Hioba 9
1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:
Job antwoordde, en sprak:
2 Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?
Zeker, ik weet wel, dat het zo is; Maar hoe kan een mens tegenover God in zijn recht zijn?
3 Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.
Wanneer hij Hem ter verantwoording wil roepen, Geeft Hij niet eens op de duizendmaal antwoord;
4 Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?
Wie heeft den Alwijze en den Almachtige Ooit ongedeerd getrotseerd?
5 On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.
Hem, die bergen verzet, en ze merken het niet, Ze onderstboven keert in zijn toorn;
6 On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.
Die de aarde op haar plaats doet schudden, Haar zuilen trillen ervan;
7 Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.
Die de zon bevel geeft, niet te stralen, En de sterren onder een zegel legt!
8 On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.
Die de hemel uitspant, Hij alleen, En voortschrijdt over de golven der zee;
9 On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.
Die Grote Beer en Orion schiep, Plejaden en het Zuiderkruis;
10 On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.
Die grootse, ondoorgrondelijke dingen wrocht, En talloze wonderen!
11 Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.
Zie, Hij gaat mij voorbij, en ik zie het niet, Hij glijdt langs mij heen, ik bemerk het niet;
12 Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?
Rooft Hij: Wie zal Hem weerhouden? Wie Hem zeggen: Wat doet Gij?
13 Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.
God, die zijn gramschap niet weerhoudt: Zelfs Ráhabs helpers moesten zich onder Hem krommen!
14 Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?
Hoe zou ik Hem dan ter verantwoording roepen, Mijn woorden tegenover Hem vinden?
15 Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.
Ik, die geen antwoord krijg, al heb ik ook recht, Maar mijn Rechter om genade moet smeken;
16 Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:
En al gaf Hij mij antwoord, als ik riep, Dan geloof ik niet, dat Hij naar mij zou luisteren.
17 Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;
Hij, die mij vertrapt om een kleinigheid En mijn smarten vermeerdert om niet;
18 Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.
Hij, die mij niet op adem laat komen, Maar mij met bitter wee overstelpt.
19 Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?
Gaat het om kracht: Hij is er, de Sterke! Gaat het om recht: Wie klaagt Hem aan?
20 Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.
Al had ik ook recht, zijn mond veroordeelde mij; Al was ik onschuldig, Hij verklaarde mij schuldig!
21 Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.
Ben ik onschuldig? Ik weet het zelf nu niet meer. Ik verfoei mijn bestaan: Het is mij allemaal één!
22 Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;
Maar daarom roep ik het uit: Onschuldigen en schuldigen slaat Hij neer!
23 Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;
Wanneer zijn gesel plotseling doodt, Lacht Hij met de vertwijfeling van de onschuldigen;
24 Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?
Is het land aan bozen overgeleverd, Hij bindt nog een blinddoek op het gelaat van de rechters: Want zo Hij het niet doet, Wie doet het dan wel?
25 Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.
Zo vliegen mijn dagen voorbij, Sneller nog dan een ijlbode; Zo vluchten ze weg, Zonder geluk te aanschouwen;
26 Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.
Ze schieten heen als schepen van riet, Als een adelaar, die zich werpt op zijn prooi.
27 Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:
Denk ik, ik wil mijn jammer vergeten, Weer vrolijk schijnen en blij,
28 Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.
Dan ben ik weer bang voor al mijn smarten, Wetend, dat Gij mij niet voor onschuldig houdt.
29 Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?
En wanneer ik dan toch schuldig moet zijn, Waarom doe ik mijn best, om niet?
30 A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:
Al was ik mij nog zo schoon met sneeuw, En reinig mijn handen met zeep,
31 Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.
Toch ploft Gij mij neer in het vuil, Zodat mijn kleren van mij walgen.
32 Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.
Neen, Gij zijt geen mens, zoals ik, dien ik ter verantwoording roep, Zodat wij te zamen voor de rechtbank verschijnen!
33 Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.
Ach, mocht er een scheidsrechter tussen ons zijn, Die zijn hand op ons beiden kon leggen;
34 Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;
Die Gods roede van mij weg zou nemen, Zodat de schrik voor Hem mij niet deerde:
35 Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.
Dan zou ik spreken zonder Hem te vrezen; Maar nu er geen is, neem ik het op voor mijzelf!
