Jana 20
1 A pierwszego dnia po sabacie Maryja Magdalena przyszła rano do grobu, gdy jeszcze było ciemno, i ujrzała kamień odwalony od grobu.
Naangtongsa, Meeri Megdalen chichuuwi ih rang maang phaakwu kaadi mangbeng ah taatsok kah adi mangbeng kepta jong dokkongchoi angta.
2 I bieżała, a przyszła do Szymona Piotra i do onego drugiego ucznia, którego miłował Jezus, i rzekła im: Wzięli Pana z grobu, a nie wiemy, gdzie go położyli.
Erah thoidi, Pitar nyia Jisu mongnook heliphante reeni soonkah ano baatkaat nyuuta, [Teesu bah mangbeng nawa mih ih dokpi ih katta, mani thiinkaat koja tajatke!]
3 Tedy wyszedł Piotr i on drugi uczeń, a szli do grobu.
Erah baatrum kano, heliphante hejoon wasiit siit ano Pitar nengnyi ih mangbeng ah sokkah nyuuta.
4 I bieżeli obaj społem; ale on drugi uczeń wyścignął Piotra i pierwej przyszedł do grobu.
Nengnyi echaan ih taatsoon kanyuuta, erabah uh heliphante wasiit ah Pitar ah jiitsoon ano jaakhoh thok soonta.
5 A nachyliwszy się, ujrzał leżące prześcieradła; wszakże tam nie wszedł.
Mang beng adi ngupbon ano taatsok adi hemong ni nyuh waariiri jangdat arah japtupta, enoothong hemong ni heh nopwang muh.
6 Przyszedł też i Szymon Piotr, idąc za nim, i wszedł w grób, i ujrzał prześcieradła leżące,
Heh lilih Simon Pitar ah thok haano, phangla ih nopwangta. Heh uh erah di nyuleep jangdat arah nyia
7 I chustkę, która była na głowie jego, nie z prześcieradłami położoną, ale z osobna na jednem miejscu zwiniętą.
heh khoh dekta nyuh ah japtup wangta. Heh khodek nyuh ah hetuituidat eta nyuh ah damdi lah angthang ah.
8 Potem wszedł i on drugi uczeń, który był pierwej przyszedł do grobu, i ujrzał, a uwierzył.
Eno heliphante wasiit jaakhoh thokte warah uh roong nop ih wangta eno nyuh ah japtup ano heh ih hanpi eta. (
9 Albowiem jeszcze nie rozumieli Pisma, iż miał zmartwychwstać.
Erah pootdi neng ih Rangteele ni raangthiinta ah tajat rumta, tek nawa we ngaaksaat jaatjaat ih ah liiha rah ah.)
10 I odeszli zaś oni uczniowie do domu.
Eno heliphante wanyi ah nok ni ngaakwang nyuuta.
11 Ale Maryja stała u grobu, na dworze płacząc; a gdy płakała, nachyliła się w grób.
Meeri ah mangbeng kaang ni chap ano huuta. Hu damdi, mangbeng adi ngupbon sok adi
12 I ujrzała dwóch Aniołów w bieli siedzących, jednego u głowy, a drugiego u nóg, tam gdzie było położone ciało Jezusowe.
rangsah wanyi Jisu mang thiinta adi hekhoh helah ih nyupu ah kap nyu ano tongnyu arah japtupta.
13 Którzy jej rzekli: Niewiasto! czemu płaczesz? Rzekła im: Iż wzięli Pana mego, a nie wiem, gdzie go położyli.
Nengnyi ih cheng nyuuta, [Minuh, tiimnge hu lu? Meeri ih baat nyuuta, [Nga Teesu ah soonpi ih rumha, mani thiinkaat rum koja tajatkang!]
14 A to rzekłszy, obróciła się nazad i ujrzała Jezusa stojącego; lecz nie wiedziała, iż Jezus był.
Eno Meeri ah ngaakwang esuh lekchap adi Jisu japtupta; enoothong heh ih Jisu ngeh tajatta.
15 Rzekł jej Jezus: Niewiasto! czemu płaczesz? kogo szukasz? A ona mniemając, że był ogrodnik, rzekła mu: Panie! jeźliś go ty wziął, powiedz mi, gdzieś go położył, a ja go wezmę.
Jisu ih chengta, [Minuh, tiimnge hu lu? O jamboi hu?] Meeri ih pa ni motte heh angka ngeh samthun ano liita; Chuupha, [An ih ma dokpi weeju oh? Enoobah heh mang ah mani thiinhu baat ih weehang, ngah ih toonpi kaat suh ah.]
16 Rzekł jej Jezus: Maryjo! Która obróciwszy się, rzekła mu: Rabbuni! co się wykłada: Nauczycielu!
Jisu ih liita, [Meeri!] Meeri ah Jisu taangko lekchap ano Jehudi jenglam ih liita, [Rabboni!] (Erah langla Jehudi jenglam ih [Leenyootte[ suh liiha)
17 Rzekł jej Jezus: Nie dotykaj się mnie, bom jeszcze nie wstąpił do Ojca mego; ale idź do braci moich, a powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, i do Boga mego i Boga waszego.
Jisu ih liita, [Ngah nak taajoh hang[ Ngah seng Wah jiinni maang ngaakwang kang. Ngaaphoh ngaano loong suh baatkaat uh, seng Wah nyia neng loong Wah, nga Rangte nyia neng loong Rangte jiinni ngaakwangla ngeh ah.]
18 Tedy przyszła Maryja Magdalena, oznajmując uczniom, że widziała Pana, a że jej to powiedział.
Erah raangtaan ih Meeri ah heliphante loong reeni kah ano Teesu japtup tiit nyia neng loong suh baatkaat tiit baatta ah baatkaat rumta.
19 A gdy był wieczór dnia onego pierwszego po sabacie, a drzwi były zamknięte, gdzie byli uczniowie zgromadzeni dla bojaźni żydowskiej, przyszedł Jezus i stanął w pośrodku nich, i rzekł im: Pokój wam!
Heliphante loong ah Jehudi ngoong awang loong raacho ih kaalu ah tangsak rum ano Naangtongsa rangja di nokmong ni khoontong rumta. Erah di Jisu ah neng laktung ni dongchap hano jengta, [Semroongroong ih tong an.]
20 A to rzekłszy pokazał im ręce i bok swój; a uradowali się uczniowie, ujrzawszy Pana.
Erah jeng ano heh lakma nyi heh saam ah noisok rumta. Eno heliphante loong ah neng Teesu ah tup rum ano rapne ih roon rumta.
21 Rzekł im zasię Jezus: Pokój wam; jako mię posłał Ojciec, tak i ja was posyłam.
Eno Jisu ih we liita, [Semroongroong ih tong an.] Seng Wah ih ngah kaat thuk halang ah likhiik, sen uh emamah ih kaat thukrum hala.]
22 A to rzekłszy tchnął na nie i rzekł im: Weźmijcie Ducha Świętego.
Erah baatrum ano neng khoni heh tak ih mot rum ano li rumta, [ Esa Chiiala ah thaang an.]
23 Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którymkolwiek zatrzymacie, są zatrzymane.
Sen ih wahoh rangdah ah biin anaan hoon anbah, neng rangdah ah biin anaan hoon ih ah; sen ih biin anaan lahoon kanbah, neng rangdah ah uh biin anaan tahoonka.]
24 A Tomasz, jeden ze dwunastu, którego zowią Dydymus, nie był z nimi, gdy był przyszedł Jezus.
Asih wanyi heliphante loong dowa, Thomas (Twin ngeh poon rumta) ah Jisu dongkhoomta adi amuh angta.
25 I rzekli mu drudzy uczniowie: Widzieliśmy Pana. Ale im on rzekł: Jeźli nie ujrzę w ręku jego znaków gwoździ, a nie włożę palca mego w znaki gwoździ, a nie włożę ręki mojej w bok jego, nie uwierzę.
Erah thoidi heliphante wahoh loong ah ih Thomas suh baat rumta, [Seng ih Jisu japtup eti!] Eno Thomas ih li rumta, [heh lak ni jaanwot ih po botta ah latup kangbah nyia heh lakpo adoleh heh saampo adoh nga laktiik maang thaak laanglaang tahanpi kang.]
26 A po ośmiu dniach byli zasię uczniowie jego w domu, i Tomasz z nimi. I przyszedł Jezus, gdy były drzwi zamknięte, a stanął w pośrodku nich, i rzekł: Pokój wam!
Saasinet lidi heliphante loong ah nokmong ni we khoontong rumta doh, Thomas uh neng damdi eje angta. Nok kaalu ah tangsak choi ang adi Jisu neng laktung ni we dongchap wang ano jengta, [Semroongroong ih tong an.]
27 Potem rzekł Tomaszowi: Włóż sam palec twój, a oglądaj ręce moje i ściągnij rękę twoję, i włóż ją w bok mój, a nie bądź niewiernym, ale wiernym.
Eno Jisu ih Thomas suh liita, [An laktiik ih tasuh uno nga lakma ah Taat sok thaak uh adoleh nga saam ma ah an lak ih taajoh thaak uh. Tenchi nak ang uh hanpi ih hang!]
28 Tedy odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Panie mój, i Boże mój!
Thomas ngaakjengta, [Nga Teesu nyia nga Rangte!]
29 Rzekł mu Jezus: Żeś mię ujrzał, Tomaszu, uwierzyłeś; błogosławieni którzy nie widzieli, a uwierzyli.
Jisu ih Thomas suh liita, [Ngah ah tup hangno tam hanpi halang? Ngah latup rangdi hanpiiha loong ah tiimthan tenroon ah!]
30 Wieleć i innych cudów uczynił Jezus przed oczyma uczniów swoich, które nie są napisane w tych księgach.
Heliphante loong miksok di Jisu mih paatjaajih rapne ih mokata, erah loong ah arah Leedap ni raangthiin muh.
31 Ale te są napisane, abyście wy wierzyli, że Jezus jest Chrystus, Syn Boży, a żebyście wierząc żywot mieli w imieniu jego.
Arah sen ih hanpi toom ih an ngeh ih raangthiin ha, Jisu ah Rangte Sah Kristo eno heh hanpi jun ih sen ih roidong ah choh an.
