Hioba 6

1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:

Ο δε Ιώβ απεκρίθη και είπεν·

2 O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,

Είθε να εζυγίζετο τωόντι η λύπη μου, και η συμφορά μου να ετίθετο όλη ομού εν τη πλάστιγγι.

3 Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.

Επειδή τώρα ήθελεν είσθαι βαρυτέρα υπέρ την άμμον της θαλάσσης· διά τούτο οι λόγοι μου καταπίνονται.

4 Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.

Διότι τα βέλη του Παντοδυνάμου είναι εντός μου, των οποίων το φαρμάκιον εκπίνει το πνεύμά μου· οι τρόμοι του Θεού παρατάττονται εναντίον μου.

5 Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?

Ογκάται ο άγριος όνος παρά τη χλόη; ή μυκάται ο βους παρά τη φάτνη αυτού;

6 Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?

Τρώγεται το άνοστον χωρίς άλατος; ή υπάρχει γεύσις εν τω λευκώματι του ωού;

7 Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.

Τα πράγματα, τα οποία η ψυχή μου απεστρέφετο να εγγίση, έγειναν ως το αηδές φαγητόν μου.

8 Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!

Είθε να απελάμβανον την αίτησίν μου, και να μοι έδιδεν ο Θεός την επιθυμίαν μου.

9 Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!

Και να ήθελεν ευδοκήσει ο Θεός να με αφανίση· να απολύση την χείρα αυτού και να με κόψη.

10 Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.

Και θέλει είσθαι έτι η παρηγορία μου, ότι, και αν καταναλωθώ εν τη θλίψει και αυτός δεν με λυπηθή, εγώ δεν έκρυψα τους λόγους του Αγίου.

11 Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?

Ποία η δύναμίς μου, ώστε να εγκαρτερώ; και ποίον το τέλος μου, ώστε να υποφέρη η ψυχή μου;

12 Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?

Μήπως η δύναμίς μου είναι δύναμις λίθων; ή η σαρξ μου χαλκός;

13 Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?

Μήπως δεν εξέλιπεν εν εμοί η βοήθειά μου και απεμακρύνθη απ' εμού η σωτηρία;

14 Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?

Εις τον τεθλιμμένον έλεος πρέπει παρά του φίλου αυτού· αλλ' αυτός εγκατέλιπε τον φόβον του Παντοδυνάμου.

15 Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,

Οι αδελφοί μου εφέρθησαν απατηλώς ως χείμαρρος, ως ρεύμα χειμάρρων παρήλθον·

16 Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;

οίτινες θολόνονται εκ του πάγου, εις τους οποίους διαλύεται η χιών·

17 Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.

όταν θερμανθώσιν, εκλείπουσιν· όταν γείνη θερμότης, εξαλείφονται από του τόπου αυτών.

18 Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.

Τα ίχνη της πορείας αυτών συστρέφονται· καταντώσιν εις το μηδέν και χάνονται·

19 Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.

τα πλήθη της Θαιμά εθεώρουν, οι συνοδοιπόροι της Σεβά περιέμενον αυτούς·

20 Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.

Εψεύσθησαν της ελπίδος αυτών· ήλθον εκεί και ενετράπησαν.

21 Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.

Τώρα και σεις είσθε ως αυτοί· είδετε την πληγήν μου και ετρομάξατε.

22 Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?

Μήπως εγώ είπα, Φέρετε προς εμέ; ή, Δότε δώρον εις εμέ από της περιουσίας υμών;

23 I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?

ή, Ελευθερώσατέ με εκ της χειρός του εχθρού; ή, Λυτρώσατέ με εκ της χειρός των ισχυρών;

24 Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.

Διδάξατέ με, και εγώ θέλω σιωπήσει· και δείξατέ μοι κατά τι έσφαλα.

25 O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?

Πόσον ισχυροί είναι οι ορθοί λόγοι· αλλ' ο έλεγχός σας, τι αποδεικνύει;

26 Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?

Φαντάζεσθε να ελέγξητε λόγους, ενώ αι ομιλίαι του απηλπισμένου είναι ως άνεμος;

27 I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.

Τωόντι, σεις επιπίπτετε επί τον ορφανόν, και σκάπτετε λάκκον εις τον φίλον σας.

28 Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.

Τώρα λοιπόν ευαρεστήθητε να εμβλέψητε εις εμέ, διότι έμπροσθεν υμών κείται αν εγώ ψεύδωμαι.

29 Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.

Επιστρέψατε, παρακαλώ· ας μη γείνη αδικία· ναι, επιστρέψατε πάλιν· η δικαιοσύνη μου είναι εν τούτω.

30 A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?

Υπάρχει αδικία εν τη γλώσση μου; δεν δύναται ο ουρανίσκος μου να διακρίνη τα διεφθαρμένα;