Lamentacje 3
1 Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
Minä olen se mies, joka olen kurjuutta nähnyt hänen vihastuksensa vitsan alla.
2 Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
Minut hän on johdattanut ja kuljettanut pimeyteen eikä valkeuteen.
3 Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
Juuri minua vastaan hän kääntää kätensä, yhäti, kaiken päivää.
4 Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
Hän on kalvanut minun lihani ja nahkani, musertanut minun luuni.
5 Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
Hän on rakentanut varustukset minua vastaan ja piirittänyt minut myrkyllä ja vaivalla.
6 W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
Hän on pannut minut asumaan pimeydessä niinkuin ikiaikojen kuolleet.
7 Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
Hän on tehnyt muurin minun ympärilleni, niin etten pääse ulos, on pannut minut raskaisiin vaskikahleisiin.
8 A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
Vaikka minä huudan ja parun, hän vaientaa minun rukoukseni.
9 Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
Hakatuista kivistä hän on tehnyt minun teilleni muurin, on mutkistanut minun polkuni.
10 Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
Vaaniva karhu on hän minulle, piilossa väijyvä leijona.
11 Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Hän on vienyt harhaan minun tieni ja repinyt minut kappaleiksi, hän on minut autioksi tehnyt.
12 Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
Hän on jännittänyt jousensa ja asettanut minut nuoltensa maalitauluksi.
13 Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
Hän on ampunut munuaisiini nuolet, viinensä lapset.
14 Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
Minä olen joutunut koko kansani nauruksi, heidän jokapäiväiseksi pilkkalauluksensa.
15 Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
Hän on ravinnut minua katkeruudella, juottanut minua koiruoholla.
16 Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
Hän on purettanut minulla hampaat rikki soraan, painanut minut alas tomuun.
17 Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
Sinä olet syössyt minun sieluni ulos, rauhasta pois, minä olen unhottanut onnen.
18 I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
Ja minä sanon: mennyt on minulta kunnia ja Herran odotus.
19 Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
Muista minun kurjuuttani ja kodittomuuttani, koiruohoa ja myrkkyä.
20 Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
Sinä kyllä muistat sen, että minun sieluni on alaspainettu.
21 Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
Tämän minä painan sydämeeni, sentähden minä toivon.
22 Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
Herran armoa on, ettemme ole aivan hävinneet, sillä hänen laupeutensa ei ole loppunut:
23 Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
se on joka aamu uusi, ja suuri on hänen uskollisuutensa.
24 Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
Minun osani on Herra, sanoo minun sieluni; sentähden minä panen toivoni häneen.
25 Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
Hyvä on Herra häntä odottaville, sille sielulle, joka häntä etsii.
26 Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
Hyvä on hiljaisuudessa toivoa Herran apua.
27 Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
Hyvä on miehelle, että hän kantaa iestä nuoruudessaan.
28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
Istukoon hän yksin ja hiljaa, kun Herra on sen hänen päällensä pannut.
29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
Laskekoon suunsa tomuun-ehkä on vielä toivoa.
30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
Ojentakoon hän posken sille, joka häntä lyö, saakoon kyllälti häväistystä.
31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;
Sillä ei Herra hylkää iankaikkisesti;
32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
vaan jos hän on murheelliseksi saattanut, hän osoittaa laupeutta suuressa armossansa.
33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
Sillä ei hän sydämensä halusta vaivaa eikä murehduta ihmislapsia.
34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
Kun jalkojen alle poljetaan kaikki vangit maassa,
35 Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
kun väännetään miehen oikeutta Korkeimman kasvojen edessä,
36 Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
kun ihmiselle tehdään vääryyttä hänen riita-asiassaan-eikö Herra sitä näkisi?
37 Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
Onko kukaan sanonut, ja se on tapahtunut, jos ei Herra ole käskenyt?
38 Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
Eikö lähde Korkeimman suusta paha ja hyvä?
39 Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
Miksi tuskittelee ihminen eläessään, mies syntiensä palkkaa?
40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
Koetelkaamme teitämme, tutkikaamme niitä ja palatkaamme Herran tykö.
41 Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
Kohottakaamme sydämemme ynnä kätemme Jumalan puoleen, joka on taivaassa.
42 Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
Me olemme luopuneet pois ja olleet kapinalliset; sinä et ole antanut anteeksi,
43 Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
olet peittänyt itsesi vihassasi, ajanut meitä takaa, surmannut säälimättä;
44 Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
olet peittänyt itsesi pilvellä, niin ettei rukous pääse lävitse.
45 Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
Tunkioksi ja hylyksi sinä olet meidät tehnyt kansojen seassa.
46 Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
Suut ammollaan meitä vastaan ovat kaikki meidän vihamiehemme.
47 Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
Osaksemme on tullut kauhu ja kuoppa, turmio ja sortuminen.
48 Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Vesipurot juoksevat minun silmistäni tyttären, minun kansani, sortumisen tähden.
49 Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
Minun silmäni vuotaa lakkaamatta, hellittämättä
50 Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
siihen asti, kunnes katsoo, kunnes näkee Herra taivaasta.
51 Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
Silmäni tuottaa tuskaa minun sielulleni kaikkien minun kaupunkini tyttärien tähden.
52 Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
Kiihkeästi pyydystivät minua kuin lintua ne, jotka syyttä ovat vihamiehiäni.
53 Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
He sulkivat kuoppaan minun elämäni ja heittivät päälleni kiviä.
54 Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
Vedet tulvivat minun pääni ylitse; minä sanoin: olen hukassa.
55 Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
Minä huusin sinun nimeäsi, Herra, kuopan syvyydestä.
56 Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
Sinä kuulit minun huutoni: "Älä peitä korvaasi minun avunhuudoltani, että saisin hengähtää".
57 Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
Sinä olit läsnä silloin, kun minä sinua huusin; sinä sanoit: "Älä pelkää".
58 Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
Sinä, Herra, ajoit minun riita-asiani, lunastit minun henkeni.
59 Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
Olethan nähnyt, Herra, minun kärsimäni sorron: hanki minulle oikeus.
60 Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Olethan nähnyt kaiken heidän kostonhimonsa, kaikki heidän juonensa minua vastaan.
61 Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Sinä olet kuullut heidän häväistyksensä, Herra, kaikki heidän juonensa minua vastaan.
62 Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
Minun vastustajaini huulet ja heidän aikeensa ovat minua vastaan kaiken päivää.
63 Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Istuivatpa he tai nousivat, katso: minä olen heillä pilkkalauluna.
64 Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
Kosta heille, Herra, heidän kättensä teot.
65 Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
Paaduta heidän sydämensä, kohdatkoon heitä sinun kirouksesi.
66 Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
Aja heitä takaa vihassasi ja hävitä heidät Herran taivaan alta.
