Lamentacje 3
1 Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
[Aleph.] Je suis l’homme qui ai vu l’affliction par la verge de sa fureur.
2 Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
Il m’a conduit et amené dans les ténèbres, et non dans la lumière.
3 Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
Certes il s’est tourné contre moi, il a tous les jours tourné sa main [contre moi].
4 Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
[Beth.] Il a fait vieillir ma chair et ma peau, il a brisé mes os.
5 Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
Il a bâti contre moi, et m’a environné de fiel et de travail.
6 W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
Il m’a fait tenir dans des lieux ténébreux, comme ceux qui sont morts dès longtemps.
7 Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
[Guimel.] Il a fait une cloison autour de moi, afin que je ne sorte point; il a appesanti mes fers.
8 A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
Même quand je crie et que j’élève ma voix, il rejette ma requête.
9 Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
Il a fait un mur de pierres de taille [pour fermer] mes chemins, il a renversé mes sentiers.
10 Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
[Daleth.] Ce m’est un ours qui est aux embûches, et un lion qui se tient dans un lieu caché.
11 Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Il a détourné mes chemins, et m’a mis en pièces, il m’a rendu désolé.
12 Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
Il a tendu son arc, et m’a mis comme une butte pour la flèche.
13 Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
[He.] Il a fait entrer dans mes reins les flèches dont son carquois est plein.
14 Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
J’ai été en risée à tous les peuples, et leur chanson, tout le jour.
15 Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
Il m’a rassasié d’amertume, il m’a enivré d’absinthe.
16 Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
[Vau.] Il m’a cassé les dents avec du gravier, il m’a couvert de cendre;
17 Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
Tellement que la paix s’est éloignée de mon âme; j’ai oublié ce que c’est que d’être à son aise.
18 I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
Et j’ai dit: ma force est perdue, et mon espérance aussi que j’avais en l’Eternel.
19 Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
[Zajin.] Souviens-toi de mon affliction, et de mon pauvre état, qui n’est qu’absinthe et que fiel.
20 Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
Mon âme s’[en] souvient sans cesse, et elle est abattue au dedans de moi.
21 Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
[Mais] je rappellerai ceci en mon cœur, [et] c’est pourquoi j’aurai espérance;
22 Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
[Heth.] Ce sont les gratuités de l’Eternel que nous n’avons point été consumés, parce que ses compassions ne sont point taries.
23 Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
Elles se renouvellent chaque matin; [c’est] une chose grande que ta fidélité.
24 Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
L’Eternel est ma portion, dit mon âme, c’est pourquoi j’aurai espérance en lui.
25 Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
[Teth.] L’Eternel est bon à ceux qui s’attendent à lui, [et] à l’âme qui le recherche.
26 Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
C’est une chose bonne qu’on attende, même en se tenant en repos, la délivrance de l’Eternel.
27 Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
C’est une chose bonne à l’homme de porter le joug en sa jeunesse.
28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
[Jod.] Il est assis solitaire et se tient tranquille, parce qu’on l’a chargé sur lui.
29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
Il met sa bouche dans la poussière, si peut-être il y aura quelque espérance.
30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
Il présente la joue à celui qui le frappe; il est accablé d’opprobre.
31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;
[Caph.] Car le Seigneur ne rejette point à toujours.
32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
Mais s’il afflige quelqu’un, il en a aussi compassion selon la grandeur de ses gratuités.
33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
Car ce n’est pas volontiers qu’il afflige et contriste les fils des hommes.
34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
[Lamed.] Lorsqu’on foule sous ses pieds tous les prisonniers du monde;
35 Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
Lorsqu’on pervertit le droit de quelqu’un en la présence du Très-haut;
36 Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
Lorsqu’on fait tort à quelqu’un dans son procès, le Seigneur ne le voit-il point?
37 Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
[Mem.] Qui est-ce qui dit que cela a été fait, [et] que le Seigneur ne l’[a] point commandé?
38 Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
Les maux, et les biens ne procèdent-ils point de l’ordre du Très-haut?
39 Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
Pourquoi se dépiterait l’homme vivant, l’homme, [dis-je], à cause de ses péchés?
40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
[Nun.] Recherchons nos voies, et [les] sondons, et retournons jusqu’à l’Eternel.
41 Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
Levons nos cœurs et nos mains au [Dieu] Fort qui est aux cieux, [en disant]:
42 Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
Nous avons péché, nous avons été rebelles, tu n’as point pardonné.
43 Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
[Samech.] Tu nous as couverts de [ta] colère, et nous as poursuivis, tu as tué, tu n’as point épargné.
44 Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
Tu t’es couvert d’une nuée, afin que la requête ne passât point.
45 Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
Tu nous as fait être la raclure et le rebut au milieu des peuples.
46 Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
[Pe.] Tous nos ennemis ont ouvert leur bouche sur nous.
47 Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
La frayeur et la fosse, le dégât et la calamité nous sont arrivés.
48 Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Mon œil s’est fondu en ruisseaux d’eaux à cause de la plaie de la fille de mon peuple.
49 Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
[Hajin.] Mon œil verse des larmes, et ne cesse point, parce qu’il n’y a aucun relâche.
50 Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
Jusques à ce que l’Eternel regarde et voie des cieux.
51 Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
Mon œil afflige mon âme à cause de toutes les filles de ma ville.
52 Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
[Tsadi.] Ceux qui me sont ennemis sans cause m’ont poursuivi à outrance, comme on chasse après l’oiseau.
53 Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
Ils ont enserré ma vie dans une fosse, et ont roulé une pierre sur moi.
54 Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
Les eaux ont regorgé par-dessus ma tête; je disais: je suis retranché.
55 Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
[Koph.] J’ai invoqué ton Nom, ô Eternel! d’une des plus basses fosses.
56 Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
Tu as ouï ma voix, ne ferme point ton oreille, afin que je n’expire point à force de crier.
57 Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
Tu t’es approché au jour que je t’ai invoqué, et tu as dit: ne crains rien.
58 Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
[Resch.] Ô Seigneur! tu as plaidé la cause de mon âme; et tu as garanti ma vie.
59 Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
Tu as vu, ô Eternel! le tort qu’on me fait, fais-moi droit.
60 Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Tu as vu toutes les vengeances dont ils ont usé, et toutes leurs machinations contre moi.
61 Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
[Scin.] Tu as ouï, ô Eternel! leur opprobe et toutes leurs machinations contre moi.
62 Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
Les discours de ceux qui s’élèvent contre moi, et leur dessein qu’ils ont contre moi tout le long du jour.
63 Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Considère quand ils s’asseyent, et quand ils se lèvent, [car] je suis leur chanson.
64 Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
[Thau.] Rends-leur la pareille, ô Eternel! selon l’ouvrage de leurs mains.
65 Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
Donne-leur un tel ennui qu’il leur couvre le cœur; donne-leur ta malédiction.
66 Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
Poursuis-les en ta colère, et les efface de dessous les cieux de l’Eternel.
