorthuimeacha, na bacaigh, agus na doill:

14 A będziesz błogosławionym; bo nie mają tobie czem nagrodzić, ale ci będzie nagrodzono przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych.

Agus biádh tú beannuighe; do bhrigh nach bhfuil acfuinn aca an chomáoin cheadna do thabhairt dhuit: ó do bhéarthar a luáidheachd dhuit a neiséirghe na bhfíréun.

15 A usłyszawszy to niektóry z spółsiedzących, rzekł mu: Błogosławiony, który je chleb w królestwie Bożem.

Agus an tan do chúalaidh duine áirighe dá raibh raibh ar áonbhord ris na neithesi, a dubhairt sé ris, Is beannaighe an té itheas arán a bhflaitheas Dé.

16 A on mu rzekł: Człowiek niektóry sprawił wieczerzę wielką i zaprosił wielu;

Achd a dubhairt seision rís Do rinne duine áirighe suipéir mhór, agus do ghoir sé mórán:

17 I posłał sługę swego w godzinę wieczerzy, żeby rzekł zaproszonym: Pójdźcie! bo już wszystko gotowe.

A gus do chuir sé a shearbhfhoghantaidh a nam suipéir dá rádh ris an muinntir fnáir cuireadh, Tiagidh: Oir atAid na huile neithe a nois ullamh.

18 I poczęli się wszyscy jednostajnie wymawiać. Pierwszy mu rzekł: Kupiłem wieś, i muszę iść, a oglądać ją, proszę cię, miej mię za wymówionego.

Agus do thionnsgnadar uile dáonghuth a leithsgéul do ghabháil. A ddubhairt an céadduine ris, Do cheannaigh mé fearann, agus is éigin damh dhul amach agus a fhéachain: íarruim ort gabh mo leithsgéul.

19 A drugi rzekł: Kupiłem pięć jarzm wołów, i idę, abym ich doświadczył: proszę cię, miej mię za wymówionego.

Agus a dubhairt fear eile, Do chéannaigh mécúig cuingealuigh do dhaimhuibh, agus atáim ag dul dá ndearbh- adhíaruim ort gabh mo gabh mo leithssgéul.

20 A drugi rzekł: Żonęm pojął, a dlatego przyjść nie mogę.

Agus a dubhairt fear eile, Do phós mé bean, ar a nadhbhairsin ní fhéaduim theachd.

21 A wróciwszy się on sługa, oznajmił to panu swemu. Tedy się gospodarz rozgniewawszy, rzekł słudze swemu: Wynijdź prędko na ulice i na drogi miejskie, a ubogie i ułomne i chrome i ślepe wprowadź tu.

Agus ar dteachd don tsearbhfoghautidhe, dinnis sé na neithesi dhá thighearna. Ann sin ar ngabháil feirge dfear an tighe a dubhairt sé ré ná óglach, Imthigh go tapuidh fá shráidibh agus tabhair leachd a sdeach annsona boichd, agus na bacaigh, agus na doill.

22 I rzekł sługa: Panie! stało się, jakoś rozkazał, a jeszcze miejsce jest.

Agus a dubhairt an searbhfoghautidhe, A tighearna, do rinneadh mar a duirt, gidheadh atá ann fós.

23 I rzekł Pan do sługi: Wynijdź na drogi i między opłotki, a przymuś wnijść, aby był napełniony dom mój.

Agus a dubhairt an tighearna ris a nóglach, imitigh fá ná fálfuibh, agus coimhéignidh íad do theadh a sdeach, do chum go lionfuidhe mo thigh.

24 Albowiem powiadam wam, że żaden z onych mężów, którzy byli zaproszeni, nie ukusi wieczerzy mojej.

Oír a derim ribh, Nach blaifidh, aon nduine do na fearuibh úd fuáir cuireadh dom shuipéarsa.

25 I szedł z nim wielki lud; a obróciwszy się, rzekł do nich:

Agus do bhí slúagh mór na chuideachda: agus ar bhfilleadh dho, a dubhairt ríu,

26 Jeźli kto idzie do mnie, a nie ma w nienawiści ojca swego, i matki, i żony, i dzieci, i braci, i sióstr, nawet i duszy swojej, nie może być uczniem moim.

Gidh bé thig chugamasa, agus nach bhfUathuigheann sé a athair, agus a mhathair, agus a bhean, agus a chlann, agus a dhearbhraithreacha, agus a dheirbhsiúreacha, agus fós a anam fein, ní heidir leis bheith na dheiscipbal agamsa.

27 A ktokolwiek nie niesie krzyża swego, a idzie za mną, nie może być uczniem moim.

Agus gidh bé nach iomchrann a chros déin, agus nach leanann mise, ní héidir leis bheith ná dheisciobal agamsa.

28 Bo któż z was jest, chcąc zbudować wieżę, aby pierwej usiadłszy, nie obrachował nakładu, mali to, czemby jej dokończył?

Oír cía agaibhsi duine le madh mian tor do dheanamh, nach suidhfeadh ar tús, do theilgean cuntais an chosdúis, an mbiadh acfuinn aige chum críche do chur air?

29 Aby snać, gdyby założył fundament, a dokończyć nie mógł, wszyscy którzy by to widzieli, nie poczęli się naśmiewać z niego,

Ar eagla, déis na funndameinte do dhó, agus gan chumas aige críoch do chur air, go dtoiséochadh gach áon nduine dhá bhfaicfeadh é, fonomhad do dhéanamh faói,

30 Mówiąc: Ten człowiek począł budować, a nie mógł dokończyć.

Ag rádh, Do thionnsgainn an fearsa obair do chur ar siobhal, agus fhéd sé críoch do chuir uirrthe.

31 Albo który król jadąc na wojnę, potykać się z drugim królem, pierwej usiadłszy, nie radzi się, mógłliby się w dziesięć tysięcy spotkać z onym, który we dwadzieścia tysięcy jedzie przeciwko niemu?

Nó cia an rí rachadh do dhéanamh coguidh a naghaidh rígh eile, nach suidhfeadh ar tús, do dhéanamh comhairle nar bhéidir leis le deich míle teagmháil don té thig na aghaidh lé fichthe míle?

32 A jeźli nie, gdy on jeszcze jest daleko od niego, posły wyprawiwszy do niego, prosi o to, co należy do pokoju.

Nó, ar mbeith dhósan fós a bhfad úadh, cuiridh sé teachdaireachd chuige, agus iarruidh sé siothcháith.

33 Takżeć i każdy z was, kto by się nie wyrzekł wszystkich majętności swoich, nie może być uczniem moim.

Mar an gcéadna, gach uile dhuine agaibhsi nach díultanndhá bhfuil aige, uí héidir dhó bheith na dheisciobal agamsa.

34 Dobrać jest sól; lecz jeźli sól zwietrzeje, czemże ją naprawią?

Is maith an salann: achd má bhiónn an salann gan bhlas, créd lé gcuirfidh blás air?

35 Nie przygodzi się ani do ziemi ani do gnoju, ale ją precz wyrzucają. Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.

Ní bhfuil féidim air chum na talmhon, ná chum a naóiligh; teilid daoine amach é. Gidh bé agá bhfuilid clusa chum éisdeachda, éisdeadh sé.