Lamentacje 5
1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
Opomeni se, Gospode, što nas zadesi; pogledaj i vidi sramotu našu.
2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
Našljedstvo naše privali se tuðincima, domovi naši inostrancima.
3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
Postasmo sirote, bez oca, matere naše kao udovice.
4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
Svoju vodu pijemo za novce, svoja drva kupujemo.
5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
Na vratu nam je jaram, i gone nas; umoreni nemamo odmora.
6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
Pružamo ruku k Misircima i Asircima, da se nasitimo hljeba.
7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
Oci naši zgriješiše, i nema ih, a mi nosimo bezakonja njihova.
8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
Robovi nam gospodare, nema nikoga da izbavi iz ruku njihovijeh.
9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
Sa strahom za život svoj od maèa u pustinji donosimo sebi hljeb.
10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
Koža nam pocrnje kao peæ od ljute gladi.
11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
Sramote žene na Sionu i djevojke po gradovima Judinijem.
12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
Knezove vješaju svojim rukama, ne poštuju lica staraèkoga.
13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
Mladiæe uzimaju pod žrvnje, i djeca padaju pod drvima.
14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
Staraca nema više na vratima, ni mladiæa na pjevanju.
15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
Nesta radosti srcu našemu, igra naša pretvori se u žalost.
16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
Pade vijenac s glave naše; teško nama, što zgriješismo!
17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
Stoga je srce naše žalosno, stoga oèi naše potamnješe,
18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
Sa gore Siona, što opustje, i lisice idu po njoj.
19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
Ti, Gospode, ostaješ dovijeka, prijesto tvoj od koljena do koljena.
20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
Zašto hoæeš da nas zaboraviš dovijeka, da nas ostaviš zadugo?
21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
Obrati nas, Gospode, k sebi, i obratiæemo se; ponovi dane naše kako bijahu prije.
22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
Jer eda li æeš nas sasvijem odbaciti i gnjeviti se na nas veoma?
