Hioba 6
1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:
Ījabs atbildēja un sacīja:
2 O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
Kaut manas vaimanas ar svaru svērtu un turpretī manas bēdas svaru kausā liktu!
3 Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
Jo tās tagad ir grūtākas nekā jūras smiltis, tāpēc mana mute muld.
4 Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
Jo tā Visuvarenā bultas ir iekš manis, mans gars dzer viņu ugunis, Dieva briesmas karo pret mani.
5 Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
Vai gan meža ēzelis zviedz, kad tam ir zāle? Vai vērsis mauj, kad tam sava barība?
6 Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
Vai jēlu var ēst bez sāls? Vai ir gardums olas baltumā?
7 Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
Ko mana dvēsele negribēja aizskart, tā nu ir mana bēdu barība.
8 Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
Kaut mana lūgšana notiktu, un Dievs man dotu, ko es gaidu,
9 Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
Kaut Dievs mani sadauzītu, kaut tas Savu roku izstieptu un mani satriektu!
10 Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
Tas man vēl būtu par prieku, un es vēl savās nežēlīgās sāpēs būtu līksms, ka neesmu aizliedzis tā Svētā vārdus.
11 Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
Kāds ir mans spēks, ka es vēl varētu cerēt, un kāds ir mans gals, ka manai dvēselei būtu jāpaciešās?
12 Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
Vai mans spēks ir akmeņu spēks, vai mana miesa ir varš?
13 Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
Vai man palīga netrūkst pavisam, un vai man padoms nav visai pagalam?
14 Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?
Izsamisušam žēlastības vajag no sava drauga, citādi tas arī tā Visuvarenā bijāšanu atmet.
15 Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
Mani brāļi mani pieviļ kā strauts, kā strauta ūdeņi, kas notek;
16 Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
Sajukuši tie bija ar ledu, un sasniguši ar sniegu, -
17 Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
Tai laikā, kad karstums tos spiež, tad tie izsīkst, kad karsts metās, tad tie iznīkst no savas vietas.
18 Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
Viņu ceļi griežas sānis, tie iet uz tuksnesi un izzūd.
19 Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
Uz tiem skatās ceļa ļaudis no Temas un cer Šebas ceļa gājēji.
20 Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
Tie paliek kaunā ar tādu cerību un nosarkst, tur nonākdami.
21 Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
Tiešām nu jūs neesat it nekas, redzat briesmas un iztrūcinājāties.
22 Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
Vai es jeb kad sacīju: nesiet man un dodiet man dāvanas no sava padoma?
23 I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
Jeb glābiet mani no ienaidnieka rokas un pestījiet mani no varas darītāju rokas?
24 Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
Mācat mani, es cietīšu klusu, un pierādiet man, kur es maldījies.
25 O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
Cik spēcīgi ir taisni vārdi, bet ko norāj jūsu rāšana;
26 Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
Vai jūs esat apņēmušies vārdus aprāt? Vējam pieder izsamisuša vārdi.
27 I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
Vai arī bāriņam gribat valgus mest un bedri rakt savam tuvākam.
28 Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
Bet nu, lūdzami, uzlūkojiet mani, jums acīs tiešām es nemelošu.
29 Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
Atbildiet jel, lai nenotiek netaisnība, atbildiet, jo mana taisnība vēl stāv.
30 A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
Vai tad uz manas mēles būs netaisnība, vai mana mute nemanīs, kas ir blēdība?
