Hioba 9
1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:
Então Job respondeu, e disse:
2 Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?
Na verdade sei que assim é; porque como se justificaria o homem para com Deus?
3 Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.
Se quizer contender com ele, nem a uma de mil coisas lhe poderá responder.
4 Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?
Ele é sábio de coração, e forte de forças: quem se endureceu contra ele, e teve paz?
5 On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.
Ele é o que transporta as montanhas, sem que o sintam, e o que as transtorna no seu furor.
6 On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.
O que remove a terra do seu lugar, e as suas colunas estremecem.
7 Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.
O que fala ao sol, e não sai, e sela as estrelas.
8 On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.
O que só estende os céus, e anda sobre os altos do mar.
9 On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.
O que faz a Ursa, o Orion, e o Setestrello, e as recâmaras do sul.
10 On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.
O que faz coisas grandes, que se não podem esquadrinhar: e maravilhas tais que se não podem contar.
11 Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.
Eis que passa por diante de mim, e não o vejo: e torna a passar perante mim, e não o sinto.
12 Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?
Eis que arrebata; quem lho fará restituir? quem lhe dirá: Que é o que fazes?
13 Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.
Deus não revogará a sua ira: debaixo dele se encurvam os auxiliadores soberbos.
14 Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?
Quanto menos lhe responderia eu! ou escolheria diante dele as minhas palavras!
15 Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.
A quem, ainda que eu fosse justo, lhe não responderia: antes ao meu Juiz pediria misericórdia.
16 Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:
Ainda que chamasse, e ele me respondesse, nem por isso creria que desse ouvidos à minha voz.
17 Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;
Porque me quebranta com uma tempestade, e multiplica as minhas chagas sem causa.
18 Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.
Nem me concede o respirar, antes me farta de amarguras.
19 Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?
Quanto às forças, eis que ele é o forte: e, quanto ao juízo, quem me citará com ele?
20 Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.
Se eu me justificar, a minha boca me condenará: se for reto, então me declarará por perverso.
21 Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.
Se for reto, não estimo a minha alma: deprezo a minha vida.
22 Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;
A coisa é esta; por isso eu digo que ele consome ao reto e ao ímpio.
23 Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;
Matando o açoite de repente, então se ri da prova dos inocentes.
24 Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?
A terra se entrega na mão do ímpio; ele cobre o rosto dos juízes: se não é ele, quem é logo?
25 Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.
E os meus dias são mais velozes do que um correio: fugiram, e nunca viram o bem.
26 Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.
Passam como navios veleiros: como águia que se lança à comida.
27 Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:
Se eu disser: Me esquecerei da minha queixa, e mudarei o meu rosto, e tomarei alento;
28 Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.
Receio todas as minhas dores, porque bem sei que me não terás por inocente.
29 Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?
E, sendo eu ímpio, por que trabalharei em vão?
30 A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:
Ainda que me lave com água de neve, e purifique as minhas mãos com sabão,
31 Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.
Ainda me submergirás no fosso, e os meus próprios vestidos me abominarão.
32 Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.
Porque ele não é homem, como eu, a quem eu responda, vindo juntamente a juízo.
33 Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.
Não há entre nós árbitro que ponha a mão sobre nós ambos.
34 Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;
Tire ele a sua vara de cima de mim, e não me amedronte o seu terror.
35 Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.
Então falarei, e não o temerei; porque assim não estou comigo.
