Jana 12
1 Tedy Jezus szóstego dnia przed wielkanocą przyszedł do Betanii, kędy był Łazarz, który był umarł, którego wzbudził od umarłych.
నిస్తారోత్సవాత్ పూర్వ్వం దినషట్కే స్థితే యీశు ర్యం ప్రమీతమ్ ఇలియాసరం శ్మశానాద్ ఉదస్థాపరత్ తస్య నివాసస్థానం బైథనియాగ్రామమ్ ఆగచ్ఛత్|
2 Tamże mu sprawili wieczerzę, a Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z onych, którzy z nim społem u stołu siedzieli.
తత్ర తదర్థం రజన్యాం భోజ్యే కృతే మర్థా పర్య్యవేషయద్ ఇలియాసర్ చ తస్య సఙ్గిభిః సార్ద్ధం భోజనాసన ఉపావిశత్|
3 A Maryja wziąwszy funt maści szpikanardowej bardzo drogiej, namaściła nogi Jezusowe, i utarła włosami swojemi nogi jego, i napełniony był on dom wonnością onej maści.
తదా మరియమ్ అర్ద్ధసేటకం బహుమూల్యం జటామాంసీయం తైలమ్ ఆనీయ యీశోశ్చరణయో ర్మర్ద్దయిత్వా నిజకేశ ర్మార్ష్టుమ్ ఆరభత; తదా తైలస్య పరిమలేన గృహమ్ ఆమోదితమ్ అభవత్|
4 Tedy rzekł jeden z uczniów jego, Judasz, syn Szymona, Iszkaryjot, który go miał wydać:
యః శిమోనః పుత్ర రిష్కరియోతీయో యిహూదానామా యీశుం పరకరేషు సమర్పయిష్యతి స శిష్యస్తదా కథితవాన్,
5 Przeczże tej maści nie sprzedano za trzysta groszy, a nie dano ubogim?
ఏతత్తైలం త్రిభిః శతై ర్ముద్రాపదై ర్విక్రీతం సద్ దరిద్రేభ్యః కుతో నాదీయత?
6 A to mówił, nie iżby miał pieczą o ubogich, ale iż był złodziejem, i mieszek miał, a cokolwiek włożono, nosił.
స దరిద్రలోకార్థమ్ అచిన్తయద్ ఇతి న, కిన్తు స చౌర ఏవం తన్నికటే ముద్రాసమ్పుటకస్థిత్యా తన్మధ్యే యదతిష్ఠత్ తదపాహరత్ తస్మాత్ కారణాద్ ఇమాం కథామకథయత్|
7 Tedy rzekł Jezus: Zaniechaj jej; na dzień pogrzebu mego to chowała.
తదా యీశురకథయద్ ఏనాం మా వారయ సా మమ శ్మశానస్థాపనదినార్థం తదరక్షయత్|
8 Albowiem ubogie zawsze z sobą macie, ale mnie nie zawsze mieć będziecie.
దరిద్రా యుష్మాకం సన్నిధౌ సర్వ్వదా తిష్ఠన్తి కిన్త్వహం సర్వ్వదా యుష్మాకం సన్నిధౌ న తిష్ఠామి|
9 Dowiedział się tedy lud wielki z Żydów, iż tam był, i przyszli nie tylko dla Jezusa, ale też aby Łazarza widzieli, którego był wzbudził od umarłych.
తతః పరం యీశుస్తత్రాస్తీతి వార్త్తాం శ్రుత్వా బహవో యిహూదీయాస్తం శ్మశానాదుత్థాపితమ్ ఇలియాసరఞ్చ ద్రష్టుం తత్ స్థానమ్ ఆగచ్ఛన|
10 I radzili się przedniejsi kapłani, żeby i Łazarza zabili.
తదా ప్రధానయాజకాస్తమ్ ఇలియాసరమపి సంహర్త్తుమ్ అమన్త్రయన్;
11 Bo wiele z Żydów dla niego odstępowali i wierzyli w Jezusa.
యతస్తేన బహవో యిహూదీయా గత్వా యీశౌ వ్యశ్వసన్|
12 Nazajutrz wielki lud, który był przyszedł na święto, usłyszawszy, iż Jezus idzie do Jeruzalemu,
అనన్తరం యీశు ర్యిరూశాలమ్ నగరమ్ ఆగచ్ఛతీతి వార్త్తాం శ్రుత్వా పరేఽహని ఉత్సవాగతా బహవో లోకాః
13 Nabrali gałązek palmowych i wyszli naprzeciwko niemu i wołali: Hosanna! błogosławiony, który idzie w imieniu Pańskiem, król Izraelski!
ఖర్జ్జూరపత్రాద్యానీయ తం సాక్షాత్ కర్త్తుం బహిరాగత్య జయ జయేతి వాచం ప్రోచ్చై ర్వక్తుమ్ ఆరభన్త, ఇస్రాయేలో యో రాజా పరమేశ్వరస్య నామ్నాగచ్ఛతి స ధన్యః|
14 A dostawszy Jezus oślęcia, wsiadł na nie, jako jest napisane:
తదా "హే సియోనః కన్యే మా భైషీః పశ్యాయం తవ రాజా గర్ద్దభశావకమ్ ఆరుహ్యాగచ్ఛతి"
15 Nie bój się, córko Syońska! oto król twój idzie, siedząc na oślęciu.
ఇతి శాస్త్రీయవచనానుసారేణ యీశురేకం యువగర్ద్దభం ప్రాప్య తదుపర్య్యారోహత్|
16 Ale tego z przodku nie zrozumieli uczniowie jego, ale gdy był Jezus uwielbiony, tedy wspomnieli, iż to było o nim napisane, a że mu to uczynili.
అస్యాః ఘటనాయాస్తాత్పర్య్యం శిష్యాః ప్రథమం నాబుధ్యన్త, కిన్తు యీశౌ మహిమానం ప్రాప్తే సతి వాక్యమిదం తస్మిన అకథ్యత లోకాశ్చ తమ్ప్రతీత్థమ్ అకుర్వ్వన్ ఇతి తే స్మృతవన్తః|
17 Świadczył tedy lud, który z nim był, iż Łazarza zawołał z grobu i wzbudził go od umarłych.
స ఇలియాసరం శ్మశానాద్ ఆగన్తుమ్ ఆహ్వతవాన్ శ్మశానాఞ్చ ఉదస్థాపయద్ యే యే లోకాస్తత్కర్మ్య సాక్షాద్ అపశ్యన్ తే ప్రమాణం దాతుమ్ ఆరభన్త|
18 Dlatego też wyszedł przeciwko niemu lud, że słyszał, iż on ten cud uczynił.
స ఏతాదృశమ్ అద్భుతం కర్మ్మకరోత్ తస్య జనశ్రుతే ర్లోకాస్తం సాక్షాత్ కర్త్తుమ్ ఆగచ్ఛన్|
19 Tedy mówili Faryzeuszowie między sobą: Widzicie, że nic nie sprawicie; oto świat za nim poszedł.
తతః ఫిరూశినః పరస్పరం వక్తుమ్ ఆరభన్త యుష్మాకం సర్వ్వాశ్చేష్టా వృథా జాతాః, ఇతి కిం యూయం న బుధ్యధ్వే? పశ్యత సర్వ్వే లోకాస్తస్య పశ్చాద్వర్త్తినోభవన్|
20 A byli niektórzy Grekowie z tych, którzy przychodzili do Jeruzalemu, żeby się modlili w święto.
భజనం కర్త్తుమ్ ఉత్సవాగతానాం లోకానాం కతిపయా జనా అన్యదేశీయా ఆసన్,
21 Ci tedy przyszli do Filipa, który był z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go, mówiąc: Panie, chcemy Jezusa widzieć.
తే గాలీలీయబైత్సైదానివాసినః ఫిలిపస్య సమీపమ్ ఆగత్య వ్యాహరన్ హే మహేచ్ఛ వయం యీశుం ద్రష్టుమ్ ఇచ్ఛామః|
22 Przyszedł Filip i powiedział Andrzejowi, a Andrzej zasię i Filip powiedzieli Jezusowi.
తతః ఫిలిపో గత్వా ఆన్ద్రియమ్ అవదత్ పశ్చాద్ ఆన్ద్రియఫిలిపౌ యీశవే వార్త్తామ్ అకథయతాం|
23 A Jezus odpowiedział im, mówiąc: Przyszła godzina, aby był uwielbiony Syn człowieczy.
తదా యీశుః ప్రత్యుదితవాన్ మానవసుతస్య మహిమప్రాప్తిసమయ ఉపస్థితః|
24 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeźliby ziarno pszeniczne wpadłszy do ziemi, nie obumarło, ono samo zostaje; lecz jeźliby obumarło, wielki pożytek przynosi.
అహం యుష్మానతియథార్థం వదామి, ధాన్యబీజం మృత్తికాయాం పతిత్వా యది న మృయతే తర్హ్యేకాకీ తిష్ఠతి కిన్తు యది మృయతే తర్హి బహుగుణం ఫలం ఫలతి|
25 Kto miłuje duszę swoję, utraci ją, a kto nienawidzi duszy swojej na tym świecie, ku wiecznemu żywotowi strzeże jej. (aiōnios g166)
యో జనే నిజప్రాణాన్ ప్రియాన్ జానాతి స తాన్ హారయిష్యతి కిన్తు యే జన ఇహలోకే నిజప్రాణాన్ అప్రియాన్ జానాతి సేనన్తాయుః ప్రాప్తుం తాన్ రక్షిష్యతి| (aiōnios g166)
26 Jeźli mnie kto służy, niechże mię naśladuje, a gdziem ja jest, tam i sługa mój będzie; a jeźli mnie kto służyć będzie, uczci go Ojciec mój.
కశ్చిద్ యది మమ సేవకో భవితుం వాఞ్ఛతి తర్హి స మమ పశ్చాద్గామీ భవతు, తస్మాద్ అహం యత్ర తిష్ఠామి మమ సేవకేపి తత్ర స్థాస్యతి; యో జనో మాం సేవతే మమ పితాపి తం సమ్మంస్యతే|
27 Terazci dusza moja zatrwożona jest; i cóż rzekę? Ojcze! zachowaj mię od tej godziny; alemci dlatego przyszedł na tę godzinę.
సామ్ప్రతం మమ ప్రాణా వ్యాకులా భవన్తి, తస్మాద్ హే పితర ఏతస్మాత్ సమయాన్ మాం రక్ష, ఇత్యహం కిం ప్రార్థయిష్యే? కిన్త్వహమ్ ఏతత్సమయార్థమ్ అవతీర్ణవాన్|
28 Ojcze! uwielbij imię twoje. Przyszedł tedy głos z nieba: Uwielbiłem i jeszcze uwielbię.
హే పిత: స్వనామ్నో మహిమానం ప్రకాశయ; తనైవ స్వనామ్నో మహిమానమ్ అహం ప్రాకాశయం పునరపి ప్రకాశయిష్యామి, ఏషా గగణీయా వాణీ తస్మిన్ సమయేఽజాయత|
29 A lud ten, który stał i słyszał, mówił: Zagrzmiało; a drudzy mówili: Anioł do niego mówił.
తచ్శ్రుత్వా సమీపస్థలోకానాం కేచిద్ అవదన్ మేఘోఽగర్జీత్, కేచిద్ అవదన్ స్వర్గీయదూతోఽనేన సహ కథామచకథత్|
30 Odpowiedział Jezus i rzekł: Nie dla mnie się ten głos stał, ale dla was.
తదా యీశుః ప్రత్యవాదీత్, మదర్థం శబ్దోయం నాభూత్ యుష్మదర్థమేవాభూత్|
31 Teraz jest sąd świata tego, teraz książę świata tego precz wyrzucony będzie.
అధునా జగతోస్య విచార: సమ్పత్స్యతే, అధునాస్య జగత: పతీ రాజ్యాత్ చ్యోష్యతి|
32 A ja jeźli będę podwyższony od ziemi, pociągnę wszystkich do siebie.
యద్యఈ పృథివ్యా ఊర్ద్వ్వే ప్రోత్థాపితోస్మి తర్హి సర్వ్వాన్ మానవాన్ స్వసమీపమ్ ఆకర్షిష్యామి|
33 (A mówił to, oznajmując, jaką śmiercią miał umrzeć.)
కథం తస్య మృతి ర్భవిష్యతి, ఏతద్ బోధయితుం స ఇమాం కథామ్ అకథయత్|
34 Odpowiedział mu on lud: Myśmy słyszeli z zakonu, iż Chrystus trwa na wieki; a jakoż ty mówisz, że musi być podwyższony Syn człowieczy? i któryż to jest Syn człowieczy? (aiōn g165)
తదా లోకా అకథయన్ సోభిషిక్తః సర్వ్వదా తిష్ఠతీతి వ్యవస్థాగ్రన్థే శ్రుతమ్ అస్మాభిః, తర్హి మనుష్యపుత్రః ప్రోత్థాపితో భవిష్యతీతి వాక్యం కథం వదసి? మనుష్యపుత్రోయం కః? (aiōn g165)
35 Tedy im rzekł Jezus: Jeszcze do małego czasu jest z wami światłość; chodźcież tedy, póki światłość macie, żeby was ciemność nie ogarnęła; bo kto w ciemności chodzi, nie wie, kędy idzie.
తదా యీశురకథాయద్ యుష్మాభిః సార్ద్ధమ్ అల్పదినాని జ్యోతిరాస్తే, యథా యుష్మాన్ అన్ధకారో నాచ్ఛాదయతి తదర్థం యావత్కాలం యుష్మాభిః సార్ద్ధం జ్యోతిస్తిష్ఠతి తావత్కాలం గచ్ఛత; యో జనోఽన్ధకారే గచ్ఛతి స కుత్ర యాతీతి న జానాతి|
36 Póki światłość macie, wierzcie w światłość, abyście byli synami światłości. To powiedział Jezus, a odszedłszy schronił się od nich.
అతఏవ యావత్కాలం యుష్మాకం నికటే జ్యోతిరాస్తే తావత్కాలం జ్యోతీరూపసన్తానా భవితుం జ్యోతిషి విశ్వసిత; ఇమాం కథాం కథయిత్వా యీశుః ప్రస్థాయ తేభ్యః స్వం గుప్తవాన్|
37 A choć tak wiele cudów uczynił przed nimi, przecię nie uwierzyli weń,
యద్యపి యీశుస్తేషాం సమక్షమ్ ఏతావదాశ్చర్య్యకర్మ్మాణి కృతవాన్ తథాపి తే తస్మిన్ న వ్యశ్వసన్|
38 Aby się wypełniło słowo Izajasza proroka, które powiedział: Panie! i któż uwierzył kazaniu naszemu, a ramię Pańskie komuż jest objawione?
అతఏవ కః ప్రత్యేతి సుసంవాదం పరేశాస్మత్ ప్రచారితం? ప్రకాశతే పరేశస్య హస్తః కస్య చ సన్నిధౌ? యిశయియభవిష్యద్వాదినా యదేతద్ వాక్యముక్తం తత్ సఫలమ్ అభవత్|
39 Dlatego uwierzyć nie mogli, iż jeszcze powiedział Izajasz:
తే ప్రత్యేతుం నాశన్కువన్ తస్మిన్ యిశయియభవిష్యద్వాది పునరవాదీద్,
40 Zaślepił oczy ich, i zatwardził serce ich, aby oczyma nie widzieli i sercem nie zrozumieli, i nie nawrócili się, abym je uzdrowił.
యదా, "తే నయనై ర్న పశ్యన్తి బుద్ధిభిశ్చ న బుధ్యన్తే తై ర్మనఃసు పరివర్త్తితేషు చ తానహం యథా స్వస్థాన్ న కరోమి తథా స తేషాం లోచనాన్యన్ధాని కృత్వా తేషామన్తఃకరణాని గాఢాని కరిష్యతి| "
41 To powiedział Izajasz, gdy widział chwałę jego, i mówił o nim.
యిశయియో యదా యీశో ర్మహిమానం విలోక్య తస్మిన్ కథామకథయత్ తదా భవిష్యద్వాక్యమ్ ఈదృశం ప్రకాశయత్|
42 Wszakże jednak i z książąt wiele ich weń uwierzyło; ale dla Faryzeuszów nie wyznali, aby z bóżnicy nie byli wyłączeni.
తథాప్యధిపతినాం బహవస్తస్మిన్ ప్రత్యాయన్| కిన్తు ఫిరూశినస్తాన్ భజనగృహాద్ దూరీకుర్వ్వన్తీతి భయాత్ తే తం న స్వీకృతవన్తః|
43 Bo umiłowali chwałę ludzką więcej, niż chwałę Bożą.
యత ఈశ్వరస్య ప్రశంసాతో మానవానాం ప్రశంసాయాం తేఽప్రియన్త|
44 I wołał Jezus, a mówił: Kto wierzy w mię, nie w mię wierzy, ale w onego, który mię posłał.
తదా యీశురుచ్చైఃకారమ్ అకథయద్ యో జనో మయి విశ్వసితి స కేవలే మయి విశ్వసితీతి న, స మత్ప్రేరకేఽపి విశ్వసితి|
45 I kto mię widzi, widzi onego, który mię posłał.
యో జనో మాం పశ్యతి స మత్ప్రేరకమపి పశ్యతి|
46 Ja światłość przyszedłem na świat, aby żaden, kto wierzy w mię, w ciemnościach nie został.
యో జనో మాం ప్రత్యేతి స యథాన్ధకారే న తిష్ఠతి తదర్థమ్ అహం జ్యోతిఃస్వరూపో భూత్వా జగత్యస్మిన్ అవతీర్ణవాన్|
47 A jeźliby kto słuchał słów moich, a nie uwierzyłby, jać go nie sądzę; bom nie przyszedł, ażebym sądził świat, ale ażebym zbawił świat.
మమ కథాం శ్రుత్వా యది కశ్చిన్ న విశ్వసితి తర్హి తమహం దోషిణం న కరోమి, యతో హేతో ర్జగతో జనానాం దోషాన్ నిశ్చితాన్ కర్త్తుం నాగత్య తాన్ పరిచాతుమ్ ఆగతోస్మి|
48 Kto mną gardzi, a nie przyjmuje słów moich, ma kto by go sądził; słowa, którem ja mówił, one go osądzą w ostateczny dzień.
యః కశ్చిన్ మాం న శ్రద్ధాయ మమ కథం న గృహ్లాతి, అన్యస్తం దోషిణం కరిష్యతి వస్తుతస్తు యాం కథామహమ్ అచకథం సా కథా చరమేఽన్హి తం దోషిణం కరిష్యతి|
49 Bom ja z siebie samego nie mówił, ale ten, który mię posłał, Ojciec, on mi rozkazanie dał, co bym mówił i co bym powiadać miał;
యతో హేతోరహం స్వతః కిమపి న కథయామి, కిం కిం మయా కథయితవ్యం కిం సముపదేష్టవ్యఞ్చ ఇతి మత్ప్రేరయితా పితా మామాజ్ఞాపయత్|
