Hioba 9
1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:
And Job answereth and saith: —
2 Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?
Truly I have known that [it is] so, And what — is man righteous with God?
3 Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.
If he delight to strive with Him — He doth not answer him one of a thousand.
4 Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?
Wise in heart and strong in power — Who hath hardened toward Him and is at peace?
5 On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.
Who is removing mountains, And they have not known, Who hath overturned them in His anger.
6 On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.
Who is shaking earth from its place, And its pillars move themselves.
7 Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.
Who is speaking to the sun, and it riseth not, And the stars He sealeth up.
8 On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.
Stretching out the heavens by Himself, And treading on the heights of the sea,
9 On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.
Making Osh, Kesil, and Kimah, And the inner chambers of the south.
10 On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.
Doing great things till there is no searching, And wonderful, till there is no numbering.
11 Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.
Lo, He goeth over by me, and I see not, And He passeth on, and I attend not to it.
12 Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?
Lo, He snatches away, who bringeth it back? Who saith unto Him, 'What dost Thou?'
13 Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.
God doth not turn back His anger, Under Him bowed have proud helpers.
14 Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?
How much less do I — I answer Him? Choose out my words with Him?
15 Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.
Whom, though I were righteous, I answer not, For my judgment I make supplication.
16 Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:
Though I had called and He answereth me, I do not believe that He giveth ear [to] my voice.
17 Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;
Because with a tempest He bruiseth me, And hath multiplied my wounds for nought.
18 Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.
He permitteth me not to refresh my spirit, But filleth me with bitter things.
19 Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?
If of power, lo, the Strong One; And if of judgment — who doth convene me?
20 Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.
If I be righteous, Mine mouth doth declare me wicked, Perfect I am! — it declareth me perverse.
21 Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.
Perfect I am! — I know not my soul, I despise my life.
22 Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;
It is the same thing, therefore I said, 'The perfect and the wicked He is consuming.'
23 Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;
If a scourge doth put to death suddenly, At the trial of the innocent He laugheth.
24 Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?
Earth hath been given Into the hand of the wicked one. The face of its judges he covereth, If not — where, who [is] he?
25 Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.
My days have been swifter than a runner, They have fled, they have not seen good,
26 Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.
They have passed on with ships of reed, As an eagle darteth on food.
27 Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:
Though I say, 'I forget my talking, I forsake my corner, and I brighten up!'
28 Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.
I have been afraid of all my griefs, I have known that Thou dost not acquit me.
29 Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?
I — I am become wicked; why [is] this? [In] vain I labour.
30 A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:
If I have washed myself with snow-water, And purified with soap my hands,
31 Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.
Then in corruption Thou dost dip me, And my garments have abominated me.
32 Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.
But if a man like myself — I answer him, We come together into judgment.
33 Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.
If there were between us an umpire, He doth place his hand on us both.
34 Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;
He doth turn aside from off me his rod, And His terror doth not make me afraid,
35 Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.
I speak, and do not fear Him, But I am not right with myself.
