Jana 4
1 A gdy poznał Pan, iż usłyszeli Faryzeuszowie, że Jezus więcej uczniów czynił i chrzcił niżeli Jan,
யீஸு²: ஸ்வயம்’ நாமஜ்ஜயத் கேவலம்’ தஸ்ய ஸி²ஷ்யா அமஜ்ஜயத் கிந்து யோஹநோ(அ)தி⁴கஸி²ஷ்யாந் ஸ கரோதி மஜ்ஜயதி ச,
2 (Chociaż sam Jezus nie chrzcił, ale uczniowie jego),
பி²ரூஸி²ந இமாம்’ வார்த்தாமஸ்²ரு’ண்வந் இதி ப்ரபு⁴ரவக³த்ய
3 Opuścił Judzką ziemię i odszedł zasię do Galilei.
யிஹூதீ³யதே³ஸ²ம்’ விஹாய புந ர்கா³லீலம் ஆக³த்|
4 A musiał iść przez Samaryję.
தத: ஸோ²மிரோணப்ரதே³ஸ²ஸ்ய மத்³யேந தேந க³ந்தவ்யே ஸதி
5 I przyszedł do miasta Samaryi, które zowią Sychar, blisko folwarku, który był dał Jakób Józefowi, synowi swemu.
யாகூப்³ நிஜபுத்ராய யூஷபே² யாம்’ பூ⁴மிம் அத³தா³த் தத்ஸமீபஸ்தா²யி ஸோ²மிரோணப்ரதே³ஸ²ஸ்ய ஸுகா²ர் நாம்நா விக்²யாதஸ்ய நக³ரஸ்ய ஸந்நிதா⁴வுபாஸ்தா²த்|
6 I była tam studnia Jakóbowa; przetoż będąc Jezus na drodze spracowany, siedział tak na studni; a było około szóstej godziny.
தத்ர யாகூப³: ப்ரஹிராஸீத்; ததா³ த்³விதீயயாமவேலாயாம்’ ஜாதாயாம்’ ஸ மார்கே³ ஸ்²ரமாபந்நஸ்தஸ்ய ப்ரஹே: பார்ஸ்²வே உபாவிஸ²த்|
7 I przyszła niewiasta z Samaryi czerpać wodę, której rzekł Jezus: Daj mi pić!
ஏதர்ஹி காசித் ஸோ²மிரோணீயா யோஷித் தோயோத்தோலநார்த²ம் தத்ராக³மத்
8 (Bo uczniowie jego odeszli byli do miasta, aby nakupili żywności.)
ததா³ ஸி²ஷ்யா: கா²த்³யத்³ரவ்யாணி க்ரேதும்’ நக³ரம் அக³ச்ச²ந்|
9 Rzekła mu tedy ona niewiasta Samarytańska: Jakoż ty będąc Żydem, żądasz ode mnie napoju, od niewiasty Samarytanki? (gdyż Żydowie nie obcują z Samarytany.)
யீஸு²: ஸோ²மிரோணீயாம்’ தாம்’ யோஷிதம் வ்யாஹார்ஷீத் மஹ்யம்’ கிஞ்சித் பாநீயம்’ பாதும்’ தே³ஹி| கிந்து ஸோ²மிரோணீயை: ஸாகம்’ யிஹூதீ³யலோகா ந வ்யவாஹரந் தஸ்மாத்³தே⁴தோ: ஸாகத²யத் ஸோ²மிரோணீயா யோஷிதத³ஹம்’ த்வம்’ யிஹூதீ³யோஸி கத²ம்’ மத்த: பாநீயம்’ பாதும் இச்ச²ஸி?
10 Odpowiedział Jezus i rzekł jej: Gdybyś wiedziała ten dar Boży, i kto jest ten, co ci mówi: Daj mi pić, ty byś go prosiła, a dałby ci wodę żywą.
ததோ யீஸு²ரவத³த்³ ஈஸ்²வரஸ்ய யத்³தா³நம்’ தத்கீத்³ரு’க் பாநீயம்’ பாதும்’ மஹ்யம்’ தே³ஹி ய இத்த²ம்’ த்வாம்’ யாசதே ஸ வா க இதி சேத³ஜ்ஞாஸ்யதா²ஸ்தர்ஹி தமயாசிஷ்யதா²: ஸ ச துப்⁴யமம்ரு’தம்’ தோயமதா³ஸ்யத்|
11 I rzekła mu niewiasta: Panie! nie masz i czem naczerpać, a studnia jest głęboka, skądże tedy masz tę wodę żywą?
ததா³ ஸா ஸீமந்திநீ பா⁴ஷிதவதி, ஹே மஹேச்ச² ப்ரஹிர்க³ம்பீ⁴ரோ ப⁴வதோ நீரோத்தோலநபாத்ரம்’ நாஸ்தீ ச தஸ்மாத் தத³ம்ரு’தம்’ கீலாலம்’ குத: ப்ராப்ஸ்யஸி?
12 Izażeś ty jest większy niżeli ojciec nasz Jakób, który nam dał tę studnię, i sam z niej pił, i synowie jego, i dobytek jego?
யோஸ்மப்⁴யம் இமமந்தூ⁴ம்’ த³தௌ³, யஸ்ய ச பரிஜநா கோ³மேஷாத³யஸ்²ச ஸர்வ்வே(அ)ஸ்ய ப்ரஹே: பாநீயம்’ பபுரேதாத்³ரு’ஸோ² யோஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷோ யாகூப்³ தஸ்மாத³பி ப⁴வாந் மஹாந் கிம்’?
13 Odpowiedział Jezus i rzekł jej: Każdy, kto pije tę wodę, zasię będzie pragnął;
ததோ யீஸு²ரகத²யத்³ இத³ம்’ பாநீயம்’ ஸ: பிவதி ஸ புநஸ்த்ரு’ஷார்த்தோ ப⁴விஷ்யதி,
15 Rzekła do niego niewiasta: Panie! daj mi tej wody, abym nie pragnęła, ani tu czerpać chodziła.
ததா³ ஸா வநிதாகத²யத் ஹே மஹேச்ச² தர்ஹி மம புந: பீபாஸா யதா² ந ஜாயதே தோயோத்தோலநாய யதா²த்ராக³மநம்’ ந ப⁴வதி ச தத³ர்த²ம்’ மஹ்யம்’ தத்தோயம்’ தே³ஹீ|
16 Rzekł jej Jezus: Idź, zawołaj męża swego, a przyjdź tu.
ததோ யீஸூ²ரவத³த்³யாஹி தவ பதிமாஹூய ஸ்தா²நே(அ)த்ராக³ச்ச²|
17 Odpowiedziała niewiasta i rzekła: Nie mam męża. Rzekł jej Jezus: Dobrześ rzekła: Nie mam męża.
ஸா வாமாவத³த் மம பதிர்நாஸ்தி| யீஸு²ரவத³த் மம பதிர்நாஸ்தீதி வாக்யம்’ ப⁴த்³ரமவோச: |
18 Albowiemeś pięciu mężów miała, a teraz ten, którego masz, nie jest mężem twoim; toś prawdę powiedziała.
யதஸ்தவ பஞ்ச பதயோப⁴வந் அது⁴நா து த்வயா ஸார்த்³த⁴ம்’ யஸ்திஷ்ட²தி ஸ தவ ப⁴ர்த்தா ந வாக்யமித³ம்’ ஸத்யமவாதி³: |
19 Rzekła mu niewiasta: Panie! widzę, żeś ty jest prorok.
ததா³ ஸா மஹிலா க³தி³தவதி ஹே மஹேச்ச² ப⁴வாந் ஏகோ ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³தி பு³த்³த⁴ம்’ மயா|
20 Ojcowie nasi na tej górze chwalili Boga, a wy powiadacie, że w Jeruzalemie jest miejsce, kędy przyzwoita chwalić.
அஸ்மாகம்’ பித்ரு’லோகா ஏதஸ்மிந் ஸி²லோச்சயே(அ)ப⁴ஜந்த, கிந்து ப⁴வத்³பி⁴ருச்யதே யிரூஸா²லம் நக³ரே ப⁴ஜநயோக்³யம்’ ஸ்தா²நமாஸ்தே|
21 Rzekł jej Jezus: Niewiasto! wierz mi, iż idzie godzina, gdy ani na tej górze, ani w Jeruzalemie nie będziecie chwalili Ojca.
யீஸு²ரவோசத் ஹே யோஷித் மம வாக்யே விஸ்²வஸிஹி யதா³ யூயம்’ கேவலஸை²லே(அ)ஸ்மிந் வா யிரூஸா²லம் நக³ரே பிதுர்ப⁴ஜநம்’ ந கரிஷ்யத்⁴வே கால ஏதாத்³ரு’ஸ² ஆயாதி|
22 Wy chwalicie, co nie wiecie; a my chwalimy, co wiemy; albowiem zbawienie jest z Żydów.
யூயம்’ யம்’ ப⁴ஜத்⁴வே தம்’ ந ஜாநீத², கிந்து வயம்’ யம்’ ப⁴ஜாமஹே தம்’ ஜாநீமஹே, யதோ யிஹூதீ³யலோகாநாம்’ மத்⁴யாத் பரித்ராணம்’ ஜாயதே|
23 Aleć idzie godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi chwalcy będą chwalić Ojca w duchu i w prawdzie.
கிந்து யதா³ ஸத்யப⁴க்தா ஆத்மநா ஸத்யரூபேண ச பிதுர்ப⁴ஜநம்’ கரிஷ்யந்தே ஸமய ஏதாத்³ரு’ஸ² ஆயாதி, வரம் இதா³நீமபி வித்³யதே; யத ஏதாத்³ரு’ஸோ² ப⁴த்காந் பிதா சேஷ்டதே|
24 Bo i Ojciec takowych szuka, którzy by go chwalili. Bóg jest duch, a ci, którzy go chwalą, powinni go chwalić w duchu i w prawdzie.
ஈஸ்²வர ஆத்மா; ததஸ்தஸ்ய யே ப⁴க்தாஸ்தை: ஸ ஆத்மநா ஸத்யரூபேண ச ப⁴ஜநீய: |
25 Rzekła mu niewiasta: Wiem, że przyjdzie Mesyjasz, którego zowią Chrystusem, ten, gdy przyjdzie, oznajmi nam wszystko.
ததா³ ஸா மஹிலாவாதீ³த் க்²ரீஷ்டநாம்நா விக்²யாதோ(அ)பி⁴ஷிக்த: புருஷ ஆக³மிஷ்யதீதி ஜாநாமி ஸ ச ஸர்வ்வா: கதா² அஸ்மாந் ஜ்ஞாபயிஷ்யதி|
26 Rzekł jej Jezus: Jam jest ten, który z tobą mówię.
ததோ யீஸு²ரவத³த் த்வயா ஸார்த்³த⁴ம்’ கத²நம்’ கரோமி யோ(அ)ஹம் அஹமேவ ஸ புருஷ: |
27 A wtem przyszli uczniowie jego, i dziwowali się, iż z niewiastą mówił; wszakże żaden nie rzekł: O co się pytasz, albo co z nią rozmawiasz?
ஏதஸ்மிந் ஸமயே ஸி²ஷ்யா ஆக³த்ய ததா² ஸ்த்ரியா ஸார்த்³த⁴ம்’ தஸ்ய கதோ²பகத²நே மஹாஸ்²சர்ய்யம் அமந்யந்த ததா²பி ப⁴வாந் கிமிச்ச²தி? யத்³வா கிமர்த²ம் ஏதயா ஸார்த்³த⁴ம்’ கதா²ம்’ கத²யதி? இதி கோபி நாப்ரு’ச்ச²த்|
28 I zostawiła ona niewiasta wiadro swoje, a szła do miasta i rzekła onym ludziom:
தத: பரம்’ ஸா நாரீ கலஸ²ம்’ ஸ்தா²பயித்வா நக³ரமத்⁴யம்’ க³த்வா லோகேப்⁴யோகதா²யத்³
29 Pójdźcie, oglądajcie człowieka, który mi powiedział wszystko, comkolwiek czyniła, nie tenci jest Chrystus?
அஹம்’ யத்³யத் கர்ம்மாகரவம்’ தத்ஸர்வ்வம்’ மஹ்யமகத²யத்³ ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ மாநவமேகம் ஆக³த்ய பஸ்²யத ரு கிம் அபி⁴ஷிக்தோ ந ப⁴வதி?
30 A przetoż wyszli z miasta i przyszli do niego.
ததஸ்தே நக³ராத்³ ப³ஹிராக³த்ய தாதஸ்ய ஸமீபம் ஆயந்|
31 A tymczasem prosili go uczniowie, mówiąc: Mistrzu! jedz.
ஏதர்ஹி ஸி²ஷ்யா: ஸாத⁴யித்வா தம்’ வ்யாஹார்ஷு: ஹே கு³ரோ ப⁴வாந் கிஞ்சித்³ பூ⁴க்தாம்’|
32 A on im rzekł: Mamci ja pokarm ku jedzeniu, o którym wy nie wiecie.
தத: ஸோவத³த்³ யுஷ்மாபி⁴ர்யந்ந ஜ்ஞாயதே தாத்³ரு’ஸ²ம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ மமாஸ்தே|
33 Mówili tedy uczniowie między sobą: Alboć mu kto przyniósł jeść?
ததா³ ஸி²ஷ்யா: பரஸ்பரம்’ ப்ரஷ்டும் ஆரம்ப⁴ந்த, கிமஸ்மை கோபி கிமபி ப⁴க்ஷ்யமாநீய த³த்தவாந்?
34 Rzekł im Jezus: Mójci jest pokarm, abym czynił wolę tego, który mię posłał, a dokonał sprawy jego.
யீஸு²ரவோசத் மத்ப்ரேரகஸ்யாபி⁴மதாநுரூபகரணம்’ தஸ்யைவ கர்ம்மஸித்³தி⁴காரணஞ்ச மம ப⁴க்ஷ்யம்’|
35 Izaż wy nie mówicie, że jeszcze są cztery miesiące, a żniwo przyjdzie? Otoż powiadam wam: Podnieście oczy wasze, a przypatrzcie się krainom, żeć już białe są ku żniwu.
மாஸசதுஷ்டயே ஜாதே ஸ²ஸ்யகர்த்தநஸமயோ ப⁴விஷ்யதீதி வாக்யம்’ யுஷ்மாபி⁴: கிம்’ நோத்³யதே? கிந்த்வஹம்’ வதா³மி, ஸி²ர உத்தோல்ய க்ஷேத்ராணி ப்ரதி நிரீக்ஷ்ய பஸ்²யத, இதா³நீம்’ கர்த்தநயோக்³யாநி ஸு²க்லவர்ணாந்யப⁴வந்|
36 A kto żnie, bierze zapłatę, i zbiera owoc do żywota wiecznego, aby i ten, który sieje, radował się wespół, i ten, który żnie. (aiōnios g166)
யஸ்²சி²நத்தி ஸ வேதநம்’ லப⁴தே அநந்தாயு: ஸ்வரூபம்’ ஸ²ஸ்யம்’ ஸ க்³ரு’ஹ்லாதி ச, தேநைவ வப்தா சே²த்தா ச யுக³பத்³ ஆநந்த³த: | (aiōnios g166)
37 Albowiem w tem prawdziwe jest ono przysłowie: Że inszy jest, który sieje, a inszy, który żnie.
இத்த²ம்’ ஸதி வபத்யேகஸ்²சி²நத்யந்ய இதி வசநம்’ ஸித்³த்⁴யதி|
38 Jam was posłał, żąć to, około czegoście wy nie pracowali; insić pracowali, a wyście weszli w pracę ich.
யத்ர யூயம்’ ந பர்ய்யஸ்²ராம்யத தாத்³ரு’ஸ²ம்’ ஸ²ஸ்யம்’ சே²த்தும்’ யுஷ்மாந் ப்ரைரயம் அந்யே ஜநா: பர்ய்யஸ்²ராம்யந் யூயம்’ தேஷாம்’ ஸ்²ரக³ஸ்ய ப²லம் அலப⁴த்⁴வம்|
39 Tedy z miasta onego wiele Samarytanów uwierzyło weń dla powieści onej niewiasty, która świadczyła: Że mi wszystko powiedział, comkolwiek czyniła.
யஸ்மிந் காலே யத்³யத் கர்ம்மாகார்ஷம்’ தத்ஸர்வ்வம்’ ஸ மஹ்யம் அகத²யத் தஸ்யா வநிதாயா இத³ம்’ ஸாக்ஷ்யவாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா தந்நக³ரநிவாஸிநோ ப³ஹவ: ஸோ²மிரோணீயலோகா வ்யஸ்²வஸந்|
40 Gdy tedy przyszli do niego Samarytanie, prosili go, aby u nich został; i został tam przez dwa dni.
ததா² ச தஸ்யாந்திகே ஸமுபஸ்தா²ய ஸ்வேஷாம்’ ஸந்நிதௌ⁴ கதிசித்³ தி³நாநி ஸ்தா²தும்’ தஸ்மிந் விநயம் அகுர்வ்வாந தஸ்மாத் ஸ தி³நத்³வயம்’ தத்ஸ்தா²நே ந்யவஷ்டத்
41 I daleko więcej ich uwierzyło dla słowa jego.
ததஸ்தஸ்யோபதே³ஸே²ந ப³ஹவோ(அ)பரே விஸ்²வஸ்ய
42 A onej niewieście mówili: Iż już nie dla twojej powieści wierzymy; albowiemeśmy sami słyszeli i wiemy, że ten jest prawdziwie zbawiciel świata, Chrystus.
தாம்’ யோஷாமவத³ந் கேவலம்’ தவ வாக்யேந ப்ரதீம இதி ந, கிந்து ஸ ஜக³தோ(அ)பி⁴ஷிக்தஸ்த்ராதேதி தஸ்ய கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா வயம்’ ஸ்வயமேவாஜ்ஞாஸமஹி|
43 A po dwóch dniach wyszedł stamtąd i szedł do Galilei.
ஸ்வதே³ஸே² ப⁴விஷ்யத்³வக்து: ஸத்காரோ நாஸ்தீதி யத்³யபி யீஸு²: ப்ரமாணம்’ த³த்வாகத²யத்
44 Albowiem sam Jezus świadectwo wydał, iż prorok w ojczyźnie swojej nie jest we czci.
ததா²பி தி³வஸத்³வயாத் பரம்’ ஸ தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத்³ கா³லீலம்’ க³தவாந்|
45 A gdy przyszedł do Galilei, przyjęli go Galilejczycy, widząc wszystko, co czynił w Jeruzalemie w święto; bo i oni byli przyszli na święto.
அநந்தரம்’ யே கா³லீலீ லியலோகா உத்ஸவே க³தா உத்ஸவஸமயே யிரூஸ²லம் நக³ரே தஸ்ய ஸர்வ்வா: க்ரியா அபஸ்²யந் தே கா³லீலம் ஆக³தம்’ தம் ஆக்³ரு’ஹ்லந்|
46 Tedy zasię przyszedł Jezus do Kany Galilejskiej, gdzie był uczynił z wody wino. A był niektóry dworzanin królewski w Kapernaum, którego syn chorował.
தத: பரம் யீஸு² ர்யஸ்மிந் காந்நாநக³ரே ஜலம்’ த்³ராக்ஷாரஸம் ஆகரோத் தத் ஸ்தா²நம்’ புநரகா³த்| தஸ்மிந்நேவ ஸமயே கஸ்யசித்³ ராஜஸபா⁴ஸ்தாரஸ்ய புத்ர: கப²ர்நாஹூமபுரீ ரோக³க்³ரஸ்த ஆஸீத்|
47 Ten usłyszawszy, iż Jezus przyszedł z Judzkiej ziemi do Galilei, szedł do niego i prosił go, aby zstąpił, a uzdrowił syna jego; bo poczynał umierać.
ஸ யேஹூதீ³யதே³ஸா²த்³ யீஸோ² ர்கா³லீலாக³மநவார்த்தாம்’ நிஸ²ம்ய தஸ்ய ஸமீபம்’ க³த்வா ப்ரார்த்²ய வ்யாஹ்ரு’தவாந் மம புத்ரஸ்ய ப்ராயேண கால ஆஸந்ந: ப⁴வாந் ஆக³த்ய தம்’ ஸ்வஸ்த²ம்’ கரோது|
48 I rzekł do niego Jezus: Jeźli nie ujrzycie znamion i cudów, nie uwierzycie.
ததா³ யீஸு²ரகத²யத்³ ஆஸ்²சர்ய்யம்’ கர்ம்ம சித்ரம்’ சிஹ்நம்’ ச ந த்³ரு’ஷ்டா யூயம்’ ந ப்ரத்யேஷ்யத²|
49 Rzekł mu on królewski dworzanin: Panie! zstąp pierwej niż umrze dziecię moje.
தத: ஸ ஸபா⁴ஸத³வத³த் ஹே மஹேச்ச² மம புத்ரே ந ம்ரு’தே ப⁴வாநாக³ச்ச²து|
50 Rzekł mu Jezus: Idź, syn twój żyje. I uwierzył on człowiek mowie, którą mu powiedział Jezus, i poszedł.
யீஸு²ஸ்தமவத³த்³ க³ச்ச² தவ புத்ரோ(அ)ஜீவீத் ததா³ யீஸு²நோக்தவாக்யே ஸ விஸ்²வஸ்ய க³தவாந்|
51 A gdy już szedł, zabieżeli mu słudzy jego i oznajmili, mówiąc: Dziecię twoje żyje.
க³மநகாலே மார்க³மத்⁴யே தா³ஸாஸ்தம்’ ஸாக்ஷாத்ப்ராப்யாவத³ந் ப⁴வத: புத்ரோ(அ)ஜீவீத்|
52 Tedy ich pytał o godzinę, w którą by się lepiej miało; i rzekli mu, że wczoraj o siódmej godzinie opuściła go gorączka.
தத: கம்’ காலமாரப்⁴ய ரோக³ப்ரதீகாராரம்போ⁴ ஜாதா இதி ப்ரு’ஷ்டே தைருக்தம்’ ஹ்ய: ஸார்த்³த⁴த³ண்ட³த்³வயாதி⁴கத்³விதீயயாமே தஸ்ய ஜ்வரத்யாகோ³(அ)ப⁴வத்|
53 Poznał tedy ojciec, iż to ona godzina była, której mu był rzekł Jezus: Iż syn twój żyje. I uwierzył sam i wszystek dom jego.
ததா³ யீஸு²ஸ்தஸ்மிந் க்ஷணே ப்ரோக்தவாந் தவ புத்ரோ(அ)ஜீவீத் பிதா தத்³பு³த்³த்⁴வா ஸபரிவாரோ வ்யஸ்²வஸீத்|
54 Tenci zasię wtóry cud uczynił Jezus, przyszedłszy z Judzkiej ziemi do Galilei.
யிஹூதீ³யதே³ஸா²த்³ ஆக³த்ய கா³லீலி யீஸு²ரேதத்³ த்³விதீயம் ஆஸ்²சர்ய்யகர்ம்மாகரோத்|
