Lamentacje 3
1 Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.
2 Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.
3 Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.
4 Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.
5 Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,
6 W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.
7 Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.
8 A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,
9 Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.
10 Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.
11 Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,
12 Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.
13 Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.
14 Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.
15 Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,
16 Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.
17 Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß
18 I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."
19 Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.
20 Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.
21 Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.
22 Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.
23 Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;
24 Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."
25 Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.
26 Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.
27 Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.
28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!
29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.
30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!
31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;
Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.
32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.
33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,
34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,
35 Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.
36 Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.
37 Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?
38 Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?
39 Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?
40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!
41 Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:
42 Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
"Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.
43 Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.
44 Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.
45 Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.
46 Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.
47 Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."
48 Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.
49 Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,
50 Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.
51 Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.
52 Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.
53 Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.
54 Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."
55 Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.
56 Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"
57 Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"
58 Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.
59 Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!
60 Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,
61 Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,
62 Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.
63 Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.
64 Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.
65 Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.
66 Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.
