Lamentacje 3
1 Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
Jeg er den mann som har sett elendighet under hans vredes ris.
2 Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
Mig har han ledet og ført i mørke og ikke i lys.
3 Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
Bare mot mig vender han atter og atter sin hånd den hele dag.
4 Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
Han lot mitt kjøtt og min hud fortæres; han knuste mine ben.
5 Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
Han bygget en mur mot mig og omringet mig med bitterhet og møie.
6 W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
På mørke steder lot han mig bo som de for lenge siden døde.
7 Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
Han murte igjen for mig, så jeg ikke kan komme ut; han gjorde mine lenker tunge.
8 A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
Om jeg enn ropte og skrek, lukket han sitt øre for min bønn.
9 Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
Han tilmurte mine veier med hugne stener, mine stier gjorde han krokete.
10 Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
En lurende bjørn var han mot mig, en løve i skjul.
11 Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Mine veier gjorde han til avveier, han sønderrev mig og ødela mig.
12 Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
Han spente sin bue og stilte mig op til mål for sin pil.
13 Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
Han lot sitt koggers sønner fare inn i mine nyrer.
14 Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
Jeg er blitt til latter for alt mitt folk, til en spottesang for dem hele dagen.
15 Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
Han mettet mig med bitre urter, han gav mig rikelig malurt å drikke.
16 Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
Han knuste mine tenner, han gav mig småsten å ete, han trykte mig ned i asken.
17 Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
Du forkastet mig og tok bort min fred; jeg glemte det som godt er,
18 I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
og jeg sa: Det er forbi med min kraft og mitt håp til Herren.
19 Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
Kom i hu min elendighet og min landflyktighet - malurt og galle!
20 Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
Min sjel kommer det i hu og er nedbøiet i mig.
21 Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
Dette vil jeg ta mig til hjerte, derfor vil jeg håpe:
22 Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
Herrens miskunnhet er det at det ikke er forbi med oss; for hans barmhjertighet har ennu ikke ende.
23 Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
Den er ny hver morgen, din trofasthet er stor.
24 Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
Herren er min del, sier min sjel; derfor håper jeg på ham.
25 Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
Herren er god mot dem som bier efter ham, mot den sjel som søker ham.
26 Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
Det er godt at en bier i stillhet efter Herrens frelse.
27 Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
Det er godt for en mann at han bærer åk i sin ungdom,
28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
at han sitter ene og tier, når han legger byrder på ham,
29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
at han trykker sin munn i støvet og sier: Kanskje det ennu er håp -
30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
at han vender sitt kinn til den som slår ham, lar sig mette med hån.
31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;
For Herren forkaster ikke til evig tid,
32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
men om han bedrøver, så forbarmer han sig igjen efter sin rike miskunnhet;
33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
for det er ikke av hjertet han plager eller bedrøver menneskenes barn.
34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
Når nogen knuser alle jordens fanger under sine føtter,
35 Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
bøier mannens rett for den Høiestes åsyn
36 Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
eller gjør en mann urett i hans sak - mon Herren ikke ser det?
37 Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
Hvem talte så det skjedde, uten at Herren bød det?
38 Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
Er det ikke fra den Høiestes munn både de onde og de gode ting utgår?
39 Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
Hvorfor klager et menneske som lever? Enhver klage over sin egen synd!
40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
La oss ransake våre veier og granske dem, og la oss vende om til Herren!
41 Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
La oss løfte vårt hjerte og våre hender til Gud i himmelen!
42 Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
Vi har syndet og vært gjenstridige; du har ikke tilgitt.
43 Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
Du innhyllet dig i vrede og forfulgte oss; du slo ihjel, du sparte ikke.
44 Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
Du innhyllet dig i skyer, så ingen bønn trengte igjennem.
45 Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
Til skarn og utskudd gjorde du oss midt iblandt folkene.
46 Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
De spilte op sin munn mot oss alle våre fiender.
47 Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
Gru og grav er blitt oss til del, ødeleggelse og undergang.
48 Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Bekker av tårer rinner fra mitt øie fordi mitt folks datter er gått under.
49 Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
Mitt øie rinner og har ikke ro, det får ingen hvile,
50 Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
før Herrens øie ser ned fra himmelen.
51 Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
Mitt øie volder min sjel smerte for alle min stads døtres skyld.
52 Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
Hårdt jaget de mig som en fugl de som var mine fiender uten årsak.
53 Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
De vilde gjøre ende på mitt liv, de vilde kaste mig i brønnen, og de kastet sten på mig.
54 Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
Vannene strømmet over mitt hode; jeg sa: Jeg er fortapt.
55 Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
Jeg påkalte ditt navn, Herre, fra den dypeste brønn.
56 Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
Du hørte min røst; lukk ikke ditt øre for mitt rop, men la mig få lindring!
57 Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
Du var nær den dag jeg kalte på dig; du sa: Frykt ikke!
58 Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
Herre, du har ført min sjels sak, du har frelst mitt liv.
59 Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
Herre, du har sett den urett jeg har lidt; døm i min sak!
60 Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Du har sett all deres hevn, alle deres onde råd mot mig.
61 Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Du har hørt deres hån, Herre, alle deres onde råd mot mig,
62 Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
mine motstanderes tale og deres tanker mot mig den hele dag.
63 Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Akt på dem når de sitter, og når de står op! De synger spottesanger om mig.
64 Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
Du vil gjøre gjengjeld mot dem, Herre, efter deres henders gjerning.
65 Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
Du vil legge et dekke over deres hjerte, din forbannelse vil bli dem til del.
66 Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
Du vil forfølge dem i vrede og ødelegge dem, så de ikke mere finnes under Herrens himmel.
