Lamentacje 3
1 Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
Ko ahau te tangata kua kite i te pouri, he mea na te rakau o tona riri.
2 Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
I arahina e ia, i meinga kia haere i te pouri, kahore i te marama.
3 Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
He pono kua tahuri mai ia ki ahau, kua anga mai tona ringa ki ahau, a pau noa te ra.
4 Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
Kua meinga nei e ia oku kikokiko me toku kiri kia rite ki o te koroheke, mangungu kau i a ia oku wheua.
5 Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
Kua hanga e ia he patu moku; karapotia ana ahau ki te wai kawa, ki te raruraru.
6 W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
Kua meinga ahau e ia kia noho ki nga wahi pouri, kia pera me te hunga kua mate noa ake.
7 Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
Kua oti ahau te taiepa mai e ia, te puta atu ahau; kua meinga e ia toku mekameka kia taimaha.
8 A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
Ae ra, i ahau e karanga ana, e hamama ana kia awhinatia, ka araia mai e ia taku inoi.
9 Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
Kua oti ano oku ara te taiepa mai e ia ki te kohatu tarai, whakakopikopikoa ake e ia oku ara.
10 Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
Ko tona rite ki ahau kei te pea e whanga ana, kei te raiona i nga wahi ngaro.
11 Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Whakangaua ketia ana e ia oku ara, haehaea putia iho ahau; meinga ana ahau e ia kia noho kau noa iho.
12 Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
Kua whakapikoa e ia tana kopere, a whakaturia ake ahau e ia hei koperenga pere.
13 Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
Kua meinga e ia nga pere o tana papa pere kia ngoto ki oku whatumanawa.
14 Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
Kua waiho ahau hei katanga ma toku iwi katoa; hei waiata ma ratou a pau noa te ra.
15 Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
Kua whakakiia ahau e ia ki nga mea kawa, whakainumia rawatia ana ahau e ia ki te taru kawa.
16 Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
Kua whatiwhatiia ano hoki e ia oku niho ki te kirikiri, hipokina ana ahau e ia ki te pungarehu.
17 Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
Kua nekehia atu e koe toku wairua kei tata ki te rangimarie; i wareware ahau ki te pai.
18 I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
Ki tonu ake ahau, kua pirau toku kaha, kahore he tumanakohanga maku ki a Ihowa.
19 Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
Mahara ki toku ngakau mamae, ki toku pouri, ki te taru kawa, ki te wai kawa.
20 Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
Maharahara tonu toku wairua ki a ratou, piko tonu iho i roto i ahau.
21 Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
E whakahokia ake ana tenei e ahau ki toku ngakau, koia i tumanako ai ahau.
22 Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
He mahi tohu na Ihowa te poto ai tatou, he kore no ana mahi aroha e mutu.
23 Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
E hou tonu ana ratou i tenei ata, i tenei ata; he nui tou pono.
24 Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
Ko Ihowa te wahi moku, e ai ta toku wairua; no reira ka tumanako ahau ki a ia.
25 Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
He pai a Ihowa ki te hunga e tumanako ana ki a ia, ki te wairua e rapu ana i a ia.
26 Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
He pai ano kia tumanako te tangata, kia tatari marie hoki ki ta Ihowa whakaora.
27 Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
He pai ano mo te tangata kia amohia e ia te ioka i tona tamarikitanga.
28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
Me noho ia, tona kotahi, me whakarongo puku hoki, no te mea nana i uta ki a ia.
29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
Me tuku e ia tona mangai ki te puehu; mehemea pea tera he tumanakohanga.
30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
Me hoatu e ia tona paparinga ki te tangata e papaki ana i a ia: kia ki tonu ia i te tawai.
31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;
E kore hoki e mau tonu ta Ihowa panga:
32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
Ahakoa whakapouri ia, ka aroha ano ia, ka rite ki te nui o tana mahi tohu.
33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
Kahore hoki ona ngakau whiu, whakapouri ranei, i nga tama a te tangata.
34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
Ko te kuru i nga herehere katoa o te whenua ki raro i ona waewae;
35 Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
Ko te whakapeau ke i te tika o te tangata ina whakawakia i te aroaro o te Runga Rawa;
36 Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
Ko te whakariro ke i ta te tangata ina totohe, e kore tena e whakapaingia e te Ariki.
37 Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
Ko wai tenei hei ki mai, a ka oti, i te mea kihai i whakahaua e te Ariki?
38 Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
He teka ianei e puta mai ana te kino me te pai i roto i te mangai o te Runga Rawa?
39 Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
He aha te tangata ora i amuamu ai, te tangata ina whiua mo ona hara?
40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
E rapu tatou, e kimi i o tatou ara, a ka tahuri ano ki a Ihowa.
41 Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
Kia ara atu o tatou ngakau me o tatou ringa ki te Atua i te rangi.
42 Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
I he matou, i whakakeke; kihai ano koe i muru i to matou he.
43 Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
Kua hipokina nei e koe ki te riri, tukinotia ana matou e koe: tukitukia ana e koe, kihai ano i tohungia e koe.
44 Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
Hipokina ana e koe he kapua ki a koe, kei puta atu ta matou inoi.
45 Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
Kua meinga matou e koe hei paru tahinga, hei mea akiri i waenga i nga iwi.
46 Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
Kua hamama mai nga mangai o o matou hoariri katoa ki a matou.
47 Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
Ko te wehi, ko te rua, kua tae mai kei a matou, te whakamoti me te wawahi.
48 Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Kei te tarere nei nga awa wai i toku kanohi, mo te wawahanga o te tamahine a toku iwi.
49 Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
Maturuturu ana te wai i toku kanohi, kahore hoki e mutu, te ai he pariratanga,
50 Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
Kia titiro mai ra ano a Ihowa, kia kite mai ra ano ia i runga i te rangi.
51 Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
E meatia iho ana toku ngakau e toku kanohi, mo nga tamahine katoa o toku pa.
52 Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
Kua whaia kinotia ahau ano he manu e ratou, e te hunga e hoariri ana ki ahau, kahore he take.
53 Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
Ngaro iho i a ratou toku ara i roto i te poka, kua maka e ratou he kohatu ki runga ki ahau.
54 Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
I rere nga wai i runga i toku mahunga: i mea ahau, kua motuhia ketia ahau.
55 Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
I karanga ahau ki tou ingoa, e Ihowa, i roto i te poka i raro rawa.
56 Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
I rongo koe ki toku reo; kaua e huna tou taringa ki te tanga o toku manawa, ki taku karanga.
57 Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
I whakatata mai koe i te ra i karanga ai ahau ki a koe; i ki mai koe, Kaua e wehi.
58 Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
Kua tohea e koe, e te Ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora.
59 Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
Kua kite koe, e Ihowa, i te he i mahia ki ahau: mau e whakarite taku whakawa.
60 Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Kua kite koe i to ratou mauahara katoa, i o ratou whakaaro katoa moku.
61 Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Kua rongo koe ki ta ratou tawai, e Ihowa, ki o ratou whakaaro katoa moku;
62 Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
Ki nga ngutu o te hunga i whakatika mai ki ahau, ki ta ratou tikanga moku, a pau noa te ra.
63 Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Tirohia mai to ratou nohoanga iho, to ratou whakatikanga ake; ko ahau te waiatatia nei e ratou.
64 Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
Hoatu he utu ki a ratou, e Ihowa, kia rite ki te mahi a o ratou ringa.
65 Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
Hoatu ki a ratou he ngakau pakeke, tau kanga ki a ratou.
66 Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
Whaia ratou i runga i te riri, whakangaromia atu ratou i raro i nga rangi o Ihowa.
