Jana 6
1 Potem odszedł Jezus za morze Galilejskie, które jest Tyberyjadzkie;
Hahoi Jisuh teh Galilee talî tie Taiberia talî koehoi namran lah a raka.
2 I szedł za nim lud wielki, iż widzieli cuda jego, które czynił nad chorymi.
Kapatawnaw a dam sak e mitnout hah taminaw ni a hmu awh dawkvah a hnuk a kâbang awh.
3 I wszedł Jezus na górę, i siedział tam z uczniami swoimi;
Jisuh teh mon lah a luen teh a hnukkâbangnaw hoi cungtalah a tahung awh.
4 A była blisko wielkanoc, święto żydowskie.
Hatnae tueng nah Judahnaw e ceitakhai pawi a hnai toe.
5 Tedy podniósł Jezus oczy i ujrzawszy, iż wielki lud idzie do niego, rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, aby ci jedli?
Jisuh ni a khet navah tami moikapap ama koe ka tho e a hmu navah, hete taminaw han kakhoutlah canei hane namaw vaiyei ran han telah Filip a pacei.
6 (Ale to mówił, kusząc go; bo on wiedział, co miał czynić.)
Ama ni bangtelah ka sak han tie a panue ei tanouk nahanlah Filip a pacei e doeh.
7 Odpowiedział mu Filip: Za dwieście groszy chleba nie dosyć im będzie, choćby każdy z nich mało co wziął.
Filip ni hai hete taminaw ni vaiyei tangen rip a dâw thai nahanlah denari cumhni phu patenghai khout mahoeh atipouh.
8 Rzekł mu jeden z uczniów jego, Andrzej, brat Szymona Piotra:
Simon Piter e a nawngha Andru tie a hnukkâbang e ni,
9 Jest tu jedno pacholę, co ma pięcioro chleba jęczmiennego i dwie rybki; ale cóż to jest na tak wielu?
Vaiyei panga touh hoi kathoenge tanga kahni touh ka sin e camo ao. Hatei, tami yit touh e ni hote vaiyei panga touh hoi tanga kahni touh e palek hai tet mahoeh bo atipouh.
10 Tedy rzekł Jezus: Każcie ludowi usiąść. A było trawy dość na onemże miejscu, i usiadło mężów w liczbie około pięciu tysięcy.
Jisuh ni, taminaw pueng koung tahung sak telah atipouh. Hote hmuen koe tahung nahan marangpho moi ao. Haw kaawm e tami tongpa luelue 5,000 touh a pha.
11 Wziął tedy Jezus one chleby, a podziękowawszy rozdał uczniom, a uczniowie siedzącym; także i z onych rybek, ile jedno chcieli.
Jisuh ni vaiyei a la teh lunghawi lawk a dei hnukkhu, a hnukkâbangnaw koe a rei sak, ahnimouh ni katahungnaw hah a rei awh. Hot patetvanlah tanga kahni touh e hai tami pueng kaboumlah a rei awh.
12 A gdy byli nasyceni, rzekł uczniom swoim: Zbierzcie te ułomki, które zbywają, żeby nic nie zginęło.
Ahnimanaw pueng ni a von paha lah a ca awh hnukkhu, Jisuh ni kacawi e pueng hah kahmat sak hanh awh, koung racawng awh atipouh.
13 I zebrali i napełnili dwanaście koszów ułomków z onego pięciorga chleba jęczmiennego, które zbywały tym, co jedli.
A canawi awh e kanuikapin pueng be a pâkhueng awh navah, vaiyei hoi tanga kacawie abuemlah tangthung hlaikahni touh yikkawi.
14 A oni ludzie, ujrzawszy cud, który uczynił Jezus, mówili: Tenci jest zaprawdę on prorok, który miał przyjść na świat.
Hottelah Jisuh ni a sak e mitnout hah ahnimouh ni a hmu navah ahni teh talaivan ka kum e profet katang doeh ati awh.
15 Tedy Jezus poznawszy, iż mieli przyjść i porwać go, aby go uczynili królem, uszedł zasię sam tylko na górę.
Ahnimouh ni Bawipa teh siangpahrang lah ao sak hane a ngai awh e hah Jisuh ni a panue dawk mon lah ama dueng a luen takhai.
16 A gdy był wieczór, zstąpili uczniowie jego do morza.
Tangmin a pha toteh, a hnukkâbangnaw teh talî koe lah a cei awh teh long thung a tahung awh. Hahoi Kapernuam kho lah a cei awh.
17 A wstąpiwszy w łódź, jechali za morze do Kapernaum, a już było ciemno, a Jezus nie przyszedł był do nich.
Khohmo toung eiteh, ahnimouh koe Jisuh tho hoeh rah.
18 A morze, gdy powstał wielki wiatr, burzyć się poczynało.
Hatnavah tûilî a tho dawkvah tuicapa hai a thaw toe.
19 Gdy tedy odpłynęli jakoby na dwadzieścia i pięć lub trzydzieści stajan, ujrzeli Jezusa chodzącego po morzu, przybliżającego się ku łodzi, i ulękli się.
Lawng hoi meng hni meng thum a cei awh hoi Jisuh teh tui van a khok hoi a cei teh, ahnimouh koe hruethruet a hnai navah a taki awh.
20 A on im rzekł: Jamci jest, nie bójcie się.
Taket awh hanh, Kai kama doeh atipouh teh ama hoi lawng dawk lunghawicalah ao awh.
21 I wzięli go ochotnie do łodzi, a zarazem łódź przypłynęła do ziemi, do której jechali.
Ahnimae lawng hai a pha han ngainae hmuen koe tang a pha.
22 Nazajutrz lud, który był za morzem, widząc, że tam nie było drugiej łodzi, tylko ona jedna, w którą byli wstąpili uczniowie jego, a iż Jezus nie wszedł był w łódź z uczniami swoimi, ale sami uczniowie jego ujechali;
Atangtho toteh talîpui namran lah kaawm e tamimaya ni, hote hmuen koe lawng buet touh ao e hoi Jisuh hote lawng dawk cet hoeh, a hnukkâbangnaw dueng doeh ka cet awh tie a panue awh.
23 (Przyszły też były drugie łodzie z Tyberyjady, blisko do onego miejsca, gdzie jedli chleb, gdy był Pan dzięki uczynił.)
Taiberia hoi ka tho e longnaw teh, Bawipa ni lunghawi lawk a dei teh tami pueng ni vaiyei canae hmuen koe tui teng a pha awh.
24 To gdy obaczył lud, iż tam nie było Jezusa, ani uczniów jego, wstąpili i oni w łodzie i przeprawili się do Kapernaum, szukając Jezusa;
Hote hmuen koe Jisuh hoi a hnukkâbangnaw awm awh hoeh tie taminaw ni a panue dawkvah lawng a kâcui awh teh Jisuh kâhmo hanelah Kapernuam kho lah a cei awh.
25 A znalazłszy go za morzem, rzekli mu: Mistrzu! kiedyś tu przybył?
Taminaw ni talî na ran lah Jisuh a hmu awh navah Bawipa nâtuek maw hivah na tho toung vaw titeh a pacei awh.
26 Odpowiedział im Jezus i rzekł: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Szukacie mię nie przeto, iżeście widzieli cuda, ale iżeście jedli chleb, i byliście nasyceni.
Jisuh ni atangcalah na dei pouh awh. Nangmouh ni mitnout na hmu awh dawk kai na tawng awh hoeh. Vaiyei kaboumlah na ca awh dawk doeh na tawng awh.
27 Sprawujcież nie pokarm, który ginie, ale pokarm, który trwa ku żywotowi wiecznemu, który wam da Syn człowieczy; albowiem tego zapieczętował Bóg Ojciec. (aiōnios g166)
Ka kamko kawi e rawcarawnei hanlah patang khang awh hanh. Hot hlak teh tami Capa ni nangmouh na poe teh yungyoe kangning e rawca hah tawng awh. Bangkongtetpawiteh Cathut ni ahni dawkvah amae lungkuepnae tacik a deng toe. (aiōnios g166)
28 Rzekli tedy do niego: Cóż będziemy czynili, abyśmy sprawowali sprawy Boże?
Ahnimouh nihai, Cathut e a ngainae ka sak thai nahan bangmaw ka sak awh han titeh a pacei awh.
29 Odpowiedział Jezus i rzekł im: Toć jest sprawa Boża, abyście wierzyli w tego, którego on posłał.
Jisuh ni, Cathut ni nangmouh sak sak han a ngai e teh, ama ni a patoun e hah yuem hane doeh atipouh.
30 Rzekli mu tedy: Cóż wżdy ty za znak czynisz, abyśmy widzieli i wierzyli tobie? Cóż czynisz?
Ahnimouh nihai, kaimouh ni ka mit hoi khei ka hmu vaiteh Bawipa nang na yuem nahanelah bangpatete mitnout maw na sak han. Bangmaw na sak pouh awh han.
31 Ojcowie nasi jedli mannę na puszczy, jako jest napisano: Chleb z nieba dał im ku jedzeniu.
Kaimae mintoenaw ni thingyeiyawn vah mana a ca awh. Cakathoung ni ahnimouh ni a ca awh hanelah kalvan lahoi vaiyei a poe, telah ati awh.
32 Rzekł im tedy Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nie Mojżesz wam dał chleb z nieba, ale Ojciec mój daje wam chleb on prawdziwy z nieba.
Jisuh ni hai atangcalah na dei pouh awh. Mosi ni kalvan e vaiyei nangmouh na poe hoeh, a Pa ni doeh kalvan e vaiyei katang teh na poe awh.
33 Albowiem chleb Boży ten jest, który zstępuje z nieba i żywot daje światu.
Cathut e vaiyei teh kalvan lahoi ka kum ni teh talaivan taminaw hringnae ka poe e doeh atipouh.
34 Tedy mu rzekli: Panie! daj nam zawsze tego chleba.
Ahnimouh nihai, Bawipa hote vaiyei hah kaimouh pou na poe leih, atipouh awh.
35 I rzekł im Jezus: Jamci jest on chleb żywota; kto do mnie przychodzi, łaknąć nie będzie, a kto wierzy w mię, nigdy pragnąć nie będzie.
Jisuh ni hai kai teh hringnae vaiyei lah ka o. Kai koe ka tho e teh nâtuek hai a vonhlam mahoeh. Kai ka yuem e pueng teh tui hai bout kahran mahoeh.
36 Alem wam powiedział: Owszem, widzieliście mię, a nie wierzycie.
Hatei, teh nangmouh ni laplap na hmu awh eiteh, na yuem awh hoeh telah yo ka dei toe.
37 Wszystko, co mi daje Ojciec, do mnie przyjdzie, a tego, co do mnie przyjdzie, nie wyrzucę precz.
Apa ni na poe e tami maw pueng ni teh kai koe a tho awh han. Kai koe ka tho e naw pueng teh apihai ka hrek mahoeh.
38 Bom zstąpił z nieba, nie iżbym czynił wolę moję, ale wolę onego, który mię posłał.
Bangkongtetpawiteh, kama ngainae sak hanlah kalvan hoi ka tho hoeh. Kai na kapatounkung e a lungngai sak hanelah doeh ka tho.
39 A tać jest wola onego, który mię posłał, Ojca, abym z tego wszystkiego, co mi dał, nic nie stracił, ale abym to wzbudził w on ostateczny dzień.
Kai na kapatounkung a Pa e a ngainae teh, kai koe na poe e naw thung dawk buet touh boehai kahmat laipalah a hnukteng e hnin dawk bout thaw sak hane hah doeh.
40 A tać jest wola onego, który mię posłał, aby każdy, kto widzi Syna, a wierzy weń, miał żywot wieczny; a ja go wzbudzę w on ostateczny dzień. (aiōnios g166)
Atangcalah a Pa e ngainae teh Capa kahmawt ni teh ka yuem e pueng ni yungyoe hringnae a hmu awh hane doeh. Kai ni hai a hnukteng e hnin dawkvah hote taminaw hah ka thaw sak han ati. (aiōnios g166)
41 I szemrali Żydowie o nim, iż rzekł: Jam jest on chleb, który z nieba zstąpił.
Kai teh kalvan hoi ka kum e vaiyei doeh ati dawkvah, Judahnaw ni bangkong het patet e lawk a dei ati awh teh a phuenang awh.
42 I mówili: Izaż ten nie jest Jezus, syn Józefa, którego my ojca i matkę znamy; jakoż teraz tedy ten powiada: Żem z nieba zstąpił?
Ahnimanaw ni, ahni teh Joseph capa, Jisuh nahoehmaw. A manu a na pa hai panue e nahoehmaw. Bangtelamaw kalvan lahoi ka tho ati vaw ati awh.
43 Tedy odpowiedział Jezus i rzekł im: Nie szemrzyjcie między sobą.
Jisuh ni, buet touh hoi buet touh phuenang awh hanh atipouh.
44 Żaden do mnie przyjść nie może, jeźli go Ojciec mój, który mię posłał, nie pociągnie; a ja go wzbudzę w ostateczny dzień.
Kai na ka patounkung Pa ni sawn hoe pawiteh apihai kai koe tho thai mahoeh, ka tho e pueng teh a hnukteng e hnin dawk kai ni bout ka thaw sak awh han.
45 Napisano w prorokach: I będą wszyscy wyuczeni od Boga; przetoż każdy, kto słyszał od Ojca, a nauczył się, przychodzi do mnie.
Cakathoung niteh, ahnimanaw teh Cathut ni a cangkhai han, ati e patetlah a Pa lawk ka thai ni teh katarawinaw pueng teh kai koe a tho awh.
46 Nie iżby kto widział Ojca, oprócz tego, który jest od Boga; ten widział Ojca.
Hatei, tami buetbuet touh ni Cathut a hmu toe tinae nahoeh. Cathut koehoi ka tho e ni dueng doeh Pa teh a hmu toe.
Atangcalah na dei pouh awh. Ka yuem e tami teh a yungyoe hringnae a tawn toe. (aiōnios g166)
48 Jam jest on chleb żywota.
Kai teh hringnae vaiyei doeh.
49 Ojcowie wasi jedli mannę na puszczy, a pomarli.
Nangmae mintoenaw teh kahrawngum vah mana a ca awh nahlangva a due awh.
50 Ten jest on chleb, który z nieba zstępuje; jeźliby go kto jadł, nie umrze.
Kalvan hoi ka kum e vaiyei kacatnaw pueng teh dout mahoeh.
51 Jamci jest chleb on żywy, którym z nieba zstąpił: jeźliby kto jadł z tego chleba, żyć będzie na wieki; a chleb, który ja dam, jest ciało moje, które ja dam za żywot świata. (aiōn g165)
Kai teh kalvan lahoi ka kum e ka hring e vaiyei lah ka o. Apihai hete vaiyei ka cat e teh a yungyoe a hring han. Kai ni na poe awh hane vaiyei teh talaivan taminaw ni a hring awh nahanelah ka pasoung e ka moi doeh atipouh. (aiōn g165)
52 Wadzili się tedy Żydowie między sobą, mówiąc: Jakoż ten może nam dać ciało swoje ku jedzeniu?
Judahnaw ni bangtelamaw amae a moi hah maimouh ca hanelah na poe thai han vaw ati awh.
53 I rzekł im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeźli nie będziecie jedli ciała Syna człowieczego, i pili krwi jego, nie macie żywota w sobie.
Jisuh nihai, atangcalah na dei pouh awh, tami Capa e a moi cat laipalah, a thi net laipalah nangmouh koe hringnae awmhoeh.
54 Kto je ciało moje, a pije krew moję, ma żywot wieczny, a ja go wzbudzę w on ostateczny dzień. (aiōnios g166)
Kaie ka moi ka cat ni teh ka thi ka net e tami pueng ni yungyoe hringnae a hmu. Ahnimouh teh a hnukteng e hnin navah bout ka thaw sak han. (aiōnios g166)
55 Albowiem ciało moje prawdziwie jest pokarm, a krew moja prawdziwie jest napój.
Kaie ka moi teh cakawi katang lah ao teh ka thi teh nei kawi katang lah ao.
56 Kto je ciało moje i pije krew moję, we mnie mieszka, a ja w nim.
Apihai kaie ka moi ka cat niteh, ka thi ka net e pueng ni kai dawk ao teh, kai hai ahni dawk ka o van.
57 Jako mię posłał żyjący Ojciec, i ja żyję przez Ojca; tak kto mnie pożywa, i on żyć będzie przez mię.
Kahring e Pa ni kai na patoun teh, Kai ni Pa e kâ lahoi kahring e patetlah Kai na kacate hai Kai lahoi a hring van han.
58 Tenci jest chleb on, który z nieba zstąpił, nie jako ojcowie wasi jedli mannę, a pomarli; kto je ten chleb, żyć będzie na wieki. (aiōn g165)
Hete vaiyei teh kalvan lahoi ka kum e vaiyei lah ao. Nangmae mintoenaw ni a ca awh ei, a due awh, hot patet e vaiyei nahoeh. Hete vaiyei ka cat e teh a yungyoe a hring han ati. (aiōn g165)
59 To mówił w bóżnicy, ucząc w Kapernaum.
Kapernuam kho sinakok dawk a cangkhai navah hete kongnaw hah a dei.
60 Wiele ich tedy z uczniów jego słysząc to, mówili: Twardać to jest mowa, któż jej słuchać może?
A hnukkâbangnaw ni a thai awh navah, hote lawk teh a ru poung, apinivai a tarawi thai han ati awh.
61 Ale wiedząc Jezus sam w sobie, iż o tem szemrali uczniowie jego, rzekł im: Toż was obraża?
Hete kong dawk a hnukkâbangnaw ni a phuenang awh e hah Jisuh ni a mahmawk a panue dawkvah hete lawk dawk nangmouh ni na lung apout a maw.
62 Cóż, gdybyście ujrzeli Syna człowieczego wstępującego, gdzie był pierwej?
Tami Capa ni ao pasueknae hmuen koe bout a cei e na hmawt awh pawiteh bangtelamaw na pouk awh han.
63 Duchci jest, który ożywia, ciało nic nie pomaga; słowa, które ja wam mówię, duch są i żywot są.
Muitha ni doeh na hring sak. Takthai ni banghai hawinae na poe hoeh. Kai ni ka dei e lawknaw teh Muitha lah ao teh hringnae lahai ao.
64 Ale są niektórzy z was, co nie wierzą; albowiem wiedział od początku Jezus, którzy byli, co nie wierzyli, i kto jest, co go miał wydać;
Hatei, nangmouh thung dawk a tangawn ni na yuem awh hoeh atipouh awh.
65 I mówił: Dlategomci wam powiedział: Iż żaden nie może przyjść do mnie, jeźliby mu nie było dane od Ojca mojego.
Hatdawkvah, apa e rawinae laipalah apihai kai koe tho thai mahoeh ka ti toe. Hottelah atinae teh apimaw ka yuem hoeh, apinimaw na pahnawt han tie hah ahmaloe hoi Jisuh ni a panue toe.
66 Od tego czasu wiele uczniów jego odeszło nazad, a więcej z nim nie chodzili.
Hahoi teh, a hnukkâbangnaw kapap teh Bawipa hnukkâbang laipalah hnuklah a kamlang awh.
67 Tedy rzekł Jezus do onych dwunastu: Izali i wy chcecie odejść?
Jisuh ni a hnukkâbang hlaikahni touh e koe hai, nangmouh hai kai koehoi na cei han na ngai awh maw atipouh.
68 I odpowiedział mu Szymon Piotr: Panie! do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa żywota wiecznego; (aiōnios g166)
Simon Piter ni, Bawipa kaimouh ni api koe maw bout ka cei awh han, yungyoe hringnae hoi kâkuen e lawk teh Bawipa nang koe dueng doeh ao. (aiōnios g166)
69 A myśmy uwierzyli i poznali, żeś ty jest Chrystus, on Syn Boga żywego.
Bawipa nang teh Khrih lah na o. Ka hring Cathut e a Capa lah na o e kaimouh ni ka panue teh ka yuem awh atipouh.
70 Odpowiedział im Jezus: Izalim ja nie dwunastu was obrał? a jeden z was jest dyjabeł.
Jisuh ni kai ni tami hlaikahni touh na rawi awh ei, nangmouh thung dawk buet touh teh kahraimathout doeh atipouh.
71 A to mówił o Judaszu, synu Szymona, Iszkaryjocie; bo go ten wydać miał, będąc jednym z onych dwunastu.
Hottelah a dei ngainae teh, hlaikahni touh thung dawk Bawipa ka pahnawt hane Simon capa Judah Iskariot a dei ngainae doeh. Ahni teh hlaikahni touh thung dawk e buet touh lah ao teh, Jisuh yo hanlah kâcai e lah ao.
