Jonasza 4
1 I nie podobało się to bardzo Jonaszowi, i rozpalił się gniew jego.
Apan kini daw sayop kaayo alang kang Jonas, ug nasuko siya pag-ayo.
2 Przetoż się modlił Panu, i rzekł: Proszę Panie! azażem tego nie mówił, gdym jeszcze był w ziemi mojej? Dlategom się pospieszył, abym uciekł do Tarsu, gdyżem wiedział, żeś ty Bóg łaskawy i litościwy, długo cierpliwy i wielkiego miłosierdzia, a który żałujesz złego.
Busa nag-ampo si Jonas kang Yahweh ug miingon, “Ah, Yahweh, dili ba mao man kini ang akong gisulti sa dihang atua pa ako sa akong kaugalingong nasod? Mao nga ang una kong gihimo misulay ako pag-ikyas padulong sa Tarsis— tungod kay nasayod ako nga ikaw ang Dios nga maluluy-on, adunay kahangawa, dugay masuko, madagayaon sa pagkamatinud-anon, ug dili ka dali nga mopadala ug katalagman.
3 A teraz, o Panie! proszę, odbierz duszę moję odemnie: bo mi lepiej umrzeć, niżeli żyć.
Busa karon, Yahweh, nagahangyo ako kanimo, kuhaa ang akong kinabuhi gikan kanako, kay mas maayo pa alang kanako ang mamatay kaysa ang mabuhi.”
4 I rzekł Pan: A dobrzeż to, że się tak gniewasz?
Miingon si Yahweh, “Maayo ba nga masuko ka pag-ayo?”
5 Bo wyszedł był Jonasz z miasta, i siedział na wschód słońca przeciwko miastu; a uczyniwszy tam sobie budę, usiadł pod nią w cieniu, ażby ujrzał, coby się działo z onem miastem.
Unya si Jonas migawas sa siyudad ug milingkod sa sidlakang bahin sa siyudad. Didto nagbuhat siya ug kapasilungan ug milingkod sa ilalom niini nga landong aron makita niya kung unsa ang dangatan sa siyudad.
6 A Pan Bóg był zgotował banię, która wyrosła nad Jonaszem, aby zasłaniała głowę jego, i zastawiała go od gorąca; tedy się Jonasz bardzo z onej bani radował.
Nag-andam ang Dios nga si Yahweh ug usa ka tanom ug gipatubo kini alang kang Jonas aron malandongan ang iyang ulo ug mahupay ang iyang kasuko. Nalipay pag-ayo si Jonas tungod sa tanom.
7 Wtem nazajutrz na świtaniu nagotował Bóg robaka, który podgryzł onę banię, tak, że uschła.
Apan nag-andam ang Dios ug ulod sa pagsubang sa adlaw pagkasunod buntag. Giatake niini ang tanom ug nalawos ang tanom.
8 I stało się, gdy weszło słońce, wzbudził Bóg wiatr suchy od wschodu słońca, i biło słońce na głowę Jonaszową, tak, iż omdlewał, i życzył sobie śmierci, mówiąc: Lepiej mi umrzeć, niżeli żyć.
Nahitabo kini sa dihang taas na ang adlaw sa sunod nga kabuntagon, nag-andam ang Dios ug init nga hangin gikan sa sidlakan. Usab, ang adlaw miinit pag-ayo sa ulo ni Jonas ug naluya siya. Unya nangandoy si Jonas nga mamatay nalang siya. Miingon siya sa iyang kaugalingon, “Mas maayo pa alang kanako nga mamatay na lang kaysa mabuhi.”
9 I rzekł Bóg do Jonasza: Dobrzeż to, że się tak gniewasz o tę banię? I rzekł: Dobrze, że się gniewam aż na śmierć.
Unya ang Dios miingon kang Jonas, “Maayo ba nga masuko ka pag-ayo mahitungod sa tanom?” Ug miingon si Jonas, “Mas maayo nga masuko ko, bisan pa ug mamatay.”
10 Tedy mu rzekł Pan: Ty żałujesz tej bani, około którejś nie pracował, aniś jej dał wzrost, która jednej nocy urosła, i jednej nocy zginęła;
Si Yahweh miingon kang Jonas, “Aduna kay kahangawa alang sa tanom, nga dili ikaw ang naghago, ni imong gipaturok. Niturok kini sa gabii ug namatay sa pagkagabii.
11 A Jabym nie miał żałować Niniwy, miasta tak wielkiego? w którem jest więcej niżeli sto i dwadzieścia tysięcy ludzi, którzy nie umieją rozeznać między prawicą swoją i lewicą swoją, i bydła wiele.
Busa alang kanako, kinahanglan ba nga dili ako mahangawa sa Nineve, kadtong bantogang siyudad, nga adunay daghan pa kaysa 120, 000 ka mga tawo nga wala masayod sa kalahian tali sa ilang tuong kamot ug sa ilang walang kamot, ug ang daghang mga mananap usab?”
