Lamentacje 3

1 Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.

Teg er den Mand, som saa Elendighed ved hans Vredes Ris.

2 Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;

Mig ledede og førte han ind i Mørke og ikke til Lys.

3 Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.

Kun imod mig vendte han atter og atter sin Haand den ganske Dag.

4 Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.

Han gjorde mit Kød og min Hud gammel; han sønderbrød mine Ben.

5 Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;

Han byggede imod mig og omgav mig med Galde og Møje.

6 W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.

Han lod mig bo i de mørke Steder som dem, der ere døde i al Evighed.

7 Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;

Han tilmurede for mig, og jeg kan ikke komme ud, han gjorde min Lænke svar.

8 A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.

Naar jeg end skriger og raaber, lukker han til for min Bøn.

9 Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.

Han har tilmuret mine Veje med hugne Stene, han har gjort mine Stier krogede.

10 Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.

Han er bleven mig som en Bjørn, der ligger paa Lur, som en Løve i Skjul.

11 Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.

Han lod mine Veje bøje af, og saa sønderrev han mig; han lagde mig øde.

12 Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.

Han spændte sin Bue og stillede mig som Maalet for Pilen.

13 Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.

Han lod Pile af sit Kogger trænge ind i mine Nyrer.

14 Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.

Jeg er bleven alt mit Folk til Latter, deres Spottesang den ganske Dag.

15 Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.

Han mættede mig med beske Urter, „han gav mig rigelig Malurt at drikke

16 Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.

og lod mine Tænder bide i Grus, han nedtrykte mig i Aske.

17 Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.

Og du bortstødte min Sjæl fra Fred, jeg har glemt det gode.

18 I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.

Og jeg sagde: Borte er min Kraft, og hvad jeg forventede fra Herren.

19 Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.

Kom min Elendighed og min Landflygtighed i Hu: Malurt og Galde!

20 Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.

Min Sjæl kommer det ret i Hu og er nedbøjet i mit Indre.

21 Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.

Dette vil jeg tage mig til Hjerte, derfor vil jeg haabe:

22 Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.

Det er Herrens Miskundhed, at vi ikke ere fortærede; thi hans Barmhjertighed har ingen Ende.

23 Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.

Den er ny hver Morgen, din Trofasthed er stor.

24 Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.

Herren er min Del, siger min Sjæl, derfor vil jeg haabe til ham.

25 Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.

Herren er god imod dem, som bie efter ham, imod den Sjæl, som spørger efter ham.

26 Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.

Det er godt, at man haaber og er stille til Herrens Frelse.

27 Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;

Det er en Mand godt, at han bærer Aag i sin Ungdom.

28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;

Han vil sidde ene og tie; thi han lægger det paa ham.

29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;

Han vil trykke sin Mund imod Støvet, om der maaske kunde være Forhaabning.

30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.

Han vil vende Kinden imod den, som slaar ham, han vil mættes med Forhaanelse.

31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;

Thi Herren skal ikke forkaste evindelig.

32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.

Thi dersom han bedrøver, da skal han dog forbarme sig efter sin store Miskundhed.

33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.

Thi det er ikke af sit Hjerte, at han plager og bedrøver Menneskens Børn.

34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;

For at knuse alle de bundne paa Jorden under sine Fødder,

35 Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;

for at bøje en Mands Ret for den Højestes Ansigt,

36 Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.

for at forvende et Menneskes Retssag — skuer Herren ikke ned.

37 Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?

Hvo er den, som har sagt noget, saa at det skete, uden at Herren befaler det?

38 Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?

Mon Lykke og Ulykke ikke udgaa af den Højestes Mund?

39 Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.

Hvorfor klager et Menneske som lever? — enhver for sine Synder!

40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;

Lader os ransage vore Veje og efterspore dem og vende om til Herren!

41 Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.

Lader os opløfte vort Hjerte tillige med vore Hænder til Gud i Himmelen!

42 Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.

Vi, vi have syndet og været genstridige, du tilgav ikke.

43 Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.

Du tildækkede os med Vrede og forfulgte os, ihjelslog, sparede ikke,

44 Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.

Du skjulte dig med en Sky, at ingen Bøn kunde trænge igennem.

45 Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.

Du gjorde os til Skarn og Udskud midt iblandt Folkene.

46 Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.

Alle vore Fjender opspilede deres Mund imod os.

47 Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.

Der var Forfærdelse og Gru for os, Ødelæggelse og Undergang.

48 Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.

Mit Øje rinder med Vandbække over mit Folks Datters Undergang.

49 Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,

Mit Øje strømmer og bliver ikke stille, der er ingen Afladelse,

50 Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.

indtil Herren skuer ned og ser til fra Himmelen.

51 Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.

Mit Øje voldte min Sjæl Smerte over alle min Stads Døtre.

52 Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.

Hart jagede mig som en Fugl de, der vare mine Fjender uden Grund.

53 Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.

De bragte mit Liv til at vorde stille i Graven og kastede en Sten over mig.

54 Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!

Der strømmede Vand ned over mit Hoved, jeg sagde: Det er forbi med mig.

55 Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.

Jeg kaldte paa dit Navn, Herre! fra Graven, i det dybe.

56 Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.

Du har hørt min Røst; tilluk ej dit Øre for mit Suk, for mit Raab!

57 Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.

Du holdt dig nær den Dag, jeg kaldte paa dig, du sagde: Frygt ikke!

58 Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.

Herre! du har udført min Sjæls Sag, du har udløst mit Liv.

59 Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.

Herre! du har set den Uret, som sker mig, døm i min Sag!

60 Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

Du har set al deres Hævn, alle deres Tanker imod mig.

61 Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

Herre! du har hørt deres haanende Tale, alle deres Tanker imod mig,

62 Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.

mine Modstanderes Ord og deres Anslag imod mig den ganske Dag.

63 Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.

Sku, hvorledes de sidde, og hvorledes de staa op; jeg er deres Spottesang.

64 Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;

Du skal gengælde dem, Herre! efter deres Hænders Gerning.

65 Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;

Du skal give dem et Dække over Hjertet, din Forbandelse hører dem til.

66 Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!

Du skal forfølge dem i Vrede, og ødelægge dem, at de ikke ere under Herrens Himmel.