Lamentacje 5
1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
Herre! kom i Hu, hvad der er sket os; sku ned og se vor Forhaanelse!
2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
Vor Arv er gaaet over til fremmede, vore Huse til Udlændinge.
3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
Vi ere blevne faderløse, uden Fader, vore Mødre ere som Enker.
4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
Vandet, vi drikke, købe vi for Penge; vort Brænde kommer til os for Betaling.
5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
Man er os paa Halsen, vi forfølges; vi blive trætte og faa ikke Hvile.
6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
Vi have rakt Haanden imod Ægypten, imod Assyrien for at mættes af Brød.
7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
Vore Fædre have syndet, de ere ikke mere, og vi bære deres Misgerninger.
8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
Trælle herske over os; der er ingen, som frier af deres Haand.
9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
Vi hente vort Brød med Fare for vort Liv, formedelst Sværdet i Ørken.
10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
Vor Hud er forbrændt som en Ovn, af Hungerens Glød.
11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
De krænke Kvinderne i Zion, Jomfruerne i Judas Stæder.
12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
Fyrster ere hængte af deres Haand, Oldingers Person bliver ikke æret.
13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
Unge Karle maatte tage fat paa Kværnen, og Drenge segnede under Byrden af Ved.
14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
De Ældste have hørt op med at sidde i Porten, de unge Karle med deres Strengeleg.
15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
Vort Hjertes Glæde er hørt op, vor Dans er vendt om til Sorrig.
16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
Vort Hoveds Krone er affalden; o ve os! thi vi have syndet.
17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
Derfor er vort Hjerte sygt, derfor ere vore Øjne formørkede:
18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
For Zions Bjergs Skyld, som er øde, Ræve løbe derpaa.
19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
Du, Herre! du bliver evindelig, din Trone fra Slægt til Slægt.
20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
Hvorfor vil du glemme os evindelig? forlade os saa lang en Tid?
21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
Herre! før os tilbage til dig, saa ville vi vende tilbage, forny vore Dage som i fordums Tid!
22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
Thi mon du aldeles har forkastet os? mon du er saa saare vred paa os?
