Lamentacje 3
1 Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
Kai loe anih palungphuihaih quiboeng hoiah patang ka khang boeh.
2 Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
Anih mah khodai ai, khoving thungah ang hoih.
3 Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
Anih mah ang thuitaek; athun qui vaihi hoi vaihi a ban hoiah ang thuitaek.
4 Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
Anih mah ka ngan hoi ahin ang hmawnsak; ka huhnawk doeh angkhaehsak.
5 Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
Kai tuk hanah misatuh kaminawk to pakhueng moe, kakhaa hoi karai hmuen hoiah ang takui khoep.
6 W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
Canghnii ah kadueh kami baktiah, khoving thungah ang suek.
7 Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
Sipae hoi ang takui khoep pongah, ka loih thai ai; kazit sumqui hoiah ang pathlet.
8 A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
Ka hangh moe, lawk ka thuih naah doeh, lawk ka thuihaih to ang pakaa pae ving.
9 Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
Ka caehhaih loklam to thlung hoiah ang pakaa pae khoep moe, kang koih loklam to ang pazuisak.
10 Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
Anih loe kai hanah, moi angang taqom baktih, amtueng ai ahmuen ah kaom kaipui baktiah oh.
11 Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Anih mah kai loklam amkhraengsak moe, ang taprawt pet pacoengah, kai hae amrosak.
12 Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
Anih mah kalii anueng moe, kai to palaa kahhaih ahmuen ah ang suek.
13 Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
Kalii tabu thung ih anih ih palaanawk mah ka kaeng ah cop.
14 Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
Kai loe kaimah ih kaminawk mah pahnui thuih han ih ni ka oh sut boeh; ni thokkruek laasak thuih hanah ka oh.
15 Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
Anih mah kakhaa tui hoiah ang bawh moe, kakhaa ahmuet hoiah ang paquisak.
16 Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
Anih mah thlung hoiah ka ha angkhaehsak moe, maiphu hoiah ang phumh.
17 Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
Monghaih hoi kangthla ah ka hinghaih pakhra na suek ving boeh pongah, khosak hoihaih to ka pahnet boeh.
18 I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
To pongah Angraeng khae ih thacakhaih hoi oephaih to om ai boeh, tiah ka thuih.
19 Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
Patangkhanghaih hoi raihaih, kakhaa tui hoi kakhaa ahmuet doeh ka pahnet ai vop.
20 Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
To baktih hmuennawk to ka hinghaih pakhra mah panoek poe moe, ka thung ah angam sut boeh.
21 Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
Palung thungah ka poek poe pongah oephaih ka tawnh.
22 Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
Angraeng amlunghaih loe boeng thai ai, anih mah palungnathaih tawn ai nahaeloe, aicae loe amro tih boeh.
23 Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
Akhawnbang kruek tahmenhaih kangtha a hnuk o; na oep thohhaih loe paroeai len.
24 Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
Angraeng loe kai ih taham ah oh, tiah ka hinghaih pakhra mah thuih pongah, anih to ka zing han.
25 Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
Angraeng hoihhaih loe anih oephaih tawn kami, hinghaih pakhra hoi anih pakrong kaminawk khaeah oh.
26 Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
Kami loe Angraeng pahlonghaih to oep moe, zing han hoih.
27 Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
Kami loe thendoeng nathuem ah tok karai sak han hoih.
28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
Anih nuiah hmuen to amtik boeh pongah, angmabueng anghnut moe, anghngai duem han oh.
29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
Oephaih om tih hmang tiah poek nahaeloe, a mikhmai to maiphu pongah akuep nasoe.
30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
Anih tabaeng kami khaeah tangbaeng patueng pae nasoe loe, ahmin sethaih hoiah koi nasoe.
31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;
Sithaw mah aicae dungzan khoek to vaa mak ai;
32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
anih mah palungsethaih phaksak, toe paroeai pop anih palungnathaih hoi amlunghaih to amtuengsak let tih.
33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
Anih loe kaminawk nuiah palungsethaih hoi amtanghaih phaksak han koeh ai.
34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
Long ah thongkrah kaminawk boih khok hoiah cawh moe,
35 Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
sang koek Sithaw hmaa ah kami mah toenghaih baktiah hnuk han koi hmuen lak pae ving pacoengah,
36 Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
kami mah hnuk han koi hmuen sungsak ving hanah Angraeng mah koeh ai.
37 Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
Angraeng lokpaekhaih om ai ah, mi mah maw a thuih ih lok baktiah angcoengsak thaih?
38 Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
Sang koek Sithaw ih pakha thung hoiah na ai maw kahoih hoi kasae hmuen to angzo hmaek?
39 Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
Kami mah a zaehaih pongah danpaek naah, tipongah kahing kami loe laisaep khing loe?
40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
To tiah oh pongah loe a caeh o haih loklam hae pakrong tanoek si loe, Angraeng khaeah amlaem o let si.
41 Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
Vannawk ranui ah kaom Sithaw khaeah, ban a payangh o moe, lawk a thuih o naah, poekhaih palungthin doeh anih khaeah paek o si.
42 Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
Ka zae o moe, na lok kang aek o moeng boeh; kaicae zaehaih to nang tahmen ai vop.
43 Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
Palung na phuihaih hoiah nang kraeng khoep moe, nang pacaekthlaek boeh; tahmenhaih tawn ai ah, nang hum boeh.
44 Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
Lawk ka thuih o haih nang khaeah phak han ai ah, nangmah hoi nangmah tamai hoi nang yaw khoep boeh.
45 Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
Kaminawk salakah anghnoeng baktih, panuet thok hmuen baktiah nang ohsak boeh.
46 Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
Kaicae ih misa boih mah, pakha ang angh o thuih.
47 Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
Kaicae nui ah zithaih, amtimhaih, amrohaih hoi anghmat angtaahaih to phak boeh.
48 Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Kai kami ih canunawk amro o boeh pongah, ka mik hoiah vapui tui to long.
49 Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
Ka mikkhraetui loe kang ai ah long tih, anghak mak ai,
50 Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
Angraeng mah hnu ai karoek to van hoiah dan tathuk.
51 Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
Ka vangpui thung ih canunawk boih pongah, ka mik mah palung ang setsak.
52 Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
Takung om ai ah ka misanawk mah tavaa baktiah ang mee o.
53 Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
Tangqom thungah ka hinghaih ang boeng o sak moe, ka nuiah thlung ang vah o thuih.
54 Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
Tui mah ka lu uem naah, ka duek boeh, tiah ka poek.
55 Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
Aw Angraeng, tangqom thung hoiah na hmin to kang kawk.
56 Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
Ka lok nang thaih pae; ka hamhaih hoi abomhaih kang hnik naah, na naa tamuep ving hmah.
57 Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
Nang kang kawk naah, kai nang hnai thuih moe, zii hmah, tiah nang naa.
58 Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
Aw Angraeng, ka hing thai hanah tok na sak moe, ka hinghaih pakhra to nang pahlong boeh.
59 Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
Aw Angraeng, ka sakpazaehaih na hnuk boeh; toenghaih hoiah kai lok na caek ah.
60 Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Nihcae mah misa ah ang suekhaih hoi a poek o ih hmuen to na hnuk boih boeh.
61 Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Aw Angraeng, nihcae kasaethuihaih hoi poekhaihnawk to na thaih boeh.
62 Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
Athun qui kai patoem kaminawk hoi kai misa angthawk thuih kaminawk mah thuih ih lok to na thaih boeh.
63 Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Nihcae anghnuthaih hoi angthawkhaih to khenah; kai loe nihcae laasak thuih han ih ni ka oh sut boeh.
64 Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
Aw Angraeng, angmacae ban mah sak ih hmuen baktih toengah, nihcae khaeah pathok pae let ah.
65 Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
Nihcae han qahhaih palungthin to paek ah loe, nihcae to tangoeng thuih ah.
66 Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
Palungphuihaih hoiah nihcae to pacaekthlaek hanah, maeto doeh anghmat ai ah Angraeng ih van tlim ah kaom hmuennawk to amrosak boih ah.
