Jana 12
1 Tedy Jezus szóstego dnia przed wielkanocą przyszedł do Betanii, kędy był Łazarz, który był umarł, którego wzbudził od umarłych.
நிஸ்தாரோத்ஸவாத் பூர்வ்வம்’ தி³நஷட்கே ஸ்தி²தே யீஸு² ர்யம்’ ப்ரமீதம் இலியாஸரம்’ ஸ்²மஸா²நாத்³ உத³ஸ்தா²பரத் தஸ்ய நிவாஸஸ்தா²நம்’ பை³த²நியாக்³ராமம் ஆக³ச்ச²த்|
2 Tamże mu sprawili wieczerzę, a Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z onych, którzy z nim społem u stołu siedzieli.
தத்ர தத³ர்த²ம்’ ரஜந்யாம்’ போ⁴ஜ்யே க்ரு’தே மர்தா² பர்ய்யவேஷயத்³ இலியாஸர் ச தஸ்ய ஸங்கி³பி⁴: ஸார்த்³த⁴ம்’ போ⁴ஜநாஸந உபாவிஸ²த்|
3 A Maryja wziąwszy funt maści szpikanardowej bardzo drogiej, namaściła nogi Jezusowe, i utarła włosami swojemi nogi jego, i napełniony był on dom wonnością onej maści.
ததா³ மரியம் அர்த்³த⁴ஸேடகம்’ ப³ஹுமூல்யம்’ ஜடாமாம்’ஸீயம்’ தைலம் ஆநீய யீஸோ²ஸ்²சரணயோ ர்மர்த்³த³யித்வா நிஜகேஸ² ர்மார்ஷ்டும் ஆரப⁴த; ததா³ தைலஸ்ய பரிமலேந க்³ரு’ஹம் ஆமோதி³தம் அப⁴வத்|
4 Tedy rzekł jeden z uczniów jego, Judasz, syn Szymona, Iszkaryjot, który go miał wydać:
ய: ஸி²மோந: புத்ர ரிஷ்கரியோதீயோ யிஹூதா³நாமா யீஸு²ம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதி ஸ ஸி²ஷ்யஸ்ததா³ கதி²தவாந்,
5 Przeczże tej maści nie sprzedano za trzysta groszy, a nie dano ubogim?
ஏதத்தைலம்’ த்ரிபி⁴: ஸ²தை ர்முத்³ராபதை³ ர்விக்ரீதம்’ ஸத்³ த³ரித்³ரேப்⁴ய: குதோ நாதீ³யத?
6 A to mówił, nie iżby miał pieczą o ubogich, ale iż był złodziejem, i mieszek miał, a cokolwiek włożono, nosił.
ஸ த³ரித்³ரலோகார்த²ம் அசிந்தயத்³ இதி ந, கிந்து ஸ சௌர ஏவம்’ தந்நிகடே முத்³ராஸம்புடகஸ்தி²த்யா தந்மத்⁴யே யத³திஷ்ட²த் தத³பாஹரத் தஸ்மாத் காரணாத்³ இமாம்’ கதா²மகத²யத்|
7 Tedy rzekł Jezus: Zaniechaj jej; na dzień pogrzebu mego to chowała.
ததா³ யீஸு²ரகத²யத்³ ஏநாம்’ மா வாரய ஸா மம ஸ்²மஸா²நஸ்தா²பநதி³நார்த²ம்’ தத³ரக்ஷயத்|
8 Albowiem ubogie zawsze z sobą macie, ale mnie nie zawsze mieć będziecie.
த³ரித்³ரா யுஷ்மாகம்’ ஸந்நிதௌ⁴ ஸர்வ்வதா³ திஷ்ட²ந்தி கிந்த்வஹம்’ ஸர்வ்வதா³ யுஷ்மாகம்’ ஸந்நிதௌ⁴ ந திஷ்டா²மி|
9 Dowiedział się tedy lud wielki z Żydów, iż tam był, i przyszli nie tylko dla Jezusa, ale też aby Łazarza widzieli, którego był wzbudził od umarłych.
தத: பரம்’ யீஸு²ஸ்தத்ராஸ்தீதி வார்த்தாம்’ ஸ்²ருத்வா ப³ஹவோ யிஹூதீ³யாஸ்தம்’ ஸ்²மஸா²நாது³த்தா²பிதம் இலியாஸரஞ்ச த்³ரஷ்டும்’ தத் ஸ்தா²நம் ஆக³ச்ச²ந|
10 I radzili się przedniejsi kapłani, żeby i Łazarza zabili.
ததா³ ப்ரதா⁴நயாஜகாஸ்தம் இலியாஸரமபி ஸம்’ஹர்த்தும் அமந்த்ரயந்;
11 Bo wiele z Żydów dla niego odstępowali i wierzyli w Jezusa.
யதஸ்தேந ப³ஹவோ யிஹூதீ³யா க³த்வா யீஸௌ² வ்யஸ்²வஸந்|
12 Nazajutrz wielki lud, który był przyszedł na święto, usłyszawszy, iż Jezus idzie do Jeruzalemu,
அநந்தரம்’ யீஸு² ர்யிரூஸா²லம் நக³ரம் ஆக³ச்ச²தீதி வார்த்தாம்’ ஸ்²ருத்வா பரே(அ)ஹநி உத்ஸவாக³தா ப³ஹவோ லோகா:
13 Nabrali gałązek palmowych i wyszli naprzeciwko niemu i wołali: Hosanna! błogosławiony, który idzie w imieniu Pańskiem, król Izraelski!
க²ர்ஜ்ஜூரபத்ராத்³யாநீய தம்’ ஸாக்ஷாத் கர்த்தும்’ ப³ஹிராக³த்ய ஜய ஜயேதி வாசம்’ ப்ரோச்சை ர்வக்தும் ஆரப⁴ந்த, இஸ்ராயேலோ யோ ராஜா பரமேஸ்²வரஸ்ய நாம்நாக³ச்ச²தி ஸ த⁴ந்ய: |
14 A dostawszy Jezus oślęcia, wsiadł na nie, jako jest napisane:
ததா³ "ஹே ஸியோந: கந்யே மா பை⁴ஷீ: பஸ்²யாயம்’ தவ ராஜா க³ர்த்³த³ப⁴ஸா²வகம் ஆருஹ்யாக³ச்ச²தி"
15 Nie bój się, córko Syońska! oto król twój idzie, siedząc na oślęciu.
இதி ஸா²ஸ்த்ரீயவசநாநுஸாரேண யீஸு²ரேகம்’ யுவக³ர்த்³த³ப⁴ம்’ ப்ராப்ய தது³பர்ய்யாரோஹத்|
16 Ale tego z przodku nie zrozumieli uczniowie jego, ale gdy był Jezus uwielbiony, tedy wspomnieli, iż to było o nim napisane, a że mu to uczynili.
அஸ்யா: க⁴டநாயாஸ்தாத்பர்ய்யம்’ ஸி²ஷ்யா: ப்ரத²மம்’ நாபு³த்⁴யந்த, கிந்து யீஸௌ² மஹிமாநம்’ ப்ராப்தே ஸதி வாக்யமித³ம்’ தஸ்மிந அகத்²யத லோகாஸ்²ச தம்ப்ரதீத்த²ம் அகுர்வ்வந் இதி தே ஸ்ம்ரு’தவந்த: |
17 Świadczył tedy lud, który z nim był, iż Łazarza zawołał z grobu i wzbudził go od umarłych.
ஸ இலியாஸரம்’ ஸ்²மஸா²நாத்³ ஆக³ந்தும் ஆஹ்வதவாந் ஸ்²மஸா²நாஞ்ச உத³ஸ்தா²பயத்³ யே யே லோகாஸ்தத்கர்ம்ய ஸாக்ஷாத்³ அபஸ்²யந் தே ப்ரமாணம்’ தா³தும் ஆரப⁴ந்த|
18 Dlatego też wyszedł przeciwko niemu lud, że słyszał, iż on ten cud uczynił.
ஸ ஏதாத்³ரு’ஸ²ம் அத்³பு⁴தம்’ கர்ம்மகரோத் தஸ்ய ஜநஸ்²ருதே ர்லோகாஸ்தம்’ ஸாக்ஷாத் கர்த்தும் ஆக³ச்ச²ந்|
19 Tedy mówili Faryzeuszowie między sobą: Widzicie, że nic nie sprawicie; oto świat za nim poszedł.
தத: பி²ரூஸி²ந: பரஸ்பரம்’ வக்தும் ஆரப⁴ந்த யுஷ்மாகம்’ ஸர்வ்வாஸ்²சேஷ்டா வ்ரு’தா² ஜாதா: , இதி கிம்’ யூயம்’ ந பு³த்⁴யத்⁴வே? பஸ்²யத ஸர்வ்வே லோகாஸ்தஸ்ய பஸ்²சாத்³வர்த்திநோப⁴வந்|
20 A byli niektórzy Grekowie z tych, którzy przychodzili do Jeruzalemu, żeby się modlili w święto.
ப⁴ஜநம்’ கர்த்தும் உத்ஸவாக³தாநாம்’ லோகாநாம்’ கதிபயா ஜநா அந்யதே³ஸீ²யா ஆஸந்,
21 Ci tedy przyszli do Filipa, który był z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go, mówiąc: Panie, chcemy Jezusa widzieć.
தே கா³லீலீயபை³த்ஸைதா³நிவாஸிந: பி²லிபஸ்ய ஸமீபம் ஆக³த்ய வ்யாஹரந் ஹே மஹேச்ச² வயம்’ யீஸு²ம்’ த்³ரஷ்டும் இச்சா²ம: |
22 Przyszedł Filip i powiedział Andrzejowi, a Andrzej zasię i Filip powiedzieli Jezusowi.
தத: பி²லிபோ க³த்வா ஆந்த்³ரியம் அவத³த் பஸ்²சாத்³ ஆந்த்³ரியபி²லிபௌ யீஸ²வே வார்த்தாம் அகத²யதாம்’|
23 A Jezus odpowiedział im, mówiąc: Przyszła godzina, aby był uwielbiony Syn człowieczy.
ததா³ யீஸு²: ப்ரத்யுதி³தவாந் மாநவஸுதஸ்ய மஹிமப்ராப்திஸமய உபஸ்தி²த: |
24 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeźliby ziarno pszeniczne wpadłszy do ziemi, nie obumarło, ono samo zostaje; lecz jeźliby obumarło, wielki pożytek przynosi.
அஹம்’ யுஷ்மாநதியதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, தா⁴ந்யபீ³ஜம்’ ம்ரு’த்திகாயாம்’ பதித்வா யதி³ ந ம்ரு’யதே தர்ஹ்யேகாகீ திஷ்ட²தி கிந்து யதி³ ம்ரு’யதே தர்ஹி ப³ஹுகு³ணம்’ ப²லம்’ ப²லதி|
25 Kto miłuje duszę swoję, utraci ją, a kto nienawidzi duszy swojej na tym świecie, ku wiecznemu żywotowi strzeże jej. (aiōnios g166)
யோ ஜநே நிஜப்ராணாந் ப்ரியாந் ஜாநாதி ஸ தாந் ஹாரயிஷ்யதி கிந்து யே ஜந இஹலோகே நிஜப்ராணாந் அப்ரியாந் ஜாநாதி ஸேநந்தாயு: ப்ராப்தும்’ தாந் ரக்ஷிஷ்யதி| (aiōnios g166)
26 Jeźli mnie kto służy, niechże mię naśladuje, a gdziem ja jest, tam i sługa mój będzie; a jeźli mnie kto służyć będzie, uczci go Ojciec mój.
கஸ்²சித்³ யதி³ மம ஸேவகோ ப⁴விதும்’ வாஞ்ச²தி தர்ஹி ஸ மம பஸ்²சாத்³கா³மீ ப⁴வது, தஸ்மாத்³ அஹம்’ யத்ர திஷ்டா²மி மம ஸேவகேபி தத்ர ஸ்தா²ஸ்யதி; யோ ஜநோ மாம்’ ஸேவதே மம பிதாபி தம்’ ஸம்மம்’ஸ்யதே|
27 Terazci dusza moja zatrwożona jest; i cóż rzekę? Ojcze! zachowaj mię od tej godziny; alemci dlatego przyszedł na tę godzinę.
ஸாம்ப்ரதம்’ மம ப்ராணா வ்யாகுலா ப⁴வந்தி, தஸ்மாத்³ ஹே பிதர ஏதஸ்மாத் ஸமயாந் மாம்’ ரக்ஷ, இத்யஹம்’ கிம்’ ப்ரார்த²யிஷ்யே? கிந்த்வஹம் ஏதத்ஸமயார்த²ம் அவதீர்ணவாந்|
28 Ojcze! uwielbij imię twoje. Przyszedł tedy głos z nieba: Uwielbiłem i jeszcze uwielbię.
ஹே பித: ஸ்வநாம்நோ மஹிமாநம்’ ப்ரகாஸ²ய; தநைவ ஸ்வநாம்நோ மஹிமாநம் அஹம்’ ப்ராகாஸ²யம்’ புநரபி ப்ரகாஸ²யிஷ்யாமி, ஏஷா க³க³ணீயா வாணீ தஸ்மிந் ஸமயே(அ)ஜாயத|
29 A lud ten, który stał i słyszał, mówił: Zagrzmiało; a drudzy mówili: Anioł do niego mówił.
தச்ஸ்²ருத்வா ஸமீபஸ்த²லோகாநாம்’ கேசித்³ அவத³ந் மேகோ⁴(அ)க³ர்ஜீத், கேசித்³ அவத³ந் ஸ்வர்கீ³யதூ³தோ(அ)நேந ஸஹ கதா²மசகத²த்|
30 Odpowiedział Jezus i rzekł: Nie dla mnie się ten głos stał, ale dla was.
ததா³ யீஸு²: ப்ரத்யவாதீ³த், மத³ர்த²ம்’ ஸ²ப்³தோ³யம்’ நாபூ⁴த் யுஷ்மத³ர்த²மேவாபூ⁴த்|
31 Teraz jest sąd świata tego, teraz książę świata tego precz wyrzucony będzie.
அது⁴நா ஜக³தோஸ்ய விசார: ஸம்பத்ஸ்யதே, அது⁴நாஸ்ய ஜக³த: பதீ ராஜ்யாத் ச்யோஷ்யதி|
32 A ja jeźli będę podwyższony od ziemi, pociągnę wszystkich do siebie.
யத்³யஈ ப்ரு’தி²வ்யா ஊர்த்³வ்வே ப்ரோத்தா²பிதோஸ்மி தர்ஹி ஸர்வ்வாந் மாநவாந் ஸ்வஸமீபம் ஆகர்ஷிஷ்யாமி|
33 (A mówił to, oznajmując, jaką śmiercią miał umrzeć.)
கத²ம்’ தஸ்ய ம்ரு’தி ர்ப⁴விஷ்யதி, ஏதத்³ போ³த⁴யிதும்’ ஸ இமாம்’ கதா²ம் அகத²யத்|
34 Odpowiedział mu on lud: Myśmy słyszeli z zakonu, iż Chrystus trwa na wieki; a jakoż ty mówisz, że musi być podwyższony Syn człowieczy? i któryż to jest Syn człowieczy? (aiōn g165)
ததா³ லோகா அகத²யந் ஸோபி⁴ஷிக்த: ஸர்வ்வதா³ திஷ்ட²தீதி வ்யவஸ்தா²க்³ரந்தே² ஸ்²ருதம் அஸ்மாபி⁴: , தர்ஹி மநுஷ்யபுத்ர: ப்ரோத்தா²பிதோ ப⁴விஷ்யதீதி வாக்யம்’ கத²ம்’ வத³ஸி? மநுஷ்யபுத்ரோயம்’ க: ? (aiōn g165)
35 Tedy im rzekł Jezus: Jeszcze do małego czasu jest z wami światłość; chodźcież tedy, póki światłość macie, żeby was ciemność nie ogarnęła; bo kto w ciemności chodzi, nie wie, kędy idzie.
ததா³ யீஸு²ரகதா²யத்³ யுஷ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴ம் அல்பதி³நாநி ஜ்யோதிராஸ்தே, யதா² யுஷ்மாந் அந்த⁴காரோ நாச்சா²த³யதி தத³ர்த²ம்’ யாவத்காலம்’ யுஷ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴ம்’ ஜ்யோதிஸ்திஷ்ட²தி தாவத்காலம்’ க³ச்ச²த; யோ ஜநோ(அ)ந்த⁴காரே க³ச்ச²தி ஸ குத்ர யாதீதி ந ஜாநாதி|
36 Póki światłość macie, wierzcie w światłość, abyście byli synami światłości. To powiedział Jezus, a odszedłszy schronił się od nich.
அதஏவ யாவத்காலம்’ யுஷ்மாகம்’ நிகடே ஜ்யோதிராஸ்தே தாவத்காலம்’ ஜ்யோதீரூபஸந்தாநா ப⁴விதும்’ ஜ்யோதிஷி விஸ்²வஸித; இமாம்’ கதா²ம்’ கத²யித்வா யீஸு²: ப்ரஸ்தா²ய தேப்⁴ய: ஸ்வம்’ கு³ப்தவாந்|
37 A choć tak wiele cudów uczynił przed nimi, przecię nie uwierzyli weń,
யத்³யபி யீஸு²ஸ்தேஷாம்’ ஸமக்ஷம் ஏதாவதா³ஸ்²சர்ய்யகர்ம்மாணி க்ரு’தவாந் ததா²பி தே தஸ்மிந் ந வ்யஸ்²வஸந்|
38 Aby się wypełniło słowo Izajasza proroka, które powiedział: Panie! i któż uwierzył kazaniu naszemu, a ramię Pańskie komuż jest objawione?
அதஏவ க: ப்ரத்யேதி ஸுஸம்’வாத³ம்’ பரேஸா²ஸ்மத் ப்ரசாரிதம்’? ப்ரகாஸ²தே பரேஸ²ஸ்ய ஹஸ்த: கஸ்ய ச ஸந்நிதௌ⁴? யிஸ²யியப⁴விஷ்யத்³வாதி³நா யதே³தத்³ வாக்யமுக்தம்’ தத் ஸப²லம் அப⁴வத்|
39 Dlatego uwierzyć nie mogli, iż jeszcze powiedział Izajasz:
தே ப்ரத்யேதும்’ நாஸ²ந்குவந் தஸ்மிந் யிஸ²யியப⁴விஷ்யத்³வாதி³ புநரவாதீ³த்³,
40 Zaślepił oczy ich, i zatwardził serce ich, aby oczyma nie widzieli i sercem nie zrozumieli, i nie nawrócili się, abym je uzdrowił.
யதா³, "தே நயநை ர்ந பஸ்²யந்தி பு³த்³தி⁴பி⁴ஸ்²ச ந பு³த்⁴யந்தே தை ர்மந: ஸு பரிவர்த்திதேஷு ச தாநஹம்’ யதா² ஸ்வஸ்தா²ந் ந கரோமி ததா² ஸ தேஷாம்’ லோசநாந்யந்தா⁴நி க்ரு’த்வா தேஷாமந்த: கரணாநி கா³டா⁴நி கரிஷ்யதி| "
41 To powiedział Izajasz, gdy widział chwałę jego, i mówił o nim.
யிஸ²யியோ யதா³ யீஸோ² ர்மஹிமாநம்’ விலோக்ய தஸ்மிந் கதா²மகத²யத் ததா³ ப⁴விஷ்யத்³வாக்யம் ஈத்³ரு’ஸ²ம்’ ப்ரகாஸ²யத்|
42 Wszakże jednak i z książąt wiele ich weń uwierzyło; ale dla Faryzeuszów nie wyznali, aby z bóżnicy nie byli wyłączeni.
ததா²ப்யதி⁴பதிநாம்’ ப³ஹவஸ்தஸ்மிந் ப்ரத்யாயந்| கிந்து பி²ரூஸி²நஸ்தாந் ப⁴ஜநக்³ரு’ஹாத்³ தூ³ரீகுர்வ்வந்தீதி ப⁴யாத் தே தம்’ ந ஸ்வீக்ரு’தவந்த: |
43 Bo umiłowali chwałę ludzką więcej, niż chwałę Bożą.
யத ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரஸ²ம்’ஸாதோ மாநவாநாம்’ ப்ரஸ²ம்’ஸாயாம்’ தே(அ)ப்ரியந்த|
44 I wołał Jezus, a mówił: Kto wierzy w mię, nie w mię wierzy, ale w onego, który mię posłał.
ததா³ யீஸு²ருச்சை: காரம் அகத²யத்³ யோ ஜநோ மயி விஸ்²வஸிதி ஸ கேவலே மயி விஸ்²வஸிதீதி ந, ஸ மத்ப்ரேரகே(அ)பி விஸ்²வஸிதி|
45 I kto mię widzi, widzi onego, który mię posłał.
யோ ஜநோ மாம்’ பஸ்²யதி ஸ மத்ப்ரேரகமபி பஸ்²யதி|
46 Ja światłość przyszedłem na świat, aby żaden, kto wierzy w mię, w ciemnościach nie został.
யோ ஜநோ மாம்’ ப்ரத்யேதி ஸ யதா²ந்த⁴காரே ந திஷ்ட²தி தத³ர்த²ம் அஹம்’ ஜ்யோதி: ஸ்வரூபோ பூ⁴த்வா ஜக³த்யஸ்மிந் அவதீர்ணவாந்|
47 A jeźliby kto słuchał słów moich, a nie uwierzyłby, jać go nie sądzę; bom nie przyszedł, ażebym sądził świat, ale ażebym zbawił świat.
மம கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா யதி³ கஸ்²சிந் ந விஸ்²வஸிதி தர்ஹி தமஹம்’ தோ³ஷிணம்’ ந கரோமி, யதோ ஹேதோ ர்ஜக³தோ ஜநாநாம்’ தோ³ஷாந் நிஸ்²சிதாந் கர்த்தும்’ நாக³த்ய தாந் பரிசாதும் ஆக³தோஸ்மி|
48 Kto mną gardzi, a nie przyjmuje słów moich, ma kto by go sądził; słowa, którem ja mówił, one go osądzą w ostateczny dzień.
ய: கஸ்²சிந் மாம்’ ந ஸ்²ரத்³தா⁴ய மம கத²ம்’ ந க்³ரு’ஹ்லாதி, அந்யஸ்தம்’ தோ³ஷிணம்’ கரிஷ்யதி வஸ்துதஸ்து யாம்’ கதா²மஹம் அசகத²ம்’ ஸா கதா² சரமே(அ)ந்ஹி தம்’ தோ³ஷிணம்’ கரிஷ்யதி|
49 Bom ja z siebie samego nie mówił, ale ten, który mię posłał, Ojciec, on mi rozkazanie dał, co bym mówił i co bym powiadać miał;
யதோ ஹேதோரஹம்’ ஸ்வத: கிமபி ந கத²யாமி, கிம்’ கிம்’ மயா கத²யிதவ்யம்’ கிம்’ ஸமுபதே³ஷ்டவ்யஞ்ச இதி மத்ப்ரேரயிதா பிதா மாமாஜ்ஞாபயத்|
