Lamentacje 5
1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
Piemini, Kungs, kas mums noticis, skaties un uzlūko mūsu kaunu.
2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
Mūsu mantas tiesa svešiniekiem kļuvusi, mūsu nami ārzemniekiem.
3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
Mēs esam bāriņi bez tēva, mūsu mātes ir kā atraitnes.
4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
Savu ūdeni mēs dzeram par naudu, savu malku pērkam par maksu.
5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
Mēs topam vajāti pār kaklu pār galvu, mēs esam noguruši, dusas mums nav.
6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
Mēs esam devušies rokā ēģiptiešiem un Asiriešiem, lai dabūtu maizes paēst.
7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
Mūsu tēvi apgrēkojušies, un to vairs nav, bet mēs nesam viņu noziegumus.
8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
Kalpi valda pār mums, un neviena nav, kas mūs izglābj no viņu rokām.
9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
Mums sava maize jāatved ar nāves bailēm, tuksneša zobena priekšā.
10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
Mūsu āda ir nomelnējusi kā ceplī no tāda briesmīga bada.
11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
Sievas Ciānā apsmietas, jaunavas Jūda pilsētās.
12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
Lielkungi caur viņu roku ir pakārti, un vecaju vaigs nav turēts godā.
13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
Jaunekļus dzen pie malšanas, un puiši klūp malku nesdami.
14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
Vecaji atstājās no vārtiem un jaunekļi no savām dziesmām.
15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
Mūsu sirds līksmība ir pagalam, mūsu diešana palikusi par vaimanām.
16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
Mūsu galvas kronis nokritis, - ak vai mums, ka esam grēkojuši!
17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
Tādēļ mūsu sirds gurdena, tādēļ mūsu acis palikušas tumšas;
18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
Ciānas kalna dēļ, kas izpostīts, ka lapsas pār to tekā.
19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
Tu, Kungs, paliec mūžīgi, Tavs godības krēsls līdz radu radiem.
20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
Kādēļ Tu mūs mūžam gribi aizmirst, kāpēc Tu mūs tik ilgi gribi atstāt?
21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
Kungs, atgriezi mūs pie Tevis, tad atgriezīsimies, atjauno mūsu dienas, tā kā vecos laikos.
22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
Jeb vai Tu mūs pavisam esi atmetis un tik ļoti par mums apskaities?
