Hioba 6
1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:
Job vastasi ja sanoi:
2 O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
"Oi, jospa minun suruni punnittaisiin ja kova onneni pantaisiin sen kanssa vaakaan!
3 Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
Sillä se on nyt raskaampi kuin meren hiekka; sentähden menevät sanani harhaan.
4 Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
Sillä Kaikkivaltiaan nuolet ovat sattuneet minuun; minun henkeni juo niiden myrkkyä. Jumalan kauhut ahdistavat minua.
5 Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
Huutaako villiaasi vihannassa ruohikossa, ammuuko härkä rehuviljansa ääressä?
6 Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
Käykö äitelää syöminen ilman suolaa, tahi onko makua munanvalkuaisessa?
7 Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
Sieluni ei tahdo koskea sellaiseen, se on minulle kuin saastainen ruoka.
8 Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
Oi, jospa minun pyyntöni täyttyisi ja Jumala toteuttaisi minun toivoni!
9 Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
Jospa Jumala suvaitsisi musertaa minut, ojentaa kätensä ja katkaista elämäni langan!
10 Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
Niin olisi vielä lohdutuksenani-ja ilosta minä hypähtäisin säälimättömän tuskan alla-etten ole kieltänyt Pyhän sanoja.
11 Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
Mikä on minun voimani, että enää toivoisin, ja mikä on loppuni, että tätä kärsisin?
12 Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
Onko minun voimani vahva kuin kivi, onko minun ruumiini vaskea?
13 Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
Eikö minulla ole enää mitään apua, onko pelastus minusta karkonnut?
14 Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?
Tuleehan ystävän olla laupias nääntyvälle, vaikka tämä olisikin hyljännyt Kaikkivaltiaan pelon.
15 Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
Minun veljeni ovat petolliset niinkuin vesipuro, niinkuin sadepurot, jotka juoksevat kuiviin.
16 Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
Ne ovat jääsohjusta sameat, niihin kätkeytyy lumi;
17 Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
auringon paahtaessa ne ehtyvät, ne häviävät paikastansa helteen tullen.
18 Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
Niiden juoksun urat mutkistuvat, ne haihtuvat tyhjiin ja katoavat.
19 Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
Teeman karavaanit tähystelivät, Seban matkueet odottivat niitä;
20 Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
he joutuivat häpeään, kun niihin luottivat, pettyivät perille tullessansa.
21 Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
Niin te olette nyt tyhjän veroiset: te näette kauhun ja peljästytte.
22 Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
Olenko sanonut: 'Antakaa minulle ja suorittakaa tavaroistanne lahjus minun puolestani,
23 I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
pelastakaa minut vihollisen vallasta ja lunastakaa minut väkivaltaisten käsistä'?
24 Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
Opettakaa minua, niin minä vaikenen; neuvokaa minulle, missä olen erehtynyt.
25 O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
Kuinka tehoaakaan oikea puhe! Mutta mitä merkitsee teidän nuhtelunne?
26 Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
Aiotteko nuhdella sanoja? Tuultahan ovat epätoivoisen sanat.
27 I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
Orvostakin te heittäisitte arpaa ja hieroisitte kauppaa ystävästänne.
28 Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
Mutta suvaitkaa nyt kääntyä minuun; minä totisesti en valhettele vasten kasvojanne.
29 Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
Palatkaa, älköön vääryyttä tapahtuko; palatkaa, vielä minä olen oikeassa siinä.
30 A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
Olisiko minun kielelläni vääryys? Eikö suulakeni tuntisi, mikä turmioksi on?"
