Lamentacje 3
1 Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
2 Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
3 Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
4 Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
5 Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
6 W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
7 Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
8 A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
9 Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
10 Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
11 Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
12 Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
13 Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
14 Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
15 Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
16 Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
17 Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
18 I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
19 Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
20 Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
21 Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
22 Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
23 Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
24 Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
25 Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
26 Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
27 Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;
Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
35 Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
36 Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
37 Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
38 Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
39 Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
41 Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
42 Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
43 Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
44 Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
45 Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
46 Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
47 Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
48 Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
49 Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
50 Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
51 Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
52 Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
53 Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
54 Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
55 Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
56 Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
57 Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
58 Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
59 Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
60 Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
61 Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
62 Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
63 Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
64 Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
65 Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
66 Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
