< Lamentacje 3 >

1 Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
Jag är en elände man, den hans grymhets ris se måste.
2 Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
Han hafver ledt mig, och låtit mig gå i mörkrena, och icke i ljusena.
3 Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
Han hafver vändt sina hand emot mig, och handlar fast annorlunda med mig alltid.
4 Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
Han hafver gjort mitt kött och mina hud gammal, och sönderslagit min ben.
5 Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
Han hafver byggt emot mig, och bevefvat mig uti galla och mödo.
6 W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
Han hafver lagt mig uti mörkret, lika som de döda i verldene.
7 Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
Han hafver innemurat mig, så att jag icke utkomma kan, och satt mig uti hårda fjettrar.
8 A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
Och om jag än ropade och både, så stoppar han öronen till för mina bön.
9 Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
Han hafver igenmurat min väg med huggen sten, och mina stigar igentäppt.
10 Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
Han hafver vaktat efter mig lika som en björn, lika som ett lejon i lönlig rum.
11 Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Han hafver låtit mig fela om vägen; han hafver rifvit mig i stycken sönder, och tillintetgjort.
12 Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
Han hafver spänt sin båga, och satt mig; såsom ett mål för pilenom.
13 Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
Han hafver utaf kogret låtit skjuta mig i mina njurar.
14 Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
Jag är vorden till spott allo mino folke, och deras dagliga visa.
15 Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
Han hafver måttat mig med bitterhet, och gifvit mig malört dricka.
16 Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
Han hafver slagit mina tänder sönder i små stycke, och vältrat mig uti asko.
17 Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
Min själ är fördrifven ifrå fridenom; goda, dagar måste jag förgäta.
18 I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
Jag sade: Mitt hopp är ute, att jag någon tid mer skall vara när Herranom.
19 Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
Kom dock ihåg, huru jag är elände och öfvergifven, och malört och galla druckit hafver.
20 Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
Du varder ju deruppå tänkandes; ty min själ säger mig det.
21 Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
Det lägger jag på hjertat, derföre hoppas mig ännu.
22 Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
Herrans mildhet är det, att ännu icke är ute med oss; hans barmhertighet hafver än nu icke ända;
23 Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
Utan hon är hvar morgon ny, och din trohet är stor.
24 Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
Herren är min del, säger min själ; derför vill jag hoppas uppå honom.
25 Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
Ty Herren är god dem som hoppas uppå honom, och den själ som frågar efter honom.
26 Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
Det är en kostelig ting, att man är tålig, och hoppas uppå Herrans hjelp.
27 Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
Det är en kostelig ting, att man drager oket i ungdomen;
28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
Att en, som öfvergifven är, hafver tålamod, när honom något uppåkommer;
29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
Och sätter sin mun uti stoft, och vänter efter hoppet;
30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
Och låtter slå sig vid kindbenet, och lägger mycken försmädelse uppå sig.
31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;
Ty Herren drifver icke ifrå sig evinnerliga;
32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
Utan han bedröfvar väl; men han förbarmar sig igen, efter sin stora mildhet.
33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
Ty han plågar och bedröfvar icke menniskona af hjertat;
34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
Lika som han ville platt undertrycka låta de elända på jordene;
35 Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
Och låta deras sak för Gudi orätta vara;
36 Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
Och dem falskeliga döma låta, lika som Herren såge det intet.
37 Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
Ho tör då säga, att sådant sker utan Herrans befallning;
38 Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
Och att hvarken ondt eller godt kommer igenom hans befallning?
39 Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
Hvi knorra då menniskorna alltså, medan de lefva? Hvar och en knorre emot sina synder.
40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
Och låt oss ransaka och söka vårt väsende, och omvända oss till Herran.
41 Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
Låt oss upplyfta vår hjerta, samt med händerna, till Gud i himmelen.
42 Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
Vi, vi hafve syndat, och olydige varit; derföre hafver du med rätta intet skonat;
43 Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
Utan du hafver förmörkrat oss med vrede, och förföljt och dräpit utan barmhertighet.
44 Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
Du hafver betäckt dig med en sky, att ingen bön derigenom komma kunde.
45 Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
Du hafver gjort oss till träck och slemhet ibland folken.
46 Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
Alle våre fiender gapa med munnen emot oss.
47 Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
Vi varde förtryckte och plågade med förskräckelse och ångest.
48 Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Min ögon rinna med vattubäcker, öfver mins folks dotters jämmer.
49 Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
Min ögon flyta, och kunna icke aflåta; ty der är ingen återvända;
50 Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
Tilldess Herren af himmelen skådar härned, och ser dertill.
51 Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
Mitt öga fräter mig lifvet bort, för alla mins stads döttrars skull.
52 Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
Mine fiender hafva besnärt mig, lika som en fågel, utan sak.
53 Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
De hafva förgjort mitt lif uti ene kulo, och kastat uppå mig stenar.
54 Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
De hafva ock begjutit mitt hufvud med vatten; då sade jag: Nu är det platt ute med mig.
55 Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
Men jag åkallade ditt Namn, Herre, nedan utu kulone;
56 Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
Och du hörde mina röst: Bortgöm icke din öron för mitt suckande och ropande.
57 Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
Nalka dig till mig, när jag åkallar dig och säg; Frukta dig intet.
58 Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
Uträtta, du Herre, mins själs sak, och förlossa mitt lif.
59 Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
Herre, se dock till, huru orätt mig sker, och hjelp mig till min rätt.
60 Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Du ser alla deras hämnd, och alla deras tankar emot mig.
61 Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Herre, du hörer deras försmädelse, och alla deras tankar öfver mig;
62 Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
Mina motståndares läppar, och deras rådslag emot mig dagliga.
63 Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Se dock, ehvad de sig lägga eller uppstå, så qväda de visor om mig.
64 Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
Vedergäll dem, Herre, såsom de förtjent hafva.
65 Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
Låt dem deras hjerta förskräckas och känna dina banno.
66 Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
Förfölj dem med grymhet, och förgör dem under Herrans himmel.

< Lamentacje 3 >