< Lamentacje 3 >

1 Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
Jag är en man som har prövat elände under hans vredes ris.
2 Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
Mig har han fört och låtit vandra genom mörker och genom ljus.
3 Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
Ja, mot mig vänder han sin hand beständigt, åter och åter.
4 Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
Han har uppfrätt mitt kött och min hud, han har krossat benen i mig.
5 Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
Han har kringskansat och omvärvt mig med gift och vedermöda.
6 W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
I mörker har han lagt mig såsom de längesedan döda.
7 Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
Han har kringmurat mig, så att jag ej kommer ut, han har lagt på mig tunga fjättrar.
8 A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
Huru jag än klagar och ropar, tillstoppar han öronen för min bön.
9 Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
Med huggen sten har han murat för mina vägar, mina stigar har han gjort svåra.
10 Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
En lurande björn är han mot mig, ett lejon som ligger i försåt.
11 Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Han förde mig på villoväg och rev mig i stycken, förödelse lät han gå över mig.
12 Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
Han spände sin båge och satte mig upp till ett mål för sin pil.
13 Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
Ja, pilar från sitt koger sände han in i mina njurar.
14 Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
Jag blev ett åtlöje för hela mitt folk en visa för dem hela dagen.
15 Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
Han mättade mig med bittra örter, han gav mig malört att dricka.
16 Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
Han lät mina tänder bita sönder sig på stenar, han höljde mig med aska.
17 Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
Ja, du förkastade min själ och tog bort min frid; jag visste ej mer vad lycka var.
18 I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
Jag sade: »Det är ute med min livskraft och med mitt hopp till HERREN.»
19 Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
Tänk på mitt elände och min husvillhet, på malörten och giftet!
20 Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
Stadigt tänker min själ därpå och är bedrövad i mig.
21 Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
Men detta vill jag besinna, och därför skall jag hoppas:
22 Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
HERRENS nåd är det att det icke är ute med oss, ty det är icke slut med hans barmhärtighet.
23 Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
Den är var morgon ny, ja, stor är din trofasthet.
24 Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
HERREN är min del, det säger min själ mig; därför vill jag hoppas på honom.
25 Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
HERREN är god mot dem som förbida honom, mot den själ som söker honom.
26 Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
Det är gott att hoppas i stillhet på hjälp från HERREN.
27 Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
Det är gott för en man att han får bära ett ok i sin ungdom.
28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
Må han sitta ensam och tyst, när ett sådant pålägges honom.
29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
Må han sänka sin mun i stoftet; kanhända finnes ännu hopp.
30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
Må han vända kinden till åt den som slår honom och låta mätta sig med smälek.
31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;
Ty Herren förkastar icke för evig tid;
32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
utan om han har bedrövat, så förbarmar han sig igen, efter sin stora nåd.
33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
Ty icke av villigt hjärta plågar han människors barn och vållar dem bedrövelse.
34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
Att man krossar under sina fötter alla fångar i landet,
35 Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
att man vränger en mans rätt inför den Högstes ansikte,
36 Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
att man gör orätt mot en människa i någon hennes sak, skulle Herren icke se det?
37 Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
Vem sade, och det vart, om det ej var Herren som bjöd?
38 Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
Kommer icke från den Högstes mun både ont och gott?
39 Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
Varför knorrar då en människa här i livet, varför en man, om han drabbas av sin synd?
40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
Låtom oss rannsaka våra vägar och pröva dem och omvända oss till HERREN.
41 Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
Låtom oss upplyfta våra hjärtan, såväl som våra händer, till Gud i himmelen.
42 Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
Vi hava varit avfälliga och gensträviga, och du har icke förlåtit det.
43 Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
Du har höljt dig i vrede och förföljt oss, du har dräpt utan förskoning.
44 Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
Du har höljt dig i moln, så att ingen bön har nått fram.
45 Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
Ja, orena och föraktade låter du oss stå mitt ibland folken.
46 Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
Alla våra fiender spärra upp munnen emot oss.
47 Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
Faror och fallgropar möta oss fördärv och skada.
48 Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Vattenbäckar rinna ned från mitt öga för dottern mitt folks skada.
49 Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
Mitt öga flödar utan uppehåll och förtröttas icke,
50 Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
till dess att HERREN blickar ned från himmelen och ser härtill.
51 Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
Mitt öga vållar mig plåga för alla min stads döttrars skull.
52 Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
Jag bliver ivrigt jagad såsom en fågel av dem som utan sak äro mina fiender.
53 Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
De vilja förgöra mitt liv här i djupet, de kasta stenar på mig.
54 Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
Vatten strömma över mitt huvud, jag säger: »Det är ute med mig.»
55 Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
Jag åkallar ditt namn, o HERRE, har underst i djupet.
56 Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
Du hör min röst; tillslut icke ditt öra, bered mig lindring, då jag nu ropar.
57 Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
Ja, du nalkas mig, när jag åkallar dig; du säger: »Frukta icke.»
58 Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
Du utför, Herre, min själs sak, du förlossar mitt liv.
59 Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
Du ser, HERRE, den orätt mig vederfares; skaffa mig rätt.
60 Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Du ser all deras hämndgirighet, alla deras anslag mot mig.
61 Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Du hör deras smädelser, HERRE, alla deras anslag mot mig.
62 Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
Vad mina motståndare tala och tänka ut är beständigt riktat mot mig.
63 Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Akta på huru de hava mig till sin visa, evad de sitta eller stå upp.
64 Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
Du skall giva dem vedergällning, HERRE, efter deras händers verk.
65 Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
Du skall lägga ett täckelse över deras hjärtan; din förbannelse skall komma över dem.
66 Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
Du skall förfölja dem i vrede och förgöra dem, så att de ej bestå under HERRENS himmel. Alfabetisk sång; se Poesi i Ordförkl.

< Lamentacje 3 >