Hioba 9

1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:

Men Job svarede og sagde:

2 Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?

Sandelig, jeg ved, at det er saaledes; og hvorledes skulde et Menneske være retfærdigt for Gud?

3 Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

Om det har Lyst til at trætte med ham, kan det ikke svare ham til et af tusinde.

4 Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?

Han er viis af Hjerte og stærk af Kraft; hvo forhærdede sig imod ham og havde Fred?

5 On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.

han, som flytter Bjergene, inden de mærke til det, han, som omkaster dem i sin Vrede;

6 On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.

han, som bevæger Jorden fra dens Sted, og dens Piller bæve;

7 Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.

han, som taler til Solen, og den gaar ikke op, og som sætter Segl for Stjernerne;

8 On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.

han er ene den, som udbreder Himmelen, og som træder paa Havets Bølger;

9 On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.

han, som gjorde Bjørnen, Orion, og Syvstjernen og Stjernekamrene imod Syden;

10 On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.

han, som gør store Ting, saa de ikke staa til at ransage, og underlige Ting, saa der ikke er Tal derpaa!

11 Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.

Se, han gaar forbi mig, og jeg ser ham ikke, og han farer frem, og jeg mærker ham ikke.

12 Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?

Se, han griber, hvo kan faa ham til at give igen? hvo vil sige til ham: Hvad gør du?

13 Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.

Gud kalder ikke sin Vrede tilbage; de, som ville hjælpe den hovmodige, maatte bøje sig under ham.

14 Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?

Langt mindre skulde jeg kunne svare ham, vælge mine Ord over for ham.

15 Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.

Thi om jeg end var retfærdig, kunde jeg ikke svare; jeg maatte bede om Naade hos min Dommer.

16 Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:

Om jeg end kaldte, og han svarede mig, da kunde jeg dog ikke tro, at han vilde bøje Øren til min Røst.

17 Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;

Thi han vilde sønderknuse mig med en Storm og gøre mig mange Saar uden Aarsag.

18 Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.

Han vilde ikke tilstede mig at drage min Aande, men mætte mig med Bitterheder.

19 Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?

Kom det an paa den stærkes Kraft, siger han: „Se her!‟ og kom det an paa Ret: „Hvo stævner mig?‟

20 Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.

Var jeg end retfærdig, saa skulde dog min Mund dømme mig at have Uret; var jeg end skyldfri, da skulde han dog forvende min Sag.

21 Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.

Jeg er skyldfri, men jeg kender ikke mig selv; jeg foragter mit Liv.

22 Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;

Det kommer ud paa eet! Derfor sagde jeg: Han udrydder den uskyldige med den skyldige.

23 Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;

Dræber Svøben hastelig, da spotter han de uskyldiges Prøvelse.

24 Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?

Et Land bliver givet i en ugudeligs Haand; han tilhyller dets Dommers Ansigt; gør han det ikke, hvo gør det da?

25 Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

Og mine Dage have været lettere end en Løber; de flyede bort, de have ikke set det gode.

26 Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

De ere fremfarne som ilende Skibe, som en Ørn, der flyver efter Spise.

27 Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:

Naar jeg siger: Jeg vil glemme min Klage, jeg vil lade mit Ansigts sorrigfulde Mine fare og vederkvæge mig,

28 Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.

da maa jeg frygte for alle mine Smerter; jeg ved, at du lader mig ikke være uskyldig.

29 Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?

Jeg skal jo være skyldig! hvorfor skulde jeg da forgæves gøre mig Møje?

30 A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:

Om jeg end toede mig med Snevand og rensede mine Hænder med Sæbe,

31 Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.

da vilde du dog dyppe mig ned i Pølen, saa mine Klæder vilde væmmes ved mig.

32 Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.

Thi han er ikke en Mand som jeg, at jeg kunde svare ham, at vi kunde møde med hinanden for Dommen.

33 Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.

Der er ingen, som kan skille Trætten ad imellem os, og som kan lægge sin Haand paa os begge.

34 Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;

Han borttage sit Ris fra mig, og hans Rædsel forfærde mig ikke!

35 Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.

Da vilde jeg tale og ikke frygte for ham; thi jeg er ikke af den Slags, det ved jeg med mig selv.