Łukasza 11
1 I stało się, gdy on był na niektórem miejscu, modląc się, że gdy przestał, rzekł do niego jeden z uczniów jego, Panie! naucz nas modlić się, tak jako i Jan nauczył uczniów swoich.
И бысть внегда быти Ему на месте некоем молящуся, (и) яко преста, рече некий от ученик Его к Нему: Господи, научи ны молитися, якоже и Иоанн научи ученики своя.
2 I rzekł im: Gdy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech! Święć się imię twoje; przyjdź królestwo twoje; bądź wola twoja, jako w niebie tak i na ziemi.
Рече же им: егда молитеся, глаголите: Отче наш, иже на небесех, да святится имя Твое: да приидет Царствие Твое: да будет воля Твоя, яко на небеси, и на земли:
3 Chleba naszego powszedniego daj nam na każdy dzień.
хлеб наш насущный подавай нам на всяк день:
4 I odpuść nam grzechy nasze; bo też i my odpuszczamy każdemu winowajcy naszemu. A nie wwódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw od złego.
и остави нам грехи нашя, ибо и сами оставляем всякому должнику нашему: и не введи нас во искушение, но избави нас от лукаваго.
5 Zatem rzekł do nich: Któż z was mieć będzie przyjaciela, i pójdzie do niego o północy i rzecze mu: Przyjacielu! pożycz mi trzech chlebów;
И рече к ним: кто от вас имать друга, и идет к нему в полунощи, и речет ему: друже, даждь ми взаим три хлебы:
6 Albowiem przyjaciel mój przyszedł z drogi do mnie, a nie mam, co przed niego położyć.
понеже друг прииде с пути ко мне, и не имам чесо предложити ему.
7 A on będąc w domu, odpowiedziałby mówiąc: Nie uprzykrzaj mi się; już są drzwi zamknięte, a dziatki moje są ze mną w pokoju; nie mogę wstać, abym ci dał.
И той извнутрь отвещав речет: не твори ми труды: уже двери затворены суть, и дети моя со мною на ложи суть: (и) не могу востав дати тебе.
8 Powiadam wam: Chociażby mu nie dał wstawszy, przeto że jest przyjacielem jego, wszakże dla niewstydliwego nalegania jego wstawszy, da mu, ile potrzebuje.
Глаголю же вам: аще и не даст ему востав, зане друг ему есть: но за безочьство его, востав даст ему, елика требует.
9 I jać wam powiadam: Proście, a będzie wam dano; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a będzie wam otworzono.
И Аз вам глаголю: просите, и дастся вам: ищите, и обрящете: толцыте, и отверзется вам:
10 Każdy bowiem, kto prosi, bierze, a kto szuka, znajduje, a temu, co kołacze, będzie otworzono.
всяк бо просяй приемлет, и ищяй обретает, и толкущему отверзется.
11 A któryż jest z was ojciec, którego gdyby prosił syn o chleb, izali mu da kamień? Albo prosiłby o rybę, izali mu zamiast ryby da węża?
Котораго же вас отца воспросит сын хлеба, еда камень подаст ему? Или рыбы, еда в рыбы место змию подаст ему?
12 Albo prosiłliby o jaje, izali mu da niedźwiadka?
Или аще попросит яица, еда подаст ему скорпию?
13 Ponieważ tedy wy, będąc złymi, umiecie dobre dary dawać dzieciom waszym: jakoż daleko więcej Ojciec wasz niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go oń proszą?
Аще убо вы зли суще, умеете даяния блага даяти чадом вашым, кольми паче Отец, иже с небесе, даст Духа Святаго просящым у Него?
14 Tedy wyganiał dyjabła, który był niemy. I stało się, gdy wyszedł on dyjabeł, przemówił niemy; i dziwował się lud.
И бе изгоня беса, и той бе нем: бысть же бесу изшедшу, проглагола немый: и дивишася народи.
15 Ale niektórzy z nich mówili: Przez Beelzebuba, książęcia dyjabelskiego, wygania dyjabły.
Нецыи же от них реша: о веельзевуле князи бесовстем изгонит бесы.
16 Drudzy zasię kusząc go, żądali znamienia od niego z nieba.
Друзии же искушающе, знамения от Него искаху с небесе.
17 Ale on widząc myśli ich, rzekł im: Każde królestwo rozdzielone samo przeciwko sobie pustoszeje, a dom na dom upada.
Он же ведый помышления их, рече им: всяко царство само в себе разделяяся, запустеет: и дом на дом, падает.
18 A jeźliżeć i szatan rozdzielony jest przeciwko sobie, jakoż się ostoi królestwo jego? albowiem powiadacie, iż ja przez Beelzebuba wyganiam dyjabły.
Аще же и сатана сам в себе разделися, како станет царство его, якоже глаголете, о веельзевуле изгонящя Мя бесы.
19 A jeźliż ja przez Beelzebuba wyganiam dyjabły, synowie wasi przez kogoż wyganiają? Przetoż oni będą sędziami waszymi.
Аще же Аз о веельзевуле изгоню бесы, сынове ваши о ком изгонят? Сего ради тии будут вам судии.
20 Ale jeźliż ja palcem Bożym wyganiam dyjabły, zaisteć przyszło do was królestwo Boże.
Аще ли же о персте Божии изгоню бесы, убо постиже на вас Царствие Божие.
21 Gdy mocarz uzbrojony strzeże pałacu swego, w pokoju są majętności jego;
Егда крепкий вооружився хранит свой двор, во смирении суть имения его:
22 Ale gdy mocniejszy nadeń nadszedłszy, zwycięży go, odejmuje wszystko oręże jego, w którem ufał, a łupy jego rozdaje.
егда же креплей его нашед победит его, все оружие его возмет, на неже уповаше, и корысть его раздает.
23 Kto nie jest ze mną, przeciwko mnie jest; a kto nie zbiera ze mną, rozprasza.
Иже несть со Мною, на Мя есть: и иже не собирает со Мною, расточает.
24 Gdy duch nieczysty wychodzi od człowieka, przechadza się po miejscach suchych, szukając odpocznienia, a nie znalazłszy, mówi: Wrócę się do domu mego, skądem wyszedł.
Егда (же) нечистый дух изыдет от человека, преходит сквозе безводная места, ищя покоя: и не обретая, глаголет: возвращуся в дом мой, отнюдуже изыдох.
25 A przyszedłszy znajduje umieciony i ochędożony.
И пришед обрящет и пометен и украшен:
26 Tedy idzie i bierze z sobą siedm innych duchów gorszych niżeli sam, a wszedłszy mieszkają tam, i bywają rzeczy ostatnie człowieka onego gorsze, niżeli pierwsze.
тогда идет и поймет седмь других духов горших себе, и вшедше живут ту: и бывают последняя человеку тому горша первых.
27 I stało się, gdy on to mówił, że wyniósłszy głos niektóra niewiasta z ludu, rzekła mu: Błogosławiony żywot, który cię nosił, i piersi, któreś ssał!
Бысть же егда глаголаше сия, воздвигши некая жена глас от народа, рече Ему: блажено чрево носившее Тя, и сосца, яже еси ссал.
28 Ale on rzekł: Owszem błogosławieni są, którzy słuchają słowa Bożego i strzegą go.
Он же рече: темже убо блажени слышащии слово Божие и хранящии е.
29 A gdy się lud gromadził, począł mówić: Rodzaj ten rodzaj zły jest; znamienia szuka, ale mu znamię nie będzie dane, tylko ono znamię Jonasza proroka.
Народом же собирающымся начат глаголати: род сей лукав есть: знамения ищет, и знамение не дастся ему, токмо знамение Ионы пророка:
30 Albowiem jako Jonasz był za znamię Niniwczykom, tak będzie i Syn człowieczy temu rodzajowi.
якоже бо бысть Иона знамение Ниневитом, тако будет и Сын Человеческий роду сему.
31 Królowa z południa stanie na sądzie z mężami rodzaju tego, i potępi je; bo przyjechała od kończyn ziemi, aby słuchała mądrości Salomonowej; a oto tu więcej, niżeli Salomon.
Царица южская востанет на суд с мужи рода сего, и осудит их: яко прииде от конец земли слышати премудрость Соломонову: и се множае Соломона зде.
32 Mężowie Niniwiccy staną na sądzie z tym rodzajem i potępią go, przeto że pokutowali na kazanie Jonaszowe; a oto tu więcej, niżeli Jonasz.
Мужие Ниневитстии востанут на суд с родом сим и осудят и: яко покаяшася проповедию Иониною: и се, множае Ионы зде.
33 A nikt świecę zapaliwszy, nie stawia jej w skrytości, ani pod korzec, ale na świecznik, aby ci, którzy wchodzą, światło widzieli.
Никтоже (убо) светилника вжег, в скрове полагает, ни под спудом, но на свещнице, да входящии свет видят.
34 Świecą ciała jest oko; jeźliby tedy oko twoje było szczere, i ciało twoje wszystko będzie jasne; a jeźliby złe było, i ciało twoje ciemne będzie.
Светилник телу есть око: егда убо око твое просто будет, все тело твое светло будет: егда же лукаво будет, и тело твое темно:
35 Patrzajże tedy, aby światło, które jest w tobie, nie było ciemnością.
блюди убо, еда свет, иже в тебе, тма есть.
36 Jeźli tedy wszystko ciało twoje jasne będzie, nie mając jakiej cząstki zaćmionej, będzieć wszystko tak jasne, że cię jako świeca blaskiem oświeci.
Аще бо тело твое все светло, не имый некия части темны, будет светло все, якоже егда светилник блистанием прсвещает тя.
37 A gdy to mówił, prosił go niektóry Faryzeusz, aby jadł obiad u niego; wszedłszy tedy, usiadł za stołem.
Егда же глаголаше, моляше Его фарисей некий, да обедует у него: вшед же возлеже.
38 A widząc to Faryzeusz, dziwował się, że się nie umył przed obiadem.
Фарисей же видев дивися, яко не прежде крестися прежде обеда.
39 I rzekł Pan do niego: Teraz wy, Faryzeuszowie! to, co jest zewnątrz kubka i misy, ochędażacie, ale to, co jest wewnątrz w was, pełne jest drapiestwa i złości.
Рече же Господь к нему: ныне вы, фарисее, внешняя сткляницы и блюда очищаете, внутреннее же ваше полно грабления есть и лукавства.
40 Szaleni! izaż ten, który uczynił to, co jest zewnątrz, nie uczynił też tego, co jest wewnątrz?
Безумнии, не Иже ли сотвори внешнее, и внутреннее сотворил есть?
41 Wszakże i z tego, co jest wewnątrz, dawajcie jałmużnę, a oto wszystkie rzeczy będą wam czyste.
Обаче от сущих дадите милостыню: и се, вся чиста вам будут.
42 Ale biada wam, Faryzeuszowie! że dajecie dziesięcinę z mięty, i z ruty, i z każdego ziela, lecz opuszczacie sąd i miłość Bożą: teć rzeczy trzeba czynić, a onych nie opuszczać.
Но горе вам фарисеом, яко одесятствуете от мятвы и пигана и всякаго зелия, и мимоходите суд и любовь Божию: сия подобаше сотворити, и онех не оставляти.
43 Biada wam Faryzeuszowie! że miłujecie pierwsze miejsca w bóżnicach i pozdrawiania na rynkach.
Горе вам фарисеом, яко любите председания на сонмищих и целования на торжищих.
44 Biada wam, nauczeni w Piśmie i Faryzeuszowie obłudni! bo jesteście jako groby, których nie widać, a ludzie, którzy chodzą po nich, nie wiedzą o nich.
Горе вам, книжницы и фарисее, лицемери, яко есте яко гроби неведоми, и человецы ходящии верху не ведят.
45 A odpowiadając niektóry z zakonników, rzekł mu: Nauczycielu! to mówiąc i nas hańbisz.
Отвещав же некий от законник рече Ему: Учителю, сия глаголя и нам досаждаеши.
46 A on rzekł: I wam zakonnikom biada! albowiem obciążacie ludzi brzemiony nieznośnemi, a sami się i jednym palcem swoim tych brzemion nie dotykacie.
Он же рече: и вам законником горе, яко накладаете на человеки бремена не удобь носима, и сами единем перстом вашим не прикасаетеся бременем.
47 Biada wam! że budujecie groby proroków, a ojcowie wasi pozabijali je.
Горе вам, яко зиждете гробы пророк, отцы же ваши избиша их:
48 Zaiste świadczycie, iż się kochacie w uczynkach ojców waszych; albowiem oni je pozabijali, a wy budujecie groby ich.
убо свидетелствуете и соблаговолите делом отец ваших: яко тии убо избиша их, вы же зиждете их гробы.
49 Dlategoż też mądrość Boża rzekła: Poślę do nich proroki i Apostoły, a z nich niektóre zabijać i prześladować będą;
Сего ради и премудрость Божия рече: послю в них пророки и Апостолы, и от них убиют и изженут:
50 Aby szukano od tego rodzaju krwi wszystkich proroków, która wylana jest od założenia świata,
да взыщется кровь всех пророк, проливаемая от сложения мира, от рода сего,
51 Od krwi Abla aż do krwi Zacharyjasza, który zginął między ołtarzem, i kościołem; zaiste powiadam wam, będą jej szukać od rodzaju tego.
от крове Авеля даже до крове Захарии, погибшаго между олтарем и храмом: ей, глаголю вам, взыщется от рода сего.
52 Biada wam zakonnikom! boście wzięli klucz umiejętności; samiście nie weszli, a tym, którzy wnijść chcieli, zabranialiście.
Горе вам законником, яко взясте ключь разумения: сами не внидосте, и входящым возбранисте.
53 A gdy im to mówił, poczęli nań nauczeni w Piśmie i Faryzeuszowie bardzo nacierać, i przyczynę mu dawać do mówienia o wielu rzeczach;
Глаголющу же Ему сия к ним, начаша книжницы и фарисее бедне гневатися Нань и престати Его о мнозе,
54 Czyhając nań i szukając, aby co uchwycili z ust jego, żeby go oskarżyli.
лающе Его, ищуще уловити нечто от уст Его, да Нань возглаголют.
