Hioba 8
1 I odpowiedział Bildad Suhytczyk, a rzekł:
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 Pokądże rzeczy takowe mówić będziesz? a pokąd będą słowa ust twoich jako wiatr gwałtowny?
«Kor lenge vil du tala so og lata ordi storma fram?
3 Izażby miał Bóg sąd podwrócić? a Wszechmocny miałby sprawiedliwość wynicować?
Kann Gud vel rengja det som rett er? Kann Allvalds-Gud vel rengja rettferd?
4 Że synowie twoi zgrzeszyli przeciw niemu, przetoż ich puścił w rękę nieprawości ich.
Hev dine søner synda mot han, gav han deim deira synd i vald.
5 Jeźli się ty wczas nawrócisz do Boga, a będziesz się modlił Wszechmocnemu;
Um du søkja til din Gud, og beda Allvalds-Gud um nåde,
6 Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.
er du då rein og utan svik, då vil han vakna upp for deg og reisa nytt ditt rettferdshus,
7 A choć początek twój mały będzie, jednak ostatek twój bardzo się rozmnoży.
Um og di fortid vesall var, so mykje større vert di framtid.
8 Bo spytaj się proszę wieku starego, a nagotuj się ku wyszpiegowaniu ojców ich.
Ja, spør deg for hjå farne ætter, agt på kva federne fann ut.
9 (Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)
- Me inkje veit, er frå i går; vårt liv ein skugge er på jordi -
10 Oni cię nauczą i powiedząć, i z serca swego wypuszczą słowa.
dei skal deg læra, gjeva svar med ord ifrå sitt hjartedjup:
11 Azaż urośnie sitowie bez wilgotności? Izali urośnie rogoża bez wody?
«Veks sevet vel på turre land? Trivst storren der som vatnet vantar?
12 Owszem jeszcze w zieloności swojej, niż bywa podcięta, prędzej niż inna trawa usycha.
Enn stend det grønt, vert ikkje skore, då visnar det fyrr anna gras.»
13 Takieć są drogi wszystkich, którzy zapominają Boga; i tak nadzieja obłudnika zginie.
So gjeng det deim som gløymer Gud; og voni glepp for gudlaus mann.
14 Podcięta bywa nadzieja jego, a jako dom pająka ufanie jego.
Hans tillit sunderskori vert, hans tiltru vert til kongurvev;
15 Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.
Det hus han styd seg til, det dett; det som han triv til, stend’kje fast.
16 Zieleni się na słońcu, i w ogrodzie jego świeża latorośl jego wyrasta.
Han saftfull veks, med soli skin; hans greiner yver hagen heng,
17 Nad ródłem splątają się korzenie jego, i na miejscu kamienistem rozkłada się.
og roti kring steinrøysar smett, og smyg seg inn imillom steinar.
18 Ale gdy go wytną z miejsca jego, tedy się go miejsce zaprze, mówiąc: Niewidziałem cię.
Men vert han riven frå sin stad, so hugsar staden han ei meir.
19 Toć to jest wesele drogi jego, a inny z ziemi wyrośnie.
Sjå det er gleda på hans veg; or moldi skyt ein annan fram.
20 Oto Bóg nie odrzuci człowieka szczerego, ale złośnikom nie poda ręki.
Men Gud vanvyrder ei den reine; dei vonde tek han ei i handi.
21 Aż się napełnią śmiechem usta twe, a wargi twoje wykrzykaniem.
Han enn din munn med lått skal fylla og lipporne med gledesong;
22 Gdyż, którzy cię mają w nienawiści, obleczeni będą wstydem, a przybytku niepobożnych nie będzie.
men skammi klæda skal din fiend’; gudløysetjeld finst ikkje meir.»
