Jana 20
1 A pierwszego dnia po sabacie Maryja Magdalena przyszła rano do grobu, gdy jeszcze było ciemno, i ujrzała kamień odwalony od grobu.
Chuin hapta kipatna nimasa ni jingkah matah ahung lhungtan, kho jong vah chen loulai ahin, Mary Magdalene chu lhan a chun agachen ahileh song chu lhan a kona tahdohsa aum chu agamui.
2 I bieżała, a przyszła do Szymona Piotra i do onego drugiego ucznia, którego miłował Jezus, i rzekła im: Wzięli Pana z grobu, a nie wiemy, gdzie go położyli.
Hichun Mary Magdalene chu alhai in Simon Peter leh Pakaiyin a-ngailut seijui pa henga hitin thu aga lhuttai, “Pakai longdamsa chu amahon apo mangtauvin, chule lhan khuh akon'a hoilanga akoiyu ham akihetapoi” agatin ahi.
3 Tedy wyszedł Piotr i on drugi uczeń, a szli do grobu.
Hiche jehchun Peter le seijui khatpa chu lhan khuh lam jon in ache lhontai.
4 I bieżeli obaj społem; ale on drugi uczeń wyścignął Piotra i pierwej przyszedł do grobu.
Hichun seijui teni chu hatah in lhan lam jon'in akilhaitet lhon in ahile seijui khatpa chun Peter akhokhel in lhan khuh apha masa tan ahi.
5 A nachyliwszy się, ujrzał leżące prześcieradła; wszakże tam nie wszedł.
Ama akunin asung avet le tupat ponnem ho um chu amun, ahivangin asunga alutpoi.
6 Przyszedł też i Szymon Piotr, idąc za nim, i wszedł w grób, i ujrzał prześcieradła leżące,
Hichun Simon Peter chu ahung lhungtan, chuin lhan sunga chun alut tai; chuin tupat ponnem ho aum chuleh,
7 I chustkę, która była na głowie jego, nie z prześcieradłami położoną, ale z osobna na jednem miejscu zwiniętą.
Aluchunga um ultheh pon chu tupat ponnem ho chutoh umtha louva akijel'a atuma ana um aga mun ahi.
8 Potem wszedł i on drugi uczeń, który był pierwej przyszedł do grobu, i ujrzał, a uwierzył.
Hichun seijui alhung masajo pa jong chu lhan khuh sunga aga sunglhan, hichun amun atahsan tai.
9 Albowiem jeszcze nie rozumieli Pisma, iż miał zmartwychwstać.
Hiche masangsea chu amahon Pathen thu akisei doh “Pakai Yeshua chu thi ding chuleh hungthou doh kit ding ahi” tichu ana tahsan thei lou'u ahi.
10 I odeszli zaś oni uczniowie do domu.
Hichun amahon Inlam ahin jon tauvin ahi.
11 Ale Maryja stała u grobu, na dworze płacząc; a gdy płakała, nachyliła się w grób.
Mary vang chu lhan khuh pam'a chun ading in akap'in aka pum chun lhan khuh sung chu aga ven ahi.
12 I ujrzała dwóch Aniołów w bieli siedzących, jednego u głowy, a drugiego u nóg, tam gdzie było położone ciało Jezusowe.
Hichun aban abang Vantil ni Yeshua long alupsah nauva chu khat alulhuna atouva khat akeng todop'a atou amui.
13 Którzy jej rzekli: Niewiasto! czemu płaczesz? Rzekła im: Iż wzięli Pana mego, a nie wiem, gdzie go położyli.
“Ngailut umtah numei nangma ibol'a kap nahim?” tin Vantil teni chun ahindongin ahi. Hichun amanun adonbut'in, “Ajeh chu amahon Ka Pakai apomang tauvin, chuleh along damsa chu hoiya akoiyu keiman kahe tapoi,” ati.
14 A to rzekłszy, obróciła się nazad i ujrzała Jezusa stojącego; lecz nie wiedziała, iż Jezus był.
Chutia aseijou chun ama aki nungheiyin ahileh, Yeshua adin amun, ahin Yeshua ahi chu ahepoi.
15 Rzekł jej Jezus: Niewiasto! czemu płaczesz? kogo szukasz? A ona mniemając, że był ogrodnik, rzekła mu: Panie! jeźliś go ty wziął, powiedz mi, gdzieś go położył, a ja go wezmę.
Yeshuan ahin dong'in, “Ngailut umtah numei ibol'a kap nahim?” ati. Amanun honlei ngahpa ahisah in, “Pu, hoilaiya nakoi hitam Ka Pakai long chu, neisei peh in keiman gapo mang ing kate,” ati.
16 Rzekł jej Jezus: Maryjo! Która obróciwszy się, rzekła mu: Rabbuni! co się wykłada: Nauczycielu!
“Mary!” tin Yeshuan ahin koutai. Mary chu Pakai henglam a ahung kihei in akap'in, “Rabboni,” ati (hichu Hebrew paova, “houhil,” tina ahi).
17 Rzekł jej Jezus: Nie dotykaj się mnie, bom jeszcze nie wstąpił do Ojca mego; ale idź do braci moich, a powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, i do Boga mego i Boga waszego.
Hichun Yeshuan ajah'a, “Neitong khahih in; ijeh inem itile keima Pa henga chun kakaltou hih laiye; ahin chen lang kasopi ho jah'a gaseiyin, Ka-Pa, nangho Pa, Ka Pathen nangho Pathen henga kakaltouve,” ati.
18 Tedy przyszła Maryja Magdalena, oznajmując uczniom, że widziała Pana, a że jej to powiedział.
Mary Magdalene chun seijui ho akimupin, hitin aseiye, “Keiman Pakai chu kamutai,” ati. Chuin amanu chun athusei ho chu asei peh tai. Yeshua Aseijuite Henga Akilah
19 A gdy był wieczór dnia onego pierwszego po sabacie, a drzwi były zamknięte, gdzie byli uczniowie zgromadzeni dla bojaźni żydowskiej, przyszedł Jezus i stanął w pośrodku nich, i rzekł im: Pokój wam!
Nikho kipat ni nilhah chun aseijuite Judah ho gin na jeh'a kot kikha khuma um ahiuvin, hichun Yeshua ahungin amaho lah'a ahung dingin ajah'uva, “Nachung'uva lungmon umhen,” ati.
20 A to rzekłszy pokazał im ręce i bok swój; a uradowali się uczniowie, ujrzawszy Pana.
Aman hiche chu aseijou vin amaho chu akhut thihkil maha le anah tenga kisut na maha avetsah tan ahi. Hichun amahon Pakai amu'u chun seijuite chu akipah lheh jengun ahi.
21 Rzekł im zasię Jezus: Pokój wam; jako mię posłał Ojciec, tak i ja was posyłam.
Hichun Pakaiyin avel'in ahoulimpi kit in, “Nachunguva lungmon chamna umhen, chuleh Pan keima eisol banga nangho kasol nahiuve,” ati.
22 A to rzekłszy tchnął na nie i rzekł im: Weźmijcie Ducha Świętego.
Hichun Pakai in aseijui ho chu ahu ahai khum in, “Lhagao theng kisan un.”
23 Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którymkolwiek zatrzymacie, są zatrzymane.
“Nanghon koitobang ham khat chu achonsetna nangaidam uva ahileh kingaidam ahitauve, ahin nanghon nangaidam louleh amaho chu kingaidam lou ahijenge,” ati.
24 A Tomasz, jeden ze dwunastu, którego zowią Dydymus, nie był z nimi, gdy był przyszedł Jezus.
Seijui som le ni holah'a khat Thomas (Didymus atiu) vang chu Yeshua hung kilah a chu amaho lah'a ana umlou ahi.
25 I rzekli mu drudzy uczniowie: Widzieliśmy Pana. Ale im on rzekł: Jeźli nie ujrzę w ręku jego znaków gwoździ, a nie włożę palca mego w znaki gwoździ, a nie włożę ręki mojej w bok jego, nie uwierzę.
Amahon aseipeh un, “Keihon Pakai chu kamutauve,” atiuvin ahi. Ahivangin Thomas chun, “Keiman akhut phanga thingkil maha kamua kakhut junga kakhoiya, anah kakhut a katham kahsen keiman tahsan ponge,” ati.
26 A po ośmiu dniach byli zasię uczniowie jego w domu, i Tomasz z nimi. I przyszedł Jezus, gdy były drzwi zamknięte, a stanął w pośrodku nich, i rzekł: Pokój wam!
Niget jouvin seijuite insunga aumkhom pettah'un, hia chu Thomas jong um'ah ahi. Aumnau in chu kot kikhah soh keiya ahi, hinlah hetmanlou kah'in, amasa'a bangin, Yeshua alah uva ana dingin ahi. “Chamnan nalon khum'u hen,” ati.
27 Potem rzekł Tomaszowi: Włóż sam palec twój, a oglądaj ręce moje i ściągnij rękę twoję, i włóż ją w bok mój, a nie bądź niewiernym, ale wiernym.
Hichun Thomas jah a, “Nakhutjung in hinkhoiyin, kakhut teni hi ven; chuleh nakhut hin lhangin lang kanah tham'in; chuleh gingcha lel tahih in, tahsanin,” ati.
28 Tedy odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Panie mój, i Boże mój!
“Ka Pakai le Ka Pathen!” tin Thomas chun ahin phongdoh tai.
29 Rzekł mu Jezus: Żeś mię ujrzał, Tomaszu, uwierzyłeś; błogosławieni którzy nie widzieli, a uwierzyli.
Chuin Yeshuan aseipeh in, “Nangman neimu jeh a neitahsan ahi. Mulouva tahsan ho anun nomui,” ati.
30 Wieleć i innych cudów uczynił Jezus przed oczyma uczniów swoich, które nie są napisane w tych księgach.
Hiti tah a chu Yeshuan aseijuite ang sunga melchihna kidang tamtah abol ahin, hiti ho chu hiche lekhabu sunga hin akisunlut poi.
31 Ale te są napisane, abyście wy wierzyli, że Jezus jest Chrystus, Syn Boży, a żebyście wierząc żywot mieli w imieniu jego.
Ahinla nanghon Yeshua chu Messiah, Pathen Chapa, ahi chu natahsan uva chule natahsan vanguva ama min a hinna nanei theina dinguva hichengse hi hiche lekhabua hi kisun'ah ahibouve.
