Hioba 7
1 Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?
“¿No está el hombre obligado a trabajar en la tierra? ¿No son sus días como los de un asalariado?
2 Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:
Como un siervo que desea fervientemente la sombra, como un asalariado que busca su salario,
3 Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.
por lo que me hacen poseer meses de miseria, Las noches agotadoras están destinadas a mí.
4 Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.
Cuando me acuesto, digo, “¿Cuándo me levantaré y se me pasará la noche? Doy vueltas en la cama hasta el amanecer.
5 Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.
Mi carne está vestida de gusanos y terrones de polvo. Mi piel se cierra y vuelve a brotar.
6 Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.
Mis días son más rápidos que la lanzadera de un tejedor, y se gastan sin esperanza.
7 Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.
Oh, recuerda que mi vida es un soplo. Mi ojo no verá más el bien.
8 Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.
El ojo del que me ve no me verá más. Tus ojos estarán sobre mí, pero yo no lo estaré.
Como la nube se consume y se desvanece, por lo que el que desciende al Seol ya no subirá. (Sheol h7585)
10 Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.
No volverá más a su casa, ni su lugar lo conocerá más.
11 Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.
“Por eso no me callaré. Hablaré con la angustia de mi espíritu. Me quejaré en la amargura de mi alma.
12 Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?
¿Soy un mar o un monstruo marino? ¿que pongas un guardia sobre mí?
13 Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:
Cuando digo: “Mi cama me consolará. Mi sofá aliviará mi queja,’
14 Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.
entonces me asustas con sueños y me aterra a través de visiones,
15 A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.
para que mi alma elija el estrangulamiento, la muerte antes que mis huesos.
16 Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.
Aborrezco mi vida. No quiero vivir para siempre. Dejadme en paz, pues mis días no son más que un soplo.
17 Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?
¿Qué es el hombre, para que lo engrandezcas? que debes poner tu mente en él,
18 A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?
que lo visites todas las mañanas, y lo prueban a cada momento?
19 Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?
¿Hasta cuándo no mirarás hacia otro lado? ni me dejará en paz hasta que trague mi saliva?
20 Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?
Si he pecado, ¿qué te hago a ti, vigilante de los hombres? Por qué me has puesto como marca para ti, ¿para que sea una carga para mí?
21 Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.
¿Por qué no perdonas mi desobediencia y quitas mi iniquidad? Por ahora me acostaré en el polvo. Me buscaréis con diligencia, pero no estaré”.
