Hioba 9

1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:

Job respondió:

2 Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?

“¡Sí, todo eso lo sé! Pero, ¿cómo puede alguien tener la razón delante Dios?

3 Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

Si quisieras discutir con Dios, éste podría hacer mil preguntas que nadie puede responder.

4 Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?

Dios es tan sabio y poderoso que nadie podría desafiarlo y ganarle.

5 On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.

“Dios mueve las montañas de repente; las derriba en su ira.

6 On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.

Él sacude la tierra, haciendo temblar sus cimientos.

7 Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.

Él es quien puede ordenar que el sol no salga y que las estrellas no brillen.

8 On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.

Sólo él es quien extiende los cielos y camina sobre las olas del mar.

9 On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.

Él hizo las constelaciones de la Osa, de Orión, de las Pléyades y las estrellas del cielo austral.

10 On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.

Él es quien hace cosas increíbles que están más allá de nuestro entendimiento, cosas maravillosas que son incontables.

11 Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.

“Pero cuando pasa junto a mí, no lo veo; cuando camina hacia adelante, es invisible para mí.

12 Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?

Si él quita, ¿Quién podrá impedírselo? ¿Quién va a preguntarle: ‘Qué haces’?

13 Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.

Dios no refrena su ira, y aplasta a los ayudantes de Rahab.

14 Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?

“Así que, ¡cuánto menos podría responder a Dios, o elegir mis palabras para discutir con él!

15 Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.

Aunque tenga razón, no puedo responderle. Debo implorar la misericordia de mi juez.

16 Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:

Aunque lo llamara para que viniera y él respondiera, no creo que me escuchara.

17 Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;

“Me golpea con vientos de tormenta; me hiere una y otra vez, sin dar razón.

18 Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.

No me da la oportunidad ni siquiera de recuperar el aliento; en cambio, llena mi vida de amargo sufrimiento.

19 Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?

Si de fuerza se trata, Dios es el más fuerte. Si es cuestión de justicia, entonces ¿quién fijará un tiempo para mi caso?

20 Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.

Aunque tenga razón, mi propia boca me condenaría; aunque sea inocente, él demostraría que estoy equivocado.

21 Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.

¡Soy inocente! No me importa lo que me pase. ¡Odio mi vida!

22 Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;

Por eso digo: ‘A Dios le da igual. Él destruye tanto al inocente como al malvado’.

23 Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;

Cuando el desastre golpea de repente, se burla de la desesperación de los inocentes.

24 Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?

La tierra ha sido entregada al malvado; él ciega los ojos de los jueces; y si no es él, entonces ¿quién?

25 Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

Los días de mi vida corren como un corredor, pasando a toda prisa sin que yo vea ninguna felicidad.

26 Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

Pasan como veloces veleros, como el águila que se abalanza sobre su presa.

27 Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:

“Si me dijera a mí mismo: ‘Olvidaré mis quejas; dejaré de llorar y seré feliz’,

28 Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.

seguiría aterrado por todo mi sufrimiento, porque tú, Dios, no dirás que soy inocente.

29 Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?

Ya que estoy condenado, ¿qué sentido tiene discutir?

30 A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:

¡Aunque me lavara con agua pura de la montaña y me limpiara las manos con jabón,

31 Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.

me arrojarías a un pozo de lodo de modo que hasta mis propias ropas me odiarían!

32 Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.

Porque Dios no es un ser mortal como yo, no puedo defenderme ni llevarlo a juicio.

33 Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.

Si hubiera un árbitro ¡que pudiera reunirnos a los dos!

34 Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;

¡Ojalá Dios dejara de golpearme con su vara y de aterrorizarme!

35 Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.

Entonces podría hablar sin tener miedo; pero como lo tengo, no puedo!”