Jana 17

1 To powiedziawszy Jezus, podniósł oczy swoje w niebo i rzekł: Ojcze! przyszła godzina, uwielbij Syna twego, aby też i Syn twój uwielbił ciebie.

Iyesus han b́ keewiyakon daromaants b́ tooko tuzdek't s'iilfetst hank'owa bíet, «Nihono! hamb, sa'ato bodre, n naay neen b́ mangiytwok'o n na'o mangiwe,

2 Jakoś mu dał moc nad wszelkiem ciałem, aby tym wszystkim, któreś mu dał, dał żywot wieczny. (aiōnios g166)

Ni imts jamwotssh dúre dúri kasho b́ imetwok'o ash jamwotsatse alo n imtsoshe. (aiōnios g166)

3 A toć jest żywot wieczny, aby cię poznali samego prawdziwego Boga, i któregoś posłał, Jezusa Chrystusa. (aiōnios g166)

Dúre dúri kashonwere n s'uzi ari Ik'o Izar Izewernat n woshtso Iyesus Krstosi danoniye. (aiōnios g166)

4 Jam cię uwielbił na ziemi, i dokończyłem sprawę, którąś mi dał, abym ją czynił.

Taa taash n'imts fino s'eentsat datsanatse neen mangire.

5 A teraz uwielbij mię ty, Ojcze! u siebie samego tą chwałą, którąm miał u ciebie, pierwej, niżeli świat był.

Nihono! datsan bíazeftsere niyoke t detsts mangon taan andoor niyoke mangiwe.

6 Objawiłem imię twoje ludziom, któreś mi dał z świata; toć byli i dałeś mi je, i zachowali słowa twoje.

«Datsanatse gaaldek'at taash n imts ashuwotssh koni nwotok'o kitsre, booye niknee boteshi, neehe boon taash imrne, boowere ni aap'o kotdek'rne,

7 A teraz poznali, iż wszystko, coś mi dał, od ciebie jest.

Taash nímts jamo niyokik b́ wottsok'o bo and danrnee.

8 Albowiem słowa, któreś mi dał, dałem im; a oni je przyjęli, i poznali prawdziwie, iżem od ciebie wyszedł, a uwierzyli, żeś ty mię posłał.

Taash nimts aap'wotsi boosh imre, boowere t keewre k'ebdek'rne, niyoke keshat twaatsok'onowere arikon danrnee, nee taan n woshtsok'onowere amanernee.

9 Jać za nimi proszę, a nie za światem proszę, ale za tymi, któreś mi dał; bo twoi są.

«Taa tk'onir bo jangoshe, taash nimtsanots nik bowottsotse bo jangosh k'onirwe, datsush k'onratse.

10 I wszystko moje jest twoje, a twoje moje, i uwielbionym jest w nich.

Tik wotts jamo nike, nik wottsonwere tikee, taawere boatse tuutson mangree.

11 A nie jestem więcej na świecie, ale oni są na świecie, a ja do ciebie idę. Ojcze święty, zachowaj je w imieniu twojem, któreś mi dał, aby byli jedno, jako i my.

Taa haniyakon datsanatse beeratse, bomó datsanatsikne. Taaye nmaants twooniyee, S'ayin nihono taash n'imtsanots nokok'o ik bowotishe taash n'imts nshúútson boon kore.

12 Gdym z nimi był na świecie, jam je zachował w imieniu twojem, któreś mi dał; strzegłem ich i żaden z nich nie zginął, tylko on syn zatracenia, żeby się Pismo wypełniło.

Taa bonton t teshor taash nimts n shúútson boon kotre, taahe boon kotre, mansh mas'aaf S'aynotsitsi aap'etso b́ s'eenetwok'o t'afi na'oniye oko konwor boyitse t'aftso aaliye.

13 Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli radość moję doskonałą w sobie.

And taa n maants t wooniye, datsatse befetsat han boosh t keewir t gene'o boon s'een b́wotitwok'owe.

14 Jam im dał słowo twoje, a świat je miał w nienawiści; bo nie są z świata, jako i ja nie jestem z świata.

Taa ni aap'o boosh imre, taa datsanatsik wottk'ztsok'o boworu datsatsiknaliye, manshe datsan boon b́ shit'i.

15 Nie proszę, abyś je wziął z świata, ale abyś je zachował ode złego.

Gondatse boon n k'otetwok'owa bako datsatse boon n dek'etwok'o neen k'onratse.

16 Nie sąć z świata, jako i ja nie jestem z świata.

Taa datsatsik t woterawok'o boowere datsatsiknaliy.

17 Poświęć je w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą.

Aron boon S'ayntswe, ni aap'onu aree.

18 Jakoś ty mię posłał na świat, tak i ja posyłam je na świat.

Nee taan datsan maants n woshtsok'o taa boon datsan maants woshere.

19 A ja poświęcam samego siebie za nich, aby i oni poświęceni byli w prawdzie.

Bo arikon S'ayn bowotitwok'o taa bo jangosh t tooko S'ayin woshitwe.

20 Nie tylko za tymi proszę, lecz i za onymi, którzy przez słowo ich uwierzą w mię;

«Bo aap'o k'ebdek't taan amaniru jamwotssha tk'oniri bako, bos'uzsh k'onratse.

21 Aby wszyscy byli jedno, jako ty, Ojcze! we mnie, a ja w tobie; aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, żeś ty mię posłał.

Taawere t k'onir jametswots ik bowotitwok'we, andoor nihono! nee tiitse nbeyok'o taawere niatse t fa'ok'o, boowere noon bobetwok'o, nee taan nwoshtsok'o datsan b́ amanitwok'owe.

22 A ja tę chwałę, którąś mi dał, dałem im, aby byli jedno, jako my jedno jesteśmy;

Noo ik nowottsok'o boowere ik bowotitwok'o, taash n imts mango boosh imre.

23 Ja w nich, a ty we mnie, aby byli doskonałymi w jedno, a iżby poznał świat, żeś ty mię posłał, a iżeś je umiłował, jakoś i mię umiłował.

Taa t k'onirwo taa boon neewere taan n wottsok'o boowere b́ jamon ik bowotitwok'owe. Mank'owere taan nwoshtsok'onat taan nshuntsok'on bonowere nshuntsok'o datso b́danishe.

24 Ojcze! któreś mi dał, chcę, abym gdziem ja jest, i oni byli ze mną, aby oglądali chwałę moję, którąś mi dał; albowiemeś mię umiłował przed założeniem świata.

«Nihono! Datsan bíazeftsere taan nshuntsotse taash n'imts mango bobek'etwok'o taash n ímtsanotswere taa t beyoke taanton bo beyo shunfee.

25 Ojcze sprawiedliwy! i świat cię nie poznał; alem ja cię poznał, a i ci poznali, żeś ty mię posłał.

S'ayin nihono! datso neen danatse, taamó neen danfee, hanotswere taan nee n woshtsok'o danrnee.

26 I uczyniłem im znajome imię twoje i znajome uczynię, aby miłość, którąś mię umiłował, w nich była, a ja w nich.

Taan nshunts shuno booke b́betwok'o taawere boats twotitwok'o, boowere neen bodanetwok'o woshre, ando aani bodanetwok'o woshitwe.»