Lamentacje 4
1 O jakoż pośniedziało złoto! zmieniło się wyborne złoto, rozmiotano kamienie świątnicy, po rogach wszystkich ulic.
Como o ouro se tornou escasso! O ouro mais puro mudou! As pedras do santuário são derramadas à frente de cada rua.
2 Szlachetni synowie Syońscy, którzy byli przyrównani do złota szczerego, jakoż są poczytani za naczynie gliniane, za dzieło rąk garncarskich!
Os preciosos filhos de Sião, comparável ao ouro fino, como eles são estimados como jarros de barro, o trabalho das mãos do oleiro!
3 I smoki więc podawając piersi, karmią młode swoje; ale córka ludu mojego dla okrutnika podobna jest sowie na puszczy.
Até mesmo os chacais oferecem seus peitos. Eles cuidam de seus jovens. Mas a filha do meu povo se tornou cruel, como as avestruzes no deserto.
4 Przylgnął język ssącego do podniebienia jego dla upragnienia, dzieci proszą o chleb: ale niemasz, ktoby im go ułamał.
A língua da criança lactante se agarra ao céu de sua boca por sede. As crianças pequenas pedem pão, e ninguém a quebra para eles.
5 Ci, którzy jadali potrawy rozkoszne, giną na ulicach, a którzy byli wychowani w szarłacie, przytulają się do gnoju.
Aqueles que comeram iguarias estão desolados nas ruas. Aqueles que foram criados em púrpura abraçam os montes de estrume.
6 Większe jest karanie córki ludu mojego, niżeli pomsta Sodomy, która jest podwrócona w jednem okamgnieniu, i nie zostały na niej ręce.
Pois a iniquidade da filha do meu povo é maior do que o pecado de Sodoma, que foi derrubado como em um momento. Nenhuma mão foi colocada sobre ela.
7 Czystsi byli Nazarejczycy jego nad śnieg, jaśniejsi nad mleko, rumieńsze ciała ich, niżeli drogie kamienie, jakoby z szafiru wyciosani byli;
Her os nobres eram mais puros que a neve. Eles eram mais brancos que o leite. Eles eram mais corados no corpo do que rubis. O polimento deles era como safira.
8 Ale teraz wejrzenie ich czerniejsze jest niż czarność, nie mogą poznani być na ulicach; przyschła skóra ich do kości ich, wyschła jest jako drzewo.
Sua aparência é mais negra que um carvão. Eles não são conhecidos nas ruas. A pele deles se agarra aos ossos. É murcha. Tornou-se como a madeira.
9 Lepiej się tym stało, którzy są pobici mieczem, niżeli tym, co umierają głodem, gdyż oni zginęli przebitymi będąc, ale ci dla niedostatku urodzajów polnych.
Aqueles que são mortos com a espada são melhores do que aqueles que são mortos com fome; para estes pinheiros, que estão fora, atravessados, por falta dos frutos do campo.
10 Ręce niewiast miłosiernych warzyły synów swych, aby im byli za pokarm w potarciu córki ludu mego.
As mãos das mulheres deploráveis ferveram seus próprios filhos. Eles foram seu alimento na destruição da filha de meu povo.
11 Wypełnił Pan popędliwość swoję, i wylał gniew zapalczywości swojej, i zapalił ogień na Syonie, który pożarł grunty jego.
Yahweh cumpriu sua ira. Ele derramou sua fúria feroz. Ele ateou um incêndio em Zion, que devorou suas fundações.
12 Nigyby byli nie wierzyli królowie ziemscy, i wszysscy obywatele świata, żeby był miał wnijść przeciwnik, i nieprzyjaciel w bramy Jeruzalemskie.
Os reis da terra não acreditaram, nem todos os habitantes do mundo, que o adversário e o inimigo entrariam nos portões de Jerusalém.
13 Ale się to stało dla grzechów proroków jego, i nieprawości kapłanów jego, którzy wylewali w pośrodku jego krew sprawiedliwych.
É por causa dos pecados de seus profetas e as iniquidades de seus padres, que derramaram o sangue do justo no meio dela.
14 Tułali się jako ślepi po ulicach, mażąć się krwią, której nie mogli, tylko się dotykać szatami swemi.
Eles vagueiam como cegos nas ruas. Eles estão poluídos com sangue, Para que os homens não possam tocar suas peças de vestuário.
15 Przetoż wołali na nich: Ustępujcie, nieczyści! ustępujcie, ustępujcie, nie dotykajcie się! Prawieć ustąpili, i tułają się; dlatego mówią między narodami: Nie będą już więcej mieli własnego mieszkania.
“Vá embora!” eles gritaram para eles. “Impuro! Vá embora! Vá embora! Não toque! Quando eles fugiram e vagaram, os homens disseram entre as nações, “Eles não podem mais viver aqui”.
16 Oblicze Pańskie rozproszyło ich, a nie wejrzy na nich więcej; nieprzyjaciele kapłanów nie szanują, a nad starcami miłosierdzia nie używają.
A raiva de Yahweh os espalhou. Ele não prestará mais atenção a eles. Eles não respeitavam as pessoas dos sacerdotes. Eles não favoreceram os mais velhos.
17 A wżdzy jeszcze aż do ustania oczów swych wyglądamy próżnego ratunku swego; oglądając się na naród, który wybawić nie może.
Nossos olhos ainda falham, procurando em vão por nossa ajuda. Em nossa observação, temos observado uma nação que não pôde salvar.
18 Szlakują stopy nasze, tak, że ani po ulicach naszych chodzić nie możemy; przybliżył się koniec nasz, wypełniły się dni nasze, zaiste przyszło dokończenie nasze.
Eles caçam nossos passos, para que não possamos ir para nossas ruas. Nosso fim está próximo. Nossos dias estão cumpridos, pois nosso fim chegou.
19 Prędsi są ci, którzy nas gonią, niż orły niebieskie; po górach nas gonią, na pustyniach czyhają na nas.
Nossos perseguidores eram mais rápidos do que as águias do céu. Eles nos perseguiram nas montanhas. Eles armaram uma emboscada para nós no deserto.
20 Tchnienie nozdrzy naszych, to jest pomazaniec Pański, pojmany jest w jamach ich, o którymeśmy mówili: W cieniu jego żyć będziemy między narodami.
O sopro de nossas narinas, o ungido de Yahweh, foi levado em seus fossos; de quem dissemos, sob sua sombra, viveremos entre as nações.
21 Raduj się i wesel się córko Edomska! która mieszkasz w ziemi Hus; przyjdzie też do ciebie kubek, upijesz się, i obnażysz się.
Alegre-se e fique feliz, filha de Edom, que mora na terra de Uz. A taça também passará por você. Você estará bêbado, e se fará nua.
22 Wzięło koniec karanie twoje, o córko Syońska! nie zaniecha cię Bóg dłużej w pojmaniu twojem; ale twoję nieprawość nawiedzi, o córko Edomska! a odkryje grzechy twoje.
A punição de sua iniqüidade é cumprida, filha de Zion. Ele não mais o levará para o cativeiro. Ele vai visitar sua iniquidade, filha de Edom. Ele descobrirá seus pecados.
