Jana 9
1 A mimo idąc, ujrzał człowieka ślepego od narodzenia.
Jisu tumkhoom ih adi, mih wasiit edook ih dongtup arah japtupta.
2 I pytali go uczniowie jego, mówiąc: Mistrzu! któż zgrzeszył, ten czyli rodzice jego, iż się ślepym narodził?
Heliphante loong ah ih cheng rumta, [Nyootte, o rangdah thoidi arah mih ah edook eh dongtupta? Heh teewah tam henuwah rangdah thoidi dongta?]
3 Odpowiedział Jezus: Ani ten zgrzeszył, ani rodzice jego; ale żeby się okazały sprawy Boże na nim.
Jisu ih ngaakbaat rumta, [Heh mikdook ah heteewah rangdah nyia heh nuwah rangdah thoidi tah angka. Heh mikdookla abah Rangte chaan ah heh jun ih noisok suh ba angta.
4 Jać muszę sprawować sprawy onego, który mię posłał, pokąd dzień jest; przychodzi noc, gdy żaden nie będzie mógł nic sprawować.
Rang mathan ih wu ah nga daapkaatte wah mootkaat ah sen loong ah ih moot etheng jaatjaat ang ah; rangphe thok taha noobah o uh tami mokaka.
5 Pókim jest na świecie, jestem światłością świata.
Ngah mongrep nah tong pootdoh, mongrep raang ih ngah weephaak.]
6 To rzekłszy plunął na ziemię, a uczynił błoto z śliny i pomazał onem błotem oczy ślepego,
Erah jengta lidi, Jisu ih hah dowa paak ah toon ano heh took ih phota; eno edook mih adi hut,
7 I rzekł mu: Idź, umyj się w sadzawce Syloe, co się wykłada posłany. Poszedł tedy i umył się, i przyszedł widząc.
eno Jisu ih baatta, [Kah uh Siloom juutum adoh an the ah metkaat uh.] (Siloom ah [ekaatthuk[ suh liita.) Dookwah rah ih heh the ah metkaat kano heh mih ah dongsingta eno ngaakwangta.
8 A tak sąsiedzi i którzy go przedtem widywali ślepego, mówili: Izali nie ten jest, który siadał i żebrał?
Hekhung hetok jaatang nyia kunma warah japtupte loong ah chengmui rumta, [A mih ah bitthaangte ah tanih angka?]
9 Drudzy mówili: Iż ten jest; a drudzy, iż jest jemu podobny. Lecz on mówił, żem ja jest.
Mararah ih liita, [Erah mih ah ju,” rukho loong ah ih liita, [Heh tah angka; heh likhiik.] Erah thoidi heteewah ih baat rumta, [Ngah laangbo aleh.]
10 Tedy mu rzekli: Jakoż są otworzone oczy twoje?
[Amadi an ih mamah mi tup hu leh?] Miloong ah ih cheng rumta.
11 A on odpowiedział i rzekł: Człowiek, którego zowią Jezusem, uczynił błoto i pomazał oczy moje, a rzekł mi: Idź do sadzawki Syloe, a umyj się; a tak odszedłszy i umywszy się, przejrzałem.
Heh ih ngaakbaat rumta, [Mih wasiit Jisu ngeh angta, eno paak ah seemphoh ano nga mik ni hut tahang, heh ih baat tahang Siloom juutum adoh kah uno an the ah metkaat uh. Eno kah angno nga the met damdam ih dongtup tang.]
12 Tedy mu rzekli: Gdzież on jest? Rzekł: Nie wiem.
[Heh mani ah leh?] Miloong ah ih cheng rumta. [Tajatkang,” edook ah ih ngaakbaat rumta.
13 Tedy przywiedli onego, który przedtem był ślepy, do Faryzeuszów.
Erah lih adi miloong ah ih edook angta wah rah Pharisi loong taang ni siitkaat rumta.
14 A był sabat, gdy Jezus uczynił błoto i otworzył oczy jego.
Jisu ih paak ah hut ano dookwah deesiitta ja Jehudi naangtongsa angta.
15 Tedy go znowu pytali i Faryzeuszowie, jako przejrzał? A on im rzekł: Włożył mi błota na oczy, i umyłem się i widzę.
Heh mih ah mamah mi siingta erah Pharisi loong ah ih edook asuh we cheng rumta. Heh ih ngaakbaat rumta, [Nga mik ni paak amasah hut tahang; Ngaathe ngaakhoh met kangno, amadi tup ehang.]
16 Tedy niektóry z Faryzeuszów rzekł: Człowiek ten nie jest z Boga; bo nie strzeże sabatu. Drudzy zasię mówili: Jakoż może człowiek grzeszny takowe cuda czynić? I było rozerwanie między nimi.
Pharisi loong marah marah ih liita, [A reeta mih abah Rangte re nawa bah tah angka, heh ih Jehudi Naangtongsa hootthe banlam ah takapka.] Enoothong, rukho loong ah ih liita, [Rangdah mina ih a likhiik paatjaajih mamah mi re ah?] Eno neng laktung ni daan jengmui rumta.
17 Rzekli tedy ślepemu po wtóre: Ty co mówisz o nim, ponieważ otworzył oczy twoje? A on rzekł: Prorok jest.
Erah raangtaan ih Pharisi loong ah ih erah mih asuh jaasiit we dopcheng rumta, [an ih liihu heh ih an mik edook angtu ah singsiit taho—ese ju, enoobah an ih heh suh o ngeh ih liihu?] Heh ih ngaakbaatta, heh ah [khowah.]
18 A nie wierzyli Żydowie o nim, żeby był ślepym, a że przejrzał, aż zawołali rodziców onego, który przejrzał.
Enoothong Jehudi ngoong awang loong ah ih heh edook ang arah amadi etup we eha ngeh ih hanpi suh tanook rumta, neng ih henuwah ah poon ano
19 I pytali ich, mówiąc: Tenże jest syn wasz, o którym wy powiadacie, iż się ślepo narodził? jakoż wżdy teraz widzi?
amah maang chengcheng ah, [Arah sen sah tam ah? Sen ih li han heh edook angta; enoobah, amadi heh ih mamah mi tup ha?]
20 Odpowiedzieli im rodzice jego i rzekli: Wiemy, żeć to jest syn nasz, i że się ślepo narodził;
Heh nuwah ih ngaakbaat rumta, [Seng ih jat ih hi arah seng sah, nyia edook eh dongtup arah ngeh ah.
21 Lecz jako teraz widzi, nie wiemy, albo kto otworzył oczy jego, my nie wiemy; mać lata, pytajcież go, on sam o sobie powie.
Enoothong seng ih tajatke amadi heh ih mamah mi tup ha, nyia edook ang arah o ih deesiitta. Heheh suh cheng anba; heh mihak tanih angka, heh teewah ih miibaat laang ejan!]
22 Tak mówili rodzice jego, że się bali Żydów; albowiem już byli Żydowie postanowili, aby ktokolwiek by go Chrystusem wyznał, był z bóżnicy wyłączony.
Erah langla, henuwah ah Jehudi ngoong awang loong raacho ih jeng rumta, tiimnge liidi jaakhoni kakham rumta o ih Kristo ngeh ih li ano hanpi ah erah mih ah Jehudi rangsoomnok nawa dokphan etheng.
23 Przetoż rzekli rodzice jego: Mać lata, pytajcież go.
Erah thoidi henuwah ih li rumta, [Heh mihak tanih angka; heh suh cheng anba ngeh ah!]
24 Tedy zawołali powtóre człowieka onego, który był ślepy, i rzekli mu: Daj chwałę Bogu; myć wiemy, iż ten człowiek jest grzeszny.
Erah liidi neng ih heh nuh mong nawa edook eh tupta warah we ngaakpoon rumta, eno li rumta, [Rangte ngathong nah thoomhoon uno amiitiit ah baat uh! Seng ih jat edi arah an deesiitte wah rah rangdah mina.]
25 A on odpowiedział i rzekł: Jeźli grzeszny jest, nie wiem; to tylko wiem, iż będąc ślepym, teraz widzę.
[Ngah ih tajatkang heh ah rangdah mina elang tam tah lang koja, ] edook wah rah ih ngaakbaatta. [Ngah ih jaatsiit baajat ang: Ngah edook angtang ah amadi dongtup ehang.]
26 I rzekli mu znowu: Cóż ci uczynił? Jakoż otworzył oczy twoje?
[Heh ih an tiimjih taho?] neng ih cheng rumta. [An edook ah heh ih mamah mi deesiit taho?]
27 Odpowiedział im: Jużemci wam powiedział, a nie słyszeliście; przeczże jeszcze słyszeć chcecie? Izali i wy chcecie być uczniami jego?
[Ngah ih jaakhoni dook jen baat ih rum taha,” heh ih ngaakli rumta, [eno sen ih tah boichaat tan. Sen ih tiim esuh we bootchaat suh li han? Sen uh, heliphante angsuh enook nih lan?]
28 Tedy mu złorzeczyli i rzekli: Ty bądź uczniem jego; aleśmy my uczniami Mojżeszowymi.
Neng ih thaangju kaanse lam ih li rumta, [an baalek heliphante angkoju; seng bah Moses liphante.
29 My wiemy, że Bóg do Mojżesza mówił; lecz ten, skąd by był, nie wiemy.
Seng ih bah Rangte ih Moses suh baatta ah ba jat ih, enoothong, Jisu ah manawa ra taha erah botseh tajatke!]
30 Odpowiedział on człowiek i rzekł im: Toć zaprawdę rzecz dziwna, że wy nie wiecie, skąd jest, a otworzył oczy moje.
Eno edook angta deeta warah ih li rumta, [Erabah epaatja etheng laang angla nih! Nga mikdook botseh deesiit tahang ah, heh manawa ra taha ah tawe jatkan nih!
31 A wiemy, iż Bóg grzeszników nie wysłuchiwa; ale jeźliby kto chwalcą Bożym był i wolę jego czynił, tego wysłuchiwa.
Seng ih jaat ehi Rangte ih rangdah mina loong jeng ah taboichaat ka; heh ih heh jeng chaatchaat ih reete nyia heh choopjootte mina jeng ah ba chaat ah.
Hah phangsongta dowa ih edook eh dongtup arah kaasiit arah mongrep ni tathaak chaatke. (aiōn g165)
33 Być ten nie był od Boga, nie mógłciby nic uczynić.
Erah mih ah Rangte jiin nawa lara taha bah, tiim uh tala jenre thengtaaja.]
34 Odpowiedzieli i rzekli mu: Tyś się wszystek w grzechach narodził, a ty nas uczysz? I wygnali go precz.
Neng ih ngaakbaatta, [Tup taho dowa ih an rangdah mong ni hak uno—an ih seng suh nyoot kachung hu?] Eno neng ih Jehudi rangsoomnok nawa dokphan rumta.
35 A usłyszawszy Jezus, iż go precz wygnali i znalazłszy go, rzekł mu: Wierzyszże ty w Syna Bożego?
Jisu ih erah japchaatta adoh, dookwah rah japtup ano chengta, [An ih Mina Sah ah hanpi tam ih hu?]
36 A on odpowiedział i rzekł: A któż jest, Panie! abym weń wierzył?
Erah wah rah ih ngaakbaatta, [Chuupha, baat weehang heh ah o angla, enooba ngah ih heh jen hanpi ang!]
37 I rzekł mu Jezus: I widziałeś go, i który mówi z tobą, onci jest.
Jisu ih ngaak baatta, [An ih heh jen japtup etu, amadi marah an damdi waan hala erah warah ah.]
38 A on rzekł: Wierzę Panie! i pokłonił mu się.
Erah warah ih liita, [Ngah ih hanpi ehang Teesu!] Eno Jisu ngathong ni heh lakuh ni chooktongta.
39 I rzekł mu Jezus: Na sądemci ja przyszedł na ten świat, aby ci, którzy nie widzą, widzieli, a ci, którzy widzą, aby ślepymi byli.
Jisu ih liita, [Ngah arah mongrep ni dande esuh ra halang, edook ah ih tup toom ih ah nyia mikka ah edook toom ehoon ah ngeh ah.]
40 I usłyszeli to niektórzy z Faryzeuszów, którzy byli z nim, i rzekli mu: Izali i my ślepymi jesteśmy?
Jisu reeni Pharisite mararah eje ang rumta, erah japchaat rum ano Jisu suh cheng rumta, [Seng suh uh edook miimi tamli hali?]
41 Rzekł im Jezus: Byście byli ślepymi, nie mielibyście grzechu; lecz teraz mówicie, iż widzimy, przetoż grzech wasz zostaje.
Jisu ih ngaakbaat rumta, [Sen loong ah edook lek angtan bah, sen loong tamoong thengtan; enoothong sen ih tup ehi chaang thoidi amadi uh sen emoong elan.]
