Hioba 9
1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:
Ījabs atbildēja un sacīja:
2 Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?
Patiesi, es zinu, ka tas tā ir: jo kā cilvēks varētu taisns būt tā stiprā Dieva priekšā?
3 Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.
Ja viņš grib ar To tiesāties, tad tas Viņam uz tūkstošiem ne vārda nevar atbildēt.
4 Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?
Viņš ir gudrs no sirds un stiprs no spēka; kas pret Viņu var tiepties un pastāvēt?
5 On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.
Viņš pārceļ kalnus, un tie nemana, ka Viņš tos apgāž Savā dusmībā.
6 On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.
Viņš kustina zemi no viņas vietas, ka viņas pamati trīc.
7 Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.
Viņš pavēl saulei, tad tā neuzlec, Viņš aizspiež zieģeli priekš zvaigznēm.
8 On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.
Viņš viens izplata debesis un staigā pa jūras augstumiem.
9 On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.
Viņš radījis tos vāģus(Lāci), Orijonu un Sietiņu un tās zvaigznes pret dienasvidu.
10 On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.
Viņš dara lielas lietas, ko nevar izprast, un brīnumus, ko nevar izskaitīt.
11 Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.
Redzi, Viņš man iet secen, ka To neredzu, Viņš staigā garām, ka To nesamanu.
12 Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?
Redzi, kad Viņš aizgrābj, kas Viņu kavēs, kas uz Viņu sacīs: ko Tu dari?
13 Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.
Dievs neaptur Savas dusmas, apakš Viņa tā varenā palīgi lokās.
14 Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?
Kā tad nu es Viņam varētu atbildēt un atrast vārdus pret Viņu?
15 Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.
Jo, kad es arī taisns būtu, taču es nevaru atbildēt, bet man būtu savs soģis jāpielūdz.
16 Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:
Jebšu es sauktu, un Viņš man atbildētu, taču es nevarētu ticēt, ka Viņš klausīšot manu balsi.
17 Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;
Jo Viņš sagrābtu mani tā kā ar vētru un vairotu manas nepelnītas vainas.
18 Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.
Viņš manam garam neļautu atspirgties, bet mani pieēdinātu ar rūgtumiem.
19 Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?
Ja spēka vajag, redzi, Viņš ir varens, un ja tiesā jānāk, kas Viņu sauks priekšā?
20 Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.
Ja es būtu taisns, tad mana mute mani pazudinātu, ja es būtu skaidrs, taču Viņš man pierādītu vainu.
21 Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.
Es esmu nenoziedzīgs, es savu dvēseli nežēloju, man riebj dzīvot.
22 Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;
Viena alga! tādēļ es saku: Viņš izdeldē nenoziedzīgu un bezdievīgu.
23 Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;
Kad Viņa rīkste piepeši nonāvē, tad Viņš smejas par nenoziedzīgo izsamišanos.
24 Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?
Zeme top dota bezdievīgā rokā, Viņš apklāj viņas tiesnešu vaigus. Ja tas tā nav, kas tad to dara?
25 Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.
Manas dienas jo ātras bijušas nekā skrējējs, tās ir aiztecējušas un labuma nav redzējušas.
26 Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.
Tās aizgājušas kā vieglas laivas, kā ērglis, kas šaujas uz barību.
27 Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:
Kad es domāju: es gribu aizmirst savas vaimanas un pamest savu skumību un atspirgties,
28 Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.
Tad es iztrūkstos par visām savām sāpēm; es zinu, ka Tu mani neturi par nenoziedzīgu,
29 Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?
Ja man būs vainīgam būt, - kāpēc tad man velti nodarboties?
30 A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:
Jebšu es mazgātos sniegā un šķīstītu savas rokas sārmā,
31 Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.
Taču Tu mani iemērktu bedrē, tā ka manas drēbes no manis kaunētos.
32 Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.
Jo Viņš nav tāds vīrs kā es, kam es varētu atbildēt, ka mēs kopā varētu iet priekš tiesas.
33 Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.
Nav mūsu starpā izšķīrēja, kas savu roku varētu likt uz mums abiem.
34 Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;
Kad Viņš atņemtu Savu rīksti no manis un Viņa biedēklis mani neiztrūcinātu, -
35 Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.
Tad es runātu un no Viņa nebītos; jo tā tas ar mani vis nav.
