Lamentacje 5
1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
Recordare Domine quid acciderit nobis: intuere, et respice opprobrium nostrum.
2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
Hereditas nostra versa est ad alienos: domus nostrae ad extraneos.
3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
Pupilli facti sumus absque patre, matres nostrae quasi viduae.
4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
Aquam nostram pecunia bibimus: ligna nostra pretio comparavimus.
5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.
6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
Aegypto dedimus manum, et Assyriis ut saturaremur pane.
7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.
8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.
9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.
10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
Pellis nostra, quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis.
11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Iuda.
12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
Principes manu suspensi sunt: facies senum non erubuerunt.
13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
Adolescentibus impudice abusi sunt: et pueri in ligno corruerunt.
14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
Senes defecerunt de portis: iuvenes de choro psallentium.
15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
Defecit gaudium cordis nostri: versus est in luctum chorus noster.
16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
Cecidit corona capitis nostri: vae nobis, quia peccavimus.
17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
Propterea moestum factum est cor nostrum, ideo contenebrati sunt oculi nostri.
18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
Propter montem Sion quia disperiit, vulpes ambulaverunt in eo.
19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
Tu autem Domine in aeternum permanebis, solium tuum in generatione et generationem.
20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
Quare in perpetuum oblivisceris nostri? derelinques nos in longitudine dierum?
21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
Converte nos Domine ad te, et convertemur: innova dies nostros, sicut a principio.
22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
Sed proiiciens repulisti nos, iratus es contra nos vehementer.
