Hioba 7
1 Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?
Is there not a warfare to a mortal, upon earth? And, as the days of a hireling, are not his days?
2 Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:
As, a bondman, panteth for the shadow, and as, a hireling, longeth for his wage,
3 Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.
So, have I been made to inherit months of calamity, and, nights of weariness, have been appointed me.
4 Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.
As soon as I lie down, I say, When shall I arise? yet he lengtheneth out the evening, and I am wearied with tossings until the breeze of twilight.
5 Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.
My flesh is clothed with worms and a coating of dust, My skin, hath hardened, and then run afresh:
6 Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.
My days, are swifter than a weaver’s shuttle, and they are spent, without hope.
7 Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.
Remember thou, that, a wind, is my life, not again shall mine eye see blessing:
8 Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.
Nor shall see me—the eye that used to behold me, Thine eyes, are upon me, and I am not.
A cloud faileth, and is gone, So, he that descendeth to hades, shall not come up: (Sheol h7585)
10 Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.
He shall not return again to his house, and his own place shall be acquainted with him no more.
11 Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.
I also, cannot restrain my mouth, —I must speak, in the anguish of my spirit, I must find utterance, in the bitterness of my soul.
12 Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?
Am, I, a sea, or a sea-monster, —That thou shouldst set over me a watch?
13 Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:
When I say, My bed shall comfort me, my couch shall help to carry my complaint,
14 Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.
Then thou scarest me with dreams, and, by visions, dost thou terrify me:
15 A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.
So that my soul chooseth strangling, Death, rather than [these] my bones!
16 Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.
I am wasted away, Not, to times age-abiding, can I live, Let me alone, for, a breath, are my days.
17 Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?
What is a mortal, that thou shouldst nurture him? Or that thou shouldst fix upon him thy mind?
18 A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?
That thou shouldst inspect him morning by morning, moment by moment, shouldst test him?
19 Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?
How long wilt thou not look away from me? Wilt thou not let me alone, till I can swallow my spittle?
20 Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?
I have sinned, What can I do for thee, thou watcher of men? Wherefore hast thou set me as thine object of attack, or have I become, unto thee, a burden?
21 Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.
And why wilt thou not remove my transgression, and take away mine iniquity? For, now, in the dust, should I lie down, and thou shouldst seek me diligently, and I should not be.
