Lamentacje 5
1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
Recordare, Domine, quid acciderit nobis; intuere et respice opprobrium nostrum.
2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
Hæreditas nostra versa est ad alienos, domus nostræ ad extraneos.
3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ.
4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
Aquam nostram pecunia bibimus; ligna nostra pretio comparavimus.
5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.
6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
Ægypto dedimus manum et Assyriis, ut saturaremur pane.
7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.
8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.
9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.
10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
Pellis nostra quasi clibanus exusta est, a facie tempestatum famis.
11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Juda.
12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
Principes manu suspensi sunt; facies senum non erubuerunt.
13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
Adolescentibus impudice abusi sunt, et pueri in ligno corruerunt.
14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
Senes defecerunt de portis, juvenes de choro psallentium.
15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
Defecit gaudium cordis nostri; versus est in luctum chorus noster.
16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus!
17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
Propterea mœstum factum est cor nostrum; ideo contenebrati sunt oculi nostri,
18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
propter montem Sion quia disperiit; vulpes ambulaverunt in eo.
19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
Tu autem, Domine, in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem.
20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
Quare in perpetuum oblivisceris nostri, derelinques nos in longitudine dierum?
21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
Converte nos, Domine, ad te, et convertemur; innova dies nostros, sicut a principio.
22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
Sed projiciens repulisti nos: iratus es contra nos vehementer.
