Jana 5
1 Było potem święto żydowskie, i wstąpił Jezus do Jeruzalemu.
தத: பரம்’ யிஹூதீ³யாநாம் உத்ஸவ உபஸ்தி²தே யீஸு² ர்யிரூஸா²லமம்’ க³தவாந்|
2 A była w Jeruzalemie przy owczej bramie sadzawka, którą zowią po żydowsku Betesda, mająca pięć ganków.
தஸ்மிந்நக³ரே மேஷநாம்நோ த்³வாரஸ்ய ஸமீபே இப்³ரீயபா⁴ஷயா பை³தே²ஸ்தா³ நாம்நா பிஷ்கரிணீ பஞ்சக⁴ட்டயுக்தாஸீத்|
3 W tych leżało mnóstwo wielkie niedołężnych, ślepych, chromych, wyschłych, którzy czekali poruszenia wody.
தஸ்யாஸ்தேஷு க⁴ட்டேஷு கிலாலகம்பநம் அபேக்ஷ்ய அந்த⁴க²ஞ்சஸு²ஷ்காங்கா³த³யோ ப³ஹவோ ரோகி³ண: பதந்தஸ்திஷ்ட²ந்தி ஸ்ம|
4 Albowiem Anioł czasu pewnego zstępował w sadzawkę i poruszał wodę; a tak, kto pierwszy wstąpił po wzruszeniu wody, stawał się zdrowym, jakąbykolwiek chorobą zdjęty był.
யதோ விஸே²ஷகாலே தஸ்ய ஸரஸோ வாரி ஸ்வர்கீ³யதூ³த ஏத்யாகம்பயத் தத்கீலாலகம்பநாத் பரம்’ ய: கஸ்²சித்³ ரோகீ³ ப்ரத²மம்’ பாநீயமவாரோஹத் ஸ ஏவ தத்க்ஷணாத்³ ரோக³முக்தோ(அ)ப⁴வத்|
5 A był tam niektóry człowiek trzydzieści i ośm lat chorobą złożony.
ததா³ஷ்டாத்ரிம்’ஸ²த்³வர்ஷாணி யாவத்³ ரோக³க்³ரஸ்த ஏகஜநஸ்தஸ்மிந் ஸ்தா²நே ஸ்தி²தவாந்|
6 Tego gdy Jezus ujrzał leżącego, a poznawszy, że już przez długi czas chorował, rzekł mu: Chcesz być zdrów?
யீஸு²ஸ்தம்’ ஸ²யிதம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா ப³ஹுகாலிகரோகீ³தி ஜ்ஞாத்வா வ்யாஹ்ரு’தவாந் த்வம்’ கிம்’ ஸ்வஸ்தோ² பு³பூ⁴ஷஸி?
7 Odpowiedział mu on chory: Panie! nie ma człowieka, który by mię, gdy bywa poruszona woda, wrzucił do sadzawki; ale gdy ja idę, inszy przede mną wstępuje.
ததோ ரோகீ³ கதி²தவாந் ஹே மஹேச்ச² யதா³ கீலாலம்’ கம்பதே ததா³ மாம்’ புஷ்கரிணீம் அவரோஹயிதும்’ மம கோபி நாஸ்தி, தஸ்மாந் மம க³மநகாலே கஸ்²சித³ந்யோ(அ)க்³ரோ க³த்வா அவரோஹதி|
8 Rzekł mu Jezus: Wstań, weźmij łoże twoje, a chodź.
ததா³ யீஸு²ரகத²யத்³ உத்திஷ்ட², தவ ஸ²ய்யாமுத்தோல்ய க்³ரு’ஹீத்வா யாஹி|
9 A zarazem stał się zdrowym on człowiek, i wziął łoże swoje, i chodził. A był sabat onego dnia.
ஸ தத்க்ஷணாத் ஸ்வஸ்தோ² பூ⁴த்வா ஸ²ய்யாமுத்தோல்யாதா³ய க³தவாந் கிந்து தத்³தி³நம்’ விஸ்²ராமவார: |
10 Tedy rzekli Żydowie onemu uzdrowionemu: Sabat jest, nie godzi ci się łoża nosić.
தஸ்மாத்³ யிஹூதீ³யா: ஸ்வஸ்த²ம்’ நரம்’ வ்யாஹரந் அத்³ய விஸ்²ராமவாரே ஸ²யநீயமாதா³ய ந யாதவ்யம்|
11 Odpowiedział im: Ten, który mię uzdrowił, tenże mi rzekł: Weźmij łoże twoje, a chodź.
தத: ஸ ப்ரத்யவோசத்³ யோ மாம்’ ஸ்வஸ்த²ம் அகார்ஷீத் ஸ²யநீயம் உத்தோல்யாதா³ய யாதும்’ மாம்’ ஸ ஏவாதி³ஸ²த்|
12 I pytali go: Któryż jest ten człowiek, co ci powiedział: Weźmij łoże twoje, a chodź?
ததா³ தே(அ)ப்ரு’ச்ச²ந் ஸ²யநீயம் உத்தோல்யாதா³ய யாதும்’ ய ஆஜ்ஞாபயத் ஸ க: ?
13 A on uzdrowiony nie wiedział, kto by był; albowiem był Jezus ustąpił, ponieważ wiele ludu było na onem miejscu.
கிந்து ஸ க இதி ஸ்வஸ்தீ²பூ⁴தோ நாஜாநாத்³ யதஸ்தஸ்மிந் ஸ்தா²நே ஜநதாஸத்த்வாத்³ யீஸு²: ஸ்தா²நாந்தரம் ஆக³மத்|
14 Potem go Jezus znalazł w kościele i rzekł mu: Otoś się stał zdrowym, nie grzesz więcej, aby co gorszego na cię nie przyszło.
தத: பரம்’ யேஸு² ர்மந்தி³ரே தம்’ நரம்’ ஸாக்ஷாத்ப்ராப்யாகத²யத் பஸ்²யேதா³நீம் அநாமயோ ஜாதோஸி யதா²தி⁴கா து³ர்த³ஸா² ந க⁴டதே தத்³தே⁴தோ: பாபம்’ கர்ம்ம புநர்மாகார்ஷீ: |
15 A odszedłszy on człowiek, powiedział Żydom, iż to był Jezus, który go uzdrowił.
தத: ஸ க³த்வா யிஹூதீ³யாந் அவத³த்³ யீஸு² ர்மாம் அரோகி³ணம் அகார்ஷீத்|
16 A przetoż Żydowie prześladowali Jezusa i szukali, jakoby go zabili, że to uczynił w sabat.
ததோ யீஸு² ர்விஸ்²ராமவாரே கர்ம்மேத்³ரு’ஸ²ம்’ க்ரு’தவாந் இதி ஹேதோ ர்யிஹூதீ³யாஸ்தம்’ தாட³யித்வா ஹந்தும் அசேஷ்டந்த|
17 A Jezus im odpowiedział: Ojciec mój aż dotąd pracuje, i ja pracuję;
யீஸு²ஸ்தாநாக்²யத் மம பிதா யத் கார்ய்யம்’ கரோதி தத³நுரூபம் அஹமபி கரோதி|
18 Dlatego tedy tem więcej szukali Żydowie, jakoby go zabili, nie tylko, iż gwałcił sabat, ale że i Ojca swego powiadał być Bogiem, czyniąc się równym Bogu.
ததோ யிஹூதீ³யாஸ்தம்’ ஹந்தும்’ புநரயதந்த யதோ விஸ்²ராமவாரம்’ நாமந்யத ததே³வ கேவலம்’ ந அதி⁴கந்து ஈஸ்²வரம்’ ஸ்வபிதரம்’ ப்ரோச்ய ஸ்வமபீஸ்²வரதுல்யம்’ க்ரு’தவாந்|
19 Odpowiedział tedy Jezus i rzekł im: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, nie może Syn sam od siebie nic czynić, jedno co widzi, że Ojciec czyni; albowiem cokolwiek on czyni, to także i Syn czyni.
பஸ்²சாத்³ யீஸு²ரவத³த்³ யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²தரம்’ வதா³மி புத்ர: பிதரம்’ யத்³யத் கர்ம்ம குர்வ்வந்தம்’ பஸ்²யதி தத³திரிக்தம்’ ஸ்வேச்சா²த: கிமபி கர்ம்ம கர்த்தும்’ ந ஸ²க்நோதி| பிதா யத் கரோதி புத்ரோபி ததே³வ கரோதி|
20 Boć Ojciec miłuje Syna i ukazuje mu wszystko, co sam czyni, i większe mu nad te sprawy pokaże, abyście się wy dziwowali.
பிதா புத்ரே ஸ்நேஹம்’ கரோதி தஸ்மாத் ஸ்வயம்’ யத்³யத் கர்ம்ம கரோதி தத்ஸர்வ்வம்’ புத்ரம்’ த³ர்ஸ²யதி; யதா² ச யுஷ்மாகம்’ ஆஸ்²சர்ய்யஜ்ஞாநம்’ ஜநிஷ்யதே தத³ர்த²ம் இதோபி மஹாகர்ம்ம தம்’ த³ர்ஸ²யிஷ்யதி|
21 Albowiem jako Ojciec wzbudza umarłe i ożywia, tak i Syn, które chce, ożywia.
வஸ்துதஸ்து பிதா யதா² ப்ரமிதாந் உத்தா²ப்ய ஸஜிவாந் கரோதி தத்³வத் புத்ரோபி யம்’ யம்’ இச்ச²தி தம்’ தம்’ ஸஜீவம்’ கரோதி|
22 Bo Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszystek sąd dał Synowi,
ஸர்வ்வே பிதரம்’ யதா² ஸத்குர்வ்வந்தி ததா² புத்ரமபி ஸத்காரயிதும்’ பிதா ஸ்வயம்’ கஸ்யாபி விசாரமக்ரு’த்வா ஸர்வ்வவிசாராணாம்’ பா⁴ரம்’ புத்ரே ஸமர்பிதவாந்|
23 Aby wszyscy czcili Syna, tak jako czczą Ojca; kto nie czci Syna, nie czci i Ojca, który go posłał.
ய: புத்ரம்’ ஸத் கரோதி ஸ தஸ்ய ப்ரேரகமபி ஸத் கரோதி|
24 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słowa mego słucha i wierzy onemu, który mię posłał, ma żywot wieczny i nie przyjdzie na sąd, ale przeszedł z śmierci do żywota. (aiōnios g166)
யுஷ்மாநாஹம்’ யதா²ர்த²தரம்’ வதா³மி யோ ஜநோ மம வாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா மத்ப்ரேரகே விஸ்²வஸிதி ஸோநந்தாயு: ப்ராப்நோதி கதா³பி த³ண்ட³பா³ஜநம்’ ந ப⁴வதி நித⁴நாது³த்தா²ய பரமாயு: ப்ராப்நோதி| (aiōnios g166)
25 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Że idzie godzina i teraz jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, a którzy usłyszą, żyć będą.
அஹம்’ யுஷ்மாநதியதா²ர்த²ம்’ வதா³மி யதா³ ம்ரு’தா ஈஸ்²வரபுத்ரஸ்ய நிநாத³ம்’ ஸ்²ரோஷ்யந்தி யே ச ஸ்²ரோஷ்யந்தி தே ஸஜீவா ப⁴விஷ்யந்தி ஸமய ஏதாத்³ரு’ஸ² ஆயாதி வரம் இதா³நீமப்யுபதிஷ்ட²தி|
26 Albowiem jako Ojciec ma żywot sam w sobie, tak dał i Synowi, aby miał żywot w samym sobie.
பிதா யதா² ஸ்வயஞ்ஜீவீ ததா² புத்ராய ஸ்வயஞ்ஜீவித்வாதி⁴காரம்’ த³த்தவாந்|
27 I dał mu moc i sąd czynić; bo jest Synem człowieczym.
ஸ மநுஷ்யபுத்ர: ஏதஸ்மாத் காரணாத் பிதா த³ண்ட³கரணாதி⁴காரமபி தஸ்மிந் ஸமர்பிதவாந்|
28 Nie dziwujcież się temu; boć przyjdzie godzina, w którą wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos jego;
ஏதத³ர்தே² யூயம் ஆஸ்²சர்ய்யம்’ ந மந்யத்⁴வம்’ யதோ யஸ்மிந் ஸமயே தஸ்ய நிநாத³ம்’ ஸ்²ருத்வா ஸ்²மஸா²நஸ்தா²: ஸர்வ்வே ப³ஹிராக³மிஷ்யந்தி ஸமய ஏதாத்³ரு’ஸ² உபஸ்தா²ஸ்யதி|
29 I pójdą ci, którzy dobrze czynili, na powstanie żywota; ale ci, którzy źle czynili, na powstanie sądu.
தஸ்மாத்³ யே ஸத்கர்ம்மாணி க்ரு’தவந்தஸ்த உத்தா²ய ஆயு: ப்ராப்ஸ்யந்தி யே ச குகர்மாணி க்ரு’தவந்தஸ்த உத்தா²ய த³ண்ட³ம்’ ப்ராப்ஸ்யந்தி|
30 Nie mogęć ja sam od siebie nic czynić; jako słyszę, tak sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy; bo nie szukam woli mojej, ale woli tego, który mię posłał, Ojca.
அஹம்’ ஸ்வயம்’ கிமபி கர்த்தும்’ ந ஸ²க்நோமி யதா² ஸு²ணோமி ததா² விசாரயாமி மம விசாரஞ்ச ந்யாய்ய: யதோஹம்’ ஸ்வீயாபீ⁴ஷ்டம்’ நேஹித்வா மத்ப்ரேரயிது: பிதுரிஷ்டம் ஈஹே|
31 Jeźliżeć ja sam o sobie świadczę, świadectwo moje nie jest prawdziwe.
யதி³ ஸ்வஸ்மிந் ஸ்வயம்’ ஸாக்ஷ்யம்’ த³தா³மி தர்ஹி தத்ஸாக்ஷ்யம் ஆக்³ராஹ்யம்’ ப⁴வதி;
32 Inszy jest, co o mnie świadczy, i wiem, że prawdziwe jest świadectwo, które wydaje o mnie.
கிந்து மத³ர்தே²(அ)பரோ ஜந: ஸாக்ஷ்யம்’ த³தா³தி மத³ர்தே² தஸ்ய யத் ஸாக்ஷ்யம்’ தத் ஸத்யம் ஏதத³ப்யஹம்’ ஜாநாமி|
33 Wyście słali do Jana, a on dał świadectwo prawdzie.
யுஷ்மாபி⁴ ர்யோஹநம்’ ப்ரதி லோகேஷு ப்ரேரிதேஷு ஸ ஸத்யகதா²யாம்’ ஸாக்ஷ்யமத³தா³த்|
34 Ale ja nie od człowieka świadectwo biorę, ale to mówię, abyście wy byli zbawieni.
மாநுஷாத³ஹம்’ ஸாக்ஷ்யம்’ நோபேக்ஷே ததா²பி யூயம்’ யதா² பரித்ரயத்⁴வே தத³ர்த²ம் இத³ம்’ வாக்யம்’ வதா³மி|
35 Onci był świecą gorejącą i świecącą, a wyście się chcieli do czasu poradować w światłości jego.
யோஹந் தே³தீ³ப்யமாநோ தீ³ப இவ தேஜஸ்வீ ஸ்தி²தவாந் யூயம் அல்பகாலம்’ தஸ்ய தீ³ப்த்யாநந்தி³தும்’ ஸமமந்யத்⁴வம்’|
36 Ale ja mam świadectwo większe niż Janowe; albowiem sprawy, które mi dał Ojciec, abym je wykonał, te same sprawy, które ja czynię, świadczą o mnie, iż mię Ojciec posłał.
கிந்து தத்ப்ரமாணாத³பி மம கு³ருதரம்’ ப்ரமாணம்’ வித்³யதே பிதா மாம்’ ப்ரேஷ்ய யத்³யத் கர்ம்ம ஸமாபயிதும்’ ஸ²க்த்திமத³தா³த் மயா க்ரு’தம்’ தத்தத் கர்ம்ம மத³ர்தே² ப்ரமாணம்’ த³தா³தி|
37 A Ojciec, który mię posłał, onże świadczył o mnie, któregoście wy głosu nigdy nie słyszeli, aniście osoby jego widzieli;
ய: பிதா மாம்’ ப்ரேரிதவாந் மோபி மத³ர்தே² ப்ரமாணம்’ த³தா³தி| தஸ்ய வாக்யம்’ யுஷ்மாபி⁴: கதா³பி ந ஸ்²ருதம்’ தஸ்ய ரூபஞ்ச ந த்³ரு’ஷ்டம்’
38 I słowa jego nie macie w sobie mieszkającego; albowiem, którego on posłał, temu nie wierzycie.
தஸ்ய வாக்யஞ்ச யுஷ்மாகம் அந்த: கதா³பி ஸ்தா²நம்’ நாப்நோதி யத: ஸ யம்’ ப்ரேஷிதவாந் யூயம்’ தஸ்மிந் ந விஸ்²வஸித²|
39 Badajcież się Pism; boć się wam zda, że w nich żywot wieczny macie, a one są, które świadectwo wydawają o mnie. (aiōnios g166)
த⁴ர்ம்மபுஸ்தகாநி யூயம் ஆலோசயத்⁴வம்’ தை ர்வாக்யைரநந்தாயு: ப்ராப்ஸ்யாம இதி யூயம்’ பு³த்⁴யத்⁴வே தத்³த⁴ர்ம்மபுஸ்தகாநி மத³ர்தே² ப்ரமாணம்’ த³த³தி| (aiōnios g166)
40 A wżdy do mnie przyjść nie chcecie, abyście żywot mieli.
ததா²பி யூயம்’ பரமாயு: ப்ராப்தயே மம ஸம்’நிதி⁴ம் ந ஜிக³மிஷத²|
41 Chwały od ludzi nie przyjmuję.
அஹம்’ மாநுஷேப்⁴ய: ஸத்காரம்’ ந க்³ரு’ஹ்லாமி|
42 Alem was poznał, że miłości Bożej nie macie w sobie.
அஹம்’ யுஷ்மாந் ஜாநாமி; யுஷ்மாகமந்தர ஈஸ்²வரப்ரேம நாஸ்தி|
43 Jam przyszedł w imieniu Ojca mego, a nie przyjmujecie mnie: jeźliżby przyszedł inny w imieniu swojem, onego przyjmiecie.
அஹம்’ நிஜபிது ர்நாம்நாக³தோஸ்மி ததா²பி மாம்’ ந க்³ரு’ஹ்லீத² கிந்து கஸ்²சித்³ யதி³ ஸ்வநாம்நா ஸமாக³மிஷ்யதி தர்ஹி தம்’ க்³ரஹீஷ்யத²|
44 Jakoż wy możecie wierzyć, chwałę jedni od drugich przyjmując, ponieważ chwały, która jest od samego Boga, nie szukacie?
யூயம் ஈஸ்²வராத் ஸத்காரம்’ ந சிஷ்டத்வா கேவலம்’ பரஸ்பரம்’ ஸத்காரம் சேத்³ ஆத³த்⁴வ்வே தர்ஹி கத²ம்’ விஸ்²வஸிதும்’ ஸ²க்நுத²?
45 Nie mniemajcie, abym ja was miał oskarżać przed Ojcem; jestci, który skarży na was, Mojżesz, w którym wy nadzieję macie.
புது: ஸமீபே(அ)ஹம்’ யுஷ்மாந் அபவதி³ஷ்யாமீதி மா சிந்தயத யஸ்மிந், யஸ்மிந் யுஷ்மாகம்’ விஸ்²வஸ: ஸஏவ மூஸா யுஷ்மாந் அபவத³தி|
46 Bo gdybyście wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i mnie; gdyż on o mnie pisał.
யதி³ யூயம்’ தஸ்மிந் வ்யஸ்²வஸிஷ்யத தர்ஹி மய்யபி வ்யஸ்²வஸிஷ்யத, யத் ஸ மயி லிகி²தவாந்|
47 Ale ponieważ pismom jego nie wierzycie, i jakoż słowom moim uwierzycie?
ததோ யதி³ தேந லிகி²தவாநி ந ப்ரதித² தர்ஹி மம வாக்யாநி கத²ம்’ ப்ரத்யேஷ்யத²?
