Lamentacje 3
1 Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
Eu sou aquelle homem que viu a afflicção pela vara do seu furor.
2 Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
A mim me guiou e levou ás trevas e não á luz.
3 Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
Devéras se tornou contra mim e virou a sua mão todo o dia.
4 Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
Fez envelhecer a minha carne e a minha pelle, quebrantou os meus ossos.
5 Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
Edificou contra mim, e me cercou de fel e trabalho.
6 W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
Assentou-me em logares tenebrosos, como os que estavam mortos ha muito.
7 Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
Cercou-me de sebe, e não posso sair: aggravou os meus grilhões.
8 A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
Ainda quando clamo e grito, elle exclue a minha oração.
9 Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
Cercou de sebe os meus caminhos com pedras lavradas, divertiu as minhas veredas.
10 Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
Fez-se-me como urso de emboscada, um leão em esconderijos.
11 Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Desviou os meus caminhos, e fez-me em pedaços; deixou-me assolado.
12 Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
Armou o seu arco, e me poz como alvo á frecha.
13 Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
Faz entrar nos meus rins as frechas da sua aljava.
14 Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
Fui feito um objecto de escarneo a todo o meu povo, de canção sua todo o dia.
15 Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
Fartou-me de amarguras, embriagou-me de absintho.
16 Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
Quebrou com pedrinhas de areia os meus dentes; abaixou-me na cinza.
17 Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
E affastaste da paz a minha alma; esqueci-me do bem.
18 I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
Então disse eu: Já pereceu a minha força, como tambem a minha esperança no Senhor.
19 Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
Lembra-te da minha afflicção e do meu pranto, do absintho e do fel.
20 Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
Minha alma certamente d'isto se lembra, e se abate em mim.
21 Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
D'isto me recordarei no meu coração; por isso esperarei.
22 Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
As misericordias do Senhor são a causa de não sermos consumidos; porque as suas misericordias não teem fim.
23 Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
Novas são cada manhã; grande é a tua fidelidade.
24 Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
A minha porção é o Senhor, diz a minha alma; portanto esperarei n'elle.
25 Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
Bom é o Senhor para os que se ateem a elle, para a alma que o busca.
26 Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
Bom é esperar, e aguardar em silencio a salvação do Senhor.
27 Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
Bom é para o homem levar o jugo na sua mocidade.
28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
Assentar-se-ha solitario, e ficará em silencio; porquanto Deus o poz sobre elle.
29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
Ponha a sua bocca no pó, dizendo: Porventura haverá esperança.
30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
Dê a sua face ao que o fere; farte-se de affronta.
31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;
Porque o Senhor não rejeitará para sempre.
32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
Antes, se entristeceu a alguem, compadecer-se-ha d'elle, segundo a grandeza das suas misericordias.
33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
Porque não afflige nem entristece aos filhos dos homens do seu coração.
34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
Para atropellar debaixo dos seus pés a todos os presos da terra.
35 Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
Para perverter o direito do homem perante a face do Altissimo.
36 Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
Para subverter ao homem no seu pleito; porventura não o veria o Senhor?
37 Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
Quem é aquelle que diz, e assim acontece, quando o Senhor o não mande?
38 Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
Porventura da bocca do Altissimo não sae o mal e o bem?
39 Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
De que se queixa logo o homem vivente? queixe-se cada um dos seus peccados.
40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
Esquadrinhemos os nossos caminhos, e investiguemol-os, e voltemos para o Senhor.
41 Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
Levantemos os nossos corações com as mãos a Deus nos céus, dizendo:
42 Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
Nós prevaricámos, e fomos rebeldes; por isso tu não perdoaste.
43 Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
Cobriste-nos da tua ira, e nos perseguiste; mataste, não perdoaste.
44 Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
Cobriste-te de nuvens, para que não passe a nossa oração.
45 Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
Por cisco e rejeitamento nos pozeste no meio dos povos.
46 Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
Todos os nossos inimigos abriram contra nós a sua bocca.
47 Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
Temor e cova vieram sobre nós, assolação e quebrantamento.
48 Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Correntes de aguas derramou o meu olho pelo quebrantamento da filha do meu povo.
49 Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
O meu olho manou, e não cessa, porquanto não ha descanço,
50 Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
Até que attente e veja o Senhor desde os céus.
51 Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
O meu olho move a minha alma, por causa de todas as filhas da minha cidade.
52 Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
Como ave me caçaram os que são meus inimigos sem causa.
53 Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
Arrancaram a minha vida na masmorra, e lançaram pedras sobre mim.
54 Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
Derramaram-se as aguas sobre a minha cabeça; eu disse: Estou cortado.
55 Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
Invoquei o teu nome, Senhor, desde a mais profunda cova.
56 Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
Ouviste a minha voz; não escondas o teu ouvido ao meu suspiro, ao meu clamor.
57 Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
Tu te chegaste no dia em que te invoquei; disseste: Não temas.
58 Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
Pleiteaste, Senhor, os pleitos da minha alma, remiste a minha vida.
59 Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
Viste, Senhor, a injustiça que me fizeram; julga a minha causa.
60 Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Viste toda a sua vingança, todos os seus pensamentos contra mim.
61 Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Ouviste o seu opprobrio, Senhor, todos os seus pensamentos contra mim,
62 Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
Os ditos dos que se levantam contra mim e as suas imaginações contra mim todo o dia.
63 Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Observa-os a elles ao assentarem-se e ao levantarem-se; eu sou a sua canção.
64 Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
Rende-lhes recompensa, Senhor, conforme a obra das suas mãos.
65 Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
Dá-lhes ancia de coração, maldição tua sobre elles.
66 Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
Na tua ira persegue-os, e desfal-os de debaixo dos céus do Senhor.
