Jana 11
1 A był niektóry chory Łazarz z Betanii, z miasteczka Maryi i Marty, siostry jej.
อนนฺตรํ มริยมฺ ตสฺยา ภคินี มรฺถา จ ยสฺมินฺ ไวถนียาคฺราเม วสตสฺตสฺมินฺ คฺราเม อิลิยาสรฺ นามา ปีฑิต เอก อาสีตฺฯ
2 (A to była ona Maryja, która pomazała Pana maścią, i ucierała nogi jego włosami swojemi, której brat Łazarz chorował.)
ยา มริยมฺ ปฺรภุํ สุคนฺธิเตไลน มรฺทฺทยิตฺวา สฺวเกไศสฺตสฺย จรเณา สมมารฺชตฺ ตสฺยา ภฺราตา ส อิลิยาสรฺ โรคีฯ
3 Posłały tedy siostry do niego, mówiąc: Panie! oto ten, którego miłujesz, choruje.
อปรญฺจ เห ปฺรโภ ภวานฺ ยสฺมินฺ ปฺรียเต ส เอว ปีฑิโตสฺตีติ กถำ กถยิตฺวา ตสฺย ภคิเนฺยา เปฺรษิตวเตฺยาฯ
4 A usłyszawszy to Jezus, rzekł: Ta choroba nie jest na śmierć, ale dla chwały Bożej, aby był uwielbiony Syn Boży przez nią.
ตทา ยีศุริมำ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวากถยต ปีเฑยํ มรณารฺถํ น กินฺตฺวีศฺวรสฺย มหิมารฺถมฺ อีศฺวรปุตฺรสฺย มหิมปฺรกาศารฺถญฺจ ชาตาฯ
5 A Jezus umiłował Martę i siostrę jej, i Łazarza.
ยีศุ รฺยทฺยปิมรฺถายำ ตทฺภคินฺยามฺ อิลิยาสริ จาปฺรียต,
6 A gdy usłyszał, iż choruje, tedy został przez dwa dni na onemże miejscu, gdzie był.
ตถาปิ อิลิยาสร: ปีฑายา: กถํ ศฺรุตฺวา ยตฺร อาสีตฺ ตไตฺรว ทินทฺวยมติษฺฐตฺฯ
7 Lecz potem rzekł do uczniów swoich: Idźmy zasię do Judzkiej ziemi.
ตต: ปรมฺ ส ศิษฺยานกถยทฺ วยํ ปุน รฺยิหูทียปฺรเทศํ ยาม: ฯ
8 Rzekli mu uczniowie: Mistrzu! teraz szukali Żydowie, jakoby cię ukamionowali, a zasię tam idziesz?
ตตเสฺต ปฺรตฺยวทนฺ, เห คุโร สฺวลฺปทินานิ คตานิ ยิหูทียาสฺตฺวำ ปาษาไณ รฺหนฺตุมฺ อุทฺยตาสฺตถาปิ กึ ปุนสฺตตฺร ยาสฺยสิ?
9 Odpowiedział Jezus: Azaż nie dwanaście jest godzin dnia? Jeźli kto chodzi we dnie, nie obrazi się; bo widzi światłość tego świata.
ยีศุ: ปฺรตฺยวทตฺ, เอกสฺมินฺ ทิเน กึ ทฺวาทศฆฏิกา น ภวนฺติ? โกปิ ทิวา คจฺฉนฺ น สฺขลติ ยต: ส เอตชฺชคโต ทีปฺตึ ปฺราปฺโนติฯ
10 A jeźli kto chodzi w nocy, obrazi się; bo w nim światła nie masz.
กินฺตุ ราเตฺรา คจฺฉนฺ สฺขลติ ยโต เหโตสฺตตฺร ทีปฺติ รฺนาสฺติฯ
11 To powiedziawszy, potem rzekł do nich: Łazarz, przyjaciel nasz, śpi; ale idę, abym go ze snu obudził.
อิมำ กถำ กถยิตฺวา ส ตานวททฺ, อสฺมากํ พนฺธุ: อิลิยาสรฺ นิทฺริโตภูทฺ อิทานีํ ตํ นิทฺราโต ชาครยิตุํ คจฺฉามิฯ
12 Tedy rzekli uczniowie jego: Panie! jeźliże śpi, będzie zdrów.
ยีศุ รฺมฺฤเตา กถามิมำ กถิตวานฺ กินฺตุ วิศฺรามารฺถํ นิทฺรายำ กถิตวานฺ อิติ ชฺญาตฺวา ศิษฺยา อกถยนฺ,
13 Ale Jezus mówił o śmierci jego; lecz oni mniemali, iż o zaśnięciu snem mówił.
เห คุโร ส ยทิ นิทฺราติ ตรฺหิ ภทฺรเมวฯ
14 Tedy im rzekł Jezus jawnie: Łazarz umarł.
ตทา ยีศุ: สฺปษฺฏํ ตานฺ วฺยาหรตฺ, อิลิยาสรฺ อมฺริยต;
15 I raduję się dla was, (abyście wierzyli), żem tam nie był; ale pójdziemy do niego.
กินฺตุ ยูยํ ยถา ปฺรตีถ ตทรฺถมหํ ตตฺร น สฺถิตวานฺ อิตฺยสฺมาทฺ ยุษฺมนฺนิมิตฺตมฺ อาหฺลาทิโตหํ, ตถาปิ ตสฺย สมีเป ยามฯ
16 Rzekł zatem Tomasz, którego zwano Dydymus, spółuczniom: Pójdźmy i my, abyśmy z nim pomarli.
ตทา โถมา ยํ ทิทุมํ วทนฺติ ส สงฺคิน: ศิษฺยานฺ อวททฺ วยมปิ คตฺวา เตน สารฺทฺธํ มฺริยามไหฯ
17 Przyszedłszy tedy Jezus, znalazł go już cztery dni w grobie leżącego.
ยีศุสฺตโตฺรปสฺถาย อิลิยาสร: ศฺมศาเน สฺถาปนาตฺ จตฺวาริ ทินานิ คตานีติ วารฺตฺตำ ศฺรุตวานฺฯ
18 (A była Betania blisko Jeruzalemu, jakoby na piętnaście stajan.)
ไวถนียา ยิรูศาลม: สมีปสฺถา โกฺรไศกมาตฺรานฺตริตา;
19 A przyszło było wiele Żydów do Marty i Maryi, aby je cieszyli po bracie ich.
ตสฺมาทฺ พหโว ยิหูทียา มรฺถำ มริยมญฺจ ภฺยาตฺฤโศกาปนฺนำ สานฺตฺวยิตุํ ตโย: สมีปมฺ อาคจฺฉนฺฯ
20 Marta tedy, gdy usłyszała, że Jezus idzie, bieżała przeciwko niemu; ale Maryja w domu siedziała.
มรฺถา ยีโศราคมนวารฺตำ ศฺรุไตฺวว ตํ สากฺษาทฺ อกโรตฺ กินฺตุ มริยมฺ เคห อุปวิศฺย สฺถิตาฯ
21 I rzekła Marta do Jezusa: Panie! byś tu był, nie umarłby był brat mój.
ตทา มรฺถา ยีศุมวาทตฺ, เห ปฺรโภ ยทิ ภวานฺ อตฺราสฺถาสฺยตฺ ตรฺหิ มม ภฺราตา นามริษฺยตฺฯ
22 Ale i teraz wiem, że o cokolwiek byś prosił Boga, da ci to Bóg.
กินฺตฺวิทานีมปิ ยทฺ อีศฺวเร ปฺรารฺถยิษฺยเต อีศฺวรสฺตทฺ ทาสฺยตีติ ชาเน'หํฯ
23 Rzekł jej Jezus: Wstanieć brat twój.
ยีศุรวาทีตฺ ตว ภฺราตา สมุตฺถาสฺยติฯ
24 Rzekła mu Marta: Wiem, iż wstanie przy zmartwychwstaniu w on ostateczny dzień.
มรฺถา วฺยาหรตฺ เศษทิวเส ส อุตฺถานสมเย โปฺรตฺถาสฺยตีติ ชาเน'หํฯ
25 I rzekł jej Jezus: Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto w mię wierzy, choćby też umarł, żyć będzie.
ตทา ยีศุ: กถิตวานฺ อหเมว อุตฺถาปยิตา ชีวยิตา จ ย: กศฺจน มยิ วิศฺวสิติ ส มฺฤตฺวาปิ ชีวิษฺยติ;
ย: กศฺจน จ ชีวนฺ มยิ วิศฺวสิติ ส กทาปิ น มริษฺยติ, อสฺยำ กถายำ กึ วิศฺวสิษิ? (aiōn g165)
27 Rzekła mu: I owszem Panie! Jam uwierzyła, żeś ty jest Chrystus, Syn Boży, który miał przyjść na świat.
สาวทตฺ ปฺรโภ ยสฺยาวตรณาเปกฺษาสฺติ ภวานฺ เสอวาภิษิกฺตฺต อีศฺวรปุตฺร อิติ วิศฺวสิมิฯ
28 A to rzekłszy szła i potajemnie zawołała Maryję, siostrę swoję, mówiąc: jest tu nauczyciel, i woła cię.
อิติ กถำ กถยิตฺวา สา คตฺวา สฺวำ ภคินีํ มริยมํ คุปฺตมาหูย วฺยาหรตฺ คุรุรุปติษฺฐติ ตฺวามาหูยติ จฯ
29 Ona skoro usłyszała, wnet wstała i szła do niego.
กถามิมำ ศฺรุตฺวา สา ตูรฺณมฺ อุตฺถาย ตสฺย สมีปมฺ อคจฺฉตฺฯ
30 (A Jezus jeszcze był nie przyszedł do miasteczka, ale był na temże miejscu, gdzie Marta była wyszła przeciwko niemu.)
ยีศุ รฺคฺรามมธฺยํ น ปฺรวิศฺย ยตฺร มรฺถา ตํ สากฺษาทฺ อกโรตฺ ตตฺร สฺถิตวานฺฯ
31 Żydowie tedy, którzy z nią byli w domu, a cieszyli ją, ujrzawszy Maryję, iż prędko wstała i wyszła, szli za nią, mówiąc: Idzie do grobu, aby tam płakała.
เย ยิหูทียา มริยมา สากํ คฺฤเห ติษฺฐนฺตสฺตามฺ อสานฺตฺวยน เต ตำ กฺษิปฺรมฺ อุตฺถาย คจฺฉนฺตึ วิโลกฺย วฺยาหรนฺ, ส ศฺมศาเน โรทิตุํ ยาติ, อิตฺยุกฺตฺวา เต ตสฺยา: ปศฺจาทฺ อคจฺฉนฺฯ
32 Ale Maryja, gdy tam przyszła, gdzie był Jezus, ujrzawszy go, przypadła do nóg jego i rzekła: Panie! byś tu był, nie umarłby był brat mój.
ยตฺร ยีศุรติษฺฐตฺ ตตฺร มริยมฺ อุปสฺถาย ตํ ทฺฤษฺฏฺวา ตสฺย จรณโย: ปติตฺวา วฺยาหรตฺ เห ปฺรโภ ยทิ ภวานฺ อตฺราสฺถาสฺยตฺ ตรฺหิ มม ภฺราตา นามริษฺยตฺฯ
33 Jezus tedy, gdy ją ujrzał płaczącą, i Żydy, którzy byli z nią przyszli, płaczące, rozrzewnił się w duchu i zafrasował się,
ยีศุสฺตำ ตสฺยา: สงฺคิโน ยิหูทียำศฺจ รุทโต วิโลกฺย โศการฺตฺต: สนฺ ทีรฺฆํ นิศฺวสฺย กถิตวานฺ ตํ กุตฺราสฺถาปยต?
34 I rzekł: Gdzieście go położyli? Rzekli mu: Panie! pójdź, a oglądaj.
เต วฺยาหรนฺ, เห ปฺรโภ ภวานฺ อาคตฺย ปศฺยตุฯ
35 I zapłakał Jezus.
ยีศุนา กฺรนฺทิตํฯ
36 Tedy rzekli Żydowie: Wej! jakoć go miłował.
อเตอว ยิหูทียา อวทนฺ, ปศฺยตายํ ตสฺมินฺ กิทฺฤคฺ อปฺริยตฯ
37 A niektórzy z nich mówili: Nie mógłże ten, który otworzył oczy ślepego, uczynić, żeby ten był nie umarł?
เตษำ เกจิทฺ อวทนฺ โยนฺธาย จกฺษุษี ทตฺตวานฺ ส กิมฺ อสฺย มฺฤตฺยุํ นิวารยิตุํ นาศกฺโนตฺ?
38 Ale Jezus zasię rozrzewniwszy się sam w sobie, przyszedł do grobu; a była jaskinia, a kamień był położony na niej.
ตโต ยีศุ: ปุนรนฺตรฺทีรฺฆํ นิศฺวสฺย ศฺมศานานฺติกมฺ อคจฺฉตฺฯ ตตฺ ศฺมศานมฺ เอกํ คหฺวรํ ตนฺมุเข ปาษาณ เอก อาสีตฺฯ
39 I rzekł Jezus: Odejmijcie ten kamień. Rzekła mu Marta, siostra onego umarłego: Panie! jużci cuchnie; bo już cztery dni w grobie.
ตทา ยีศุรวททฺ เอนํ ปาษาณมฺ อปสารยต, ตต: ปฺรมีตสฺย ภคินี มรฺถาวทตฺ ปฺรโภ, อธุนา ตตฺร ทุรฺคนฺโธ ชาต: , ยโตทฺย จตฺวาริ ทินานิ ศฺมศาเน ส ติษฺฐติฯ
40 Powiedział jej Jezus: Azażem ci nie rzekł, iż jeźli uwierzysz, oglądasz chwałę Bożą?
ตทา ยีศุรวาทีตฺ, ยทิ วิศฺวสิษิ ตรฺหีศฺวรสฺย มหิมปฺรกาศํ ทฺรกฺษฺยสิ กถามิมำ กึ ตุภฺยํ นากถยํ?
41 Odjęli tedy kamień, gdzie był umarły położony. A Jezus podniósłszy oczy swe w górę, rzekł: Ojcze! dziękuję tobie, żeś mię wysłuchał.
ตทา มฺฤตสฺย ศฺมศานาตฺ ปาษาโณ'ปสาริเต ยีศุรูรฺทฺวฺวํ ปศฺยนฺ อกถยตฺ, เห ปิต รฺมม เนเวสนมฺ อศฺฤโณ: การณาทสฺมาตฺ ตฺวำ ธนฺยํ วทามิฯ
42 A jamci wiedział, że mię zawsze wysłuchiwasz; alem to rzekł dla ludu wokoło stojącego, aby wierzyli, żeś ty mię posłał.
ตฺวํ สตตํ ศฺฤโณษิ ตทปฺยหํ ชานามิ, กินฺตุ ตฺวํ มำ ยตฺ ไปฺรรยสฺตทฺ ยถาสฺมินฺ สฺถาเน สฺถิตา โลกา วิศฺวสนฺติ ตทรฺถมฺ อิทํ วากฺยํ วทามิฯ
43 A to rzekłszy, zawołał głosem wielkim: Łazarzu! wynijdź sam!
อิมำ กถำ กถยิตฺวา ส โปฺรจฺไจราหฺวยตฺ, เห อิลิยาสรฺ พหิราคจฺฉฯ
44 I wyszedł ten, który był umarł, mając związane ręce i nogi chustkami, a twarz jego była chustką obwiązana. Rzekł im Jezus: Rozwiążcie go, a niechaj odejdzie.
ตต: ส ปฺรมีต: ศฺมศานวสฺไตฺร รฺพทฺธหสฺตปาโท คาตฺรมารฺชนวาสสา พทฺธมุขศฺจ พหิราคจฺฉตฺฯ ยีศุรุทิตวานฺ พนฺธนานิ โมจยิตฺวา ตฺยชไตนํฯ
45 Wiele tedy z Żydów, którzy byli przyszli do Maryi, a widzieli to, co uczynił Jezus, uwierzyło weń.
มริยม: สมีปมฺ อาคตา เย ยิหูทียโลกาสฺตทา ยีโศเรตตฺ กรฺมฺมาปศฺยนฺ เตษำ พหโว วฺยศฺวสนฺ,
46 Niektórzy też z nich odeszli do Faryzeuszów i powiedzieli im, co uczynił Jezus.
กินฺตุ เกจิทเนฺย ผิรูศินำ สมีปํ คตฺวา ยีโศเรตสฺย กรฺมฺมโณ วารฺตฺตามฺ อวทนฺฯ
47 Tedy się zebrali przedniejsi kapłani i Faryzeuszowie w radę, i mówili: Cóż uczynimy? Albowiem ten człowiek wiele cudów czyni.
ตต: ปรํ ปฺรธานยาชกา: ผิรูศินาศฺจ สภำ กฺฤตฺวา วฺยาหรนฺ วยํ กึ กุรฺมฺม: ? เอษ มานโว พหูนฺยาศฺจรฺยฺยกรฺมฺมาณิ กโรติฯ
48 A jeźli go tak zaniechamy, wszyscy weń uwierzą, i przyjdą Rzymianie, a wezmą nam to miejsce nasze i lud.
ยทีทฺฤศํ กรฺมฺม กรฺตฺตุํ น วารยามสฺตรฺหิ สรฺเวฺว โลกาสฺตสฺมินฺ วิศฺวสิษฺยนฺติ โรมิโลกาศฺจาคตฺยาสฺมากมฺ อนยา ราชธานฺยา สารฺทฺธํ ราชฺยมฺ อาเฉตฺสฺยนฺติฯ
49 A jeden z nich, Kaifasz, będąc najwyższym kapłanem onego roku, rzekł im: Wy nic nie wiecie,
ตทา เตษำ กิยผานามา ยสฺตสฺมินฺ วตฺสเร มหายาชกปเท นฺยยุชฺยต ส ปฺรตฺยวททฺ ยูยํ กิมปิ น ชานีถ;
50 Ani myślicie, iż nam jest pożyteczno, żeby jeden człowiek umarł za lud, a żeby wszystek ten naród nie zginął.
สมคฺรเทศสฺย วินาศโตปิ สรฺวฺวโลการฺถมฺ เอกสฺย ชนสฺย มรณมฺ อสฺมากํ มงฺคลเหตุกมฺ เอตสฺย วิเวจนามปิ น กุรุถฯ
51 A tegoć nie mówił sam od siebie, ale będąc najwyższym kapłanem roku onego, prorokował, iż Jezus miał umrzeć za on naród;
เอตำ กถำ ส นิชพุทฺธฺยา วฺยาหรทฺ อิติ น,
52 A nie tylko za on naród, ale żeby też syny Boże rozproszone w jedno zgromadził.
กินฺตุ ยีศูสฺตทฺเทศียานำ การณาตฺ ปฺราณานฺ ตฺยกฺษฺยติ, ทิศิ ทิศิ วิกีรฺณานฺ อีศฺวรสฺย สนฺตานานฺ สํคฺฤไหฺยกชาตึ กริษฺยติ จ, ตสฺมินฺ วตฺสเร กิยผา มหายาชกตฺวปเท นิยุกฺต: สนฺ อิทํ ภวิษฺยทฺวากฺยํ กถิตวานฺฯ
53 Od onego tedy dnia radzili się społem, aby go zabili.
ตทฺทินมารภฺย เต กถํ ตํ หนฺตุํ ศกฺนุวนฺตีติ มนฺตฺรณำ กรฺตฺตุํ ปฺราเรภิเรฯ
54 A Jezus już nie chodził jawnie między Żydami, ale stamtąd odszedł do krainy, która jest blisko puszczy, do miasta, które zowią Efraim, i tamże mieszkał z uczniami swoimi.
อเตอว ยิหูทียานำ มเธฺย ยีศุ: สปฺรกาศํ คมนาคมเน อกฺฤตฺวา ตสฺมาทฺ คตฺวา ปฺรานฺตรสฺย สมีปสฺถายิปฺรเทศเสฺยผฺรายิมฺ นามฺนิ นคเร ศิไษฺย: สากํ กาลํ ยาปยิตุํ ปฺราเรเภฯ
55 A była blisko wielkanoc żydowska, a wiele ich szło do Jeruzalemu z onej krainy przed wielkanocą, aby się oczyścili.
อนนฺตรํ ยิหูทียานำ นิสฺตาโรตฺสเว นิกฏวรฺตฺตินิ สติ ตทุตฺสวาตฺ ปูรฺวฺวํ สฺวานฺ ศุจีนฺ กรฺตฺตุํ พหโว ชนา คฺราเมโภฺย ยิรูศาลมฺ นครมฺ อาคจฺฉนฺ,
56 I szukali Jezusa, i mówili jedni do drugich, w kościele stojąc: Co się wam zda, że nie przyszedł na święto?
ยีโศรเนฺวษณํ กฺฤตฺวา มนฺทิเร ทณฺฑายมานา: สนฺต: ปรสฺปรํ วฺยาหรนฺ, ยุษฺมากํ กีทฺฤโศ โพโธ ชายเต? ส กิมฺ อุตฺสเว'สฺมินฺ อตฺราคมิษฺยติ?
57 A przedniejsi kapłani i Faryzeuszowie wydali byli rozkazanie: Jeźliby się kto dowiedział, gdzie by był, żeby oznajmił, aby go pojmali.
ส จ กุตฺราสฺติ ยเทฺยตตฺ กศฺจิทฺ เวตฺติ ตรฺหิ ทรฺศยตุ ปฺรธานยาชกา: ผิรูศินศฺจ ตํ ธรฺตฺตุํ ปูรฺวฺวมฺ อิมามฺ อาชฺญำ ปฺราจารยนฺฯ
