Hioba 6
1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:
Jób pedig felele, és monda:
2 O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
Oh, ha az én bosszankodásomat mérlegre vetnék, és az én nyomorúságomat vele együtt tennék a fontba!
3 Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
Bizony súlyosabb ez a tenger fövenyénél; azért balgatagok az én szavaim.
4 Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
Mert a Mindenható nyilai vannak én bennem, a melyeknek mérge emészti az én lelkemet, és az Istennek rettentései ostromolnak engem.
5 Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
Ordít-é a vadszamár a zöld füvön, avagy bőg-é az ökör az ő abrakja mellett?
6 Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
Vajjon ízetlen, sótalan étket eszik-é az ember; avagy kellemes íze van-é a tojásfehérnek?
7 Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
Lelkem iszonyodik érinteni is; olyanok azok nékem, mint a megromlott kenyér!
8 Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
Oh, ha az én kérésem teljesülne, és az Isten megadná, amit reménylek;
9 Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
És tetszenék Istennek, hogy összetörjön engem, megoldaná kezét, hogy szétvagdaljon engem!
10 Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
Még akkor lenne valami vigasztalásom; újjonganék a fájdalomban, a mely nem kimél, mert nem tagadtam meg a Szentnek beszédét.
11 Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
Micsoda az én erőm, hogy várakozzam; mi az én végem, hogy türtőztessem magam?!
12 Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
Kövek ereje-é az én erőm, avagy az én testem aczélból van-é?
13 Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
Hát nincsen-é segítség számomra; avagy a szabadulás elfutott-é tőlem?!
14 Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?
A szerencsétlent barátjától részvét illeti meg, még ha elhagyja is a Mindenhatónak félelmét.
15 Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
Atyámfiai hűtlenül elhagytak mint a patak, a mint túláradnak medrükön a patakok.
16 Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
A melyek szennyesek a jégtől, a melyekben olvadt hó hömpölyög;
17 Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
Mikor átmelegülnek, elapadnak, a hőség miatt fenékig száradnak.
18 Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
Letérnek útjokról a vándorok; felmennek a sivatagba utánok és elvesznek.
19 Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
Nézegetnek utánok Téma vándorai; Sébának utasai bennök reménykednek.
20 Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
Megszégyenlik, hogy bíztak, közel mennek és elpirulnak.
21 Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
Így lettetek ti most semmivé; látjátok a nyomort és féltek.
22 Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
Hát mondtam-é: adjatok nékem valamit, és a ti jószágotokból ajándékozzatok meg engem?
23 I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
Szabadítsatok ki engem az ellenség kezéből, és a hatalmasok kezéből vegyetek ki engem?
24 Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
Tanítsatok meg és én elnémulok, s a miben tévedek, értessétek meg velem.
25 O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
Oh, mily hathatósak az igaz beszédek! De mit ostoroz a ti ostorozásotok?
26 Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
Szavak ostorozására készültök-é? Hiszen a szélnek valók a kétségbeesettnek szavai!
27 I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
Még az árvának is néki esnétek, és sírt ásnátok a ti barátotoknak is?!
28 Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
Most hát tessék néktek rám tekintenetek, és szemetekbe csak nem hazudom?
29 Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
Kezdjétek újra kérlek, ne legyen hamisság. Kezdjétek újra, az én igazságom még mindig áll.
30 A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
Van-é az én nyelvemen hamisság, avagy az én ínyem nem veheti-é észre a nyomorúságot?
