Hioba 9
1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:
Então Job respondeu, e disse:
2 Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?
Na verdade sei que assim é; porque como se justificaria o homem para com Deus?
3 Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.
Se quizer contender com elle, nem a uma de mil coisas lhe poderá responder.
4 Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?
Elle é sábio de coração, e forte de forças: quem se endureceu contra elle, e teve paz?
5 On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.
Elle é o que transporta as montanhas, sem que o sintam, e o que as transtorna no seu furor.
6 On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.
O que remove a terra do seu logar, e as suas columnas estremecem.
7 Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.
O que falla ao sol, e não sae, e sella as estrellas.
8 On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.
O que só estende os céus, e anda sobre os altos do mar.
9 On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.
O que faz a Ursa, o Orion, e o Setestrello, e as recamaras do sul.
10 On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.
O que faz coisas grandes, que se não podem esquadrinhar: e maravilhas taes que se não podem contar.
11 Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.
Eis que passa por diante de mim, e não o vejo: e torna a passar perante mim, e não o sinto.
12 Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?
Eis que arrebata; quem lh'o fará restituir? quem lhe dirá: Que é o que fazes?
13 Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.
Deus não revogará a sua ira: debaixo d'elle se encurvam os auxiliadores soberbos.
14 Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?
Quanto menos lhe responderia eu! ou escolheria diante d'elle as minhas palavras!
15 Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.
A quem, ainda que eu fosse justo, lhe não responderia: antes ao meu Juiz pediria misericordia.
16 Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:
Ainda que chamasse, e elle me respondesse, nem por isso creria que désse ouvidos á minha voz.
17 Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;
Porque me quebranta com uma tempestade, e multiplica as minhas chagas sem causa.
18 Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.
Nem me concede o respirar, antes me farta d'amarguras.
19 Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?
Quanto ás forças, eis que elle é o forte: e, quanto ao juizo, quem me citará com elle?
20 Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.
Se eu me justificar, a minha bocca me condemnará: se fôr recto, então me declarará por perverso.
21 Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.
Se fôr recto, não estimo a minha alma: deprezo a minha vida.
22 Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;
A coisa é esta; por isso eu digo que elle consome ao recto e ao impio.
23 Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;
Matando o açoite de repente, então se ri da prova dos innocentes.
24 Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?
A terra se entrega na mão do impio; elle cobre o rosto dos juizes: se não é elle, quem é logo?
25 Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.
E os meus dias são mais velozes do que um correio: fugiram, e nunca viram o bem.
26 Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.
Passam como navios veleiros: como aguia que se lança á comida.
27 Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:
Se eu disser: Me esquecerei da minha queixa, e mudarei o meu rosto, e tomarei alento;
28 Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.
Receio todas as minhas dôres, porque bem sei que me não terás por innocente.
29 Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?
E, sendo eu impio, por que trabalharei em vão?
30 A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:
Ainda que me lave com agua de neve, e purifique as minhas mãos com sabão,
31 Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.
Ainda me submergirás no fosso, e os meus proprios vestidos me abominarão.
32 Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.
Porque elle não é homem, como eu, a quem eu responda, vindo juntamente a juizo.
33 Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.
Não ha entre nós arbitro que ponha a mão sobre nós ambos.
34 Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;
Tire elle a sua vara de cima de mim, e não me amedronte o seu terror.
35 Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.
Então fallarei, e não o temerei; porque assim não estou comigo.
