Hioba 6

1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:

Job antwoordde, en sprak:

2 O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,

Ach, mocht mijn wrevel worden gewogen, Maar tegelijk met mijn leed op de weegschaal gelegd:

3 Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.

Want omdat het zwaarder is dan het zand aan de zee, Daarom gingen ook mijn woorden de perken te buiten.

4 Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.

Ja, de pijlen van den Almachtige blijven in mij steken, Mijn geest zuigt er het gif van op; De verschrikkingen Gods Stellen zich tegen mij in slagorde op!

5 Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?

Balkt soms de woudezel bij het gras Of loeit het rund bij zijn kribbe?

6 Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?

Kan het laffe zonder zout worden gegeten, Of is er smaak aan het wit van een ei?

7 Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.

Neen, ik weiger, het aan te raken, Ze zijn voor mij een walgelijke spijs!

8 Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!

Ach, dat mijn bede werd verhoord, En dat God mijn wens mocht vervullen;

9 Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!

Dat het God behaagde, mij te verpletteren, Zijn hand zich bewoog, om mij weg te maaien.

10 Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.

Dat zou een troost voor mij zijn, En ik danste ondanks mijn leed: "Hij spaart mij niet, Omdat ik den Heilige mijn wens niet verzweeg!".

11 Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?

Want wat is mijn kracht, dat ik nu nog zou wachten, Wat mijn uitzicht, dat ik langer zou leven?

12 Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?

Is mijn kracht soms als die van een steen, Is mijn vlees soms van brons?

13 Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?

Ben ik niet geheel van redding verstoken, Is iedere hulp mij niet ontzegd?

14 Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?

Maar wie zijn vriend barmhartigheid weigert, Verzaakt de vrees voor den Almachtige!

15 Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,

Toch zijn mijn broeders als een beek onbetrouwbaar, Als een stortbeek, die wegstroomt:

16 Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;

Die bedekt zijn met ijs, Of bedolven onder sneeuw;

17 Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.

Zodra de hitte komt, drogen zij uit, Zodra het warm wordt, zijn ze verdwenen.

18 Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.

Ze buigen af van de weg, die ze gaan, En verliezen zich in de woestijn;

19 Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.

De karavanen van Tema zien er naar uit, De convooien van Sjeba hebben er hun hoop op gevestigd:

20 Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.

Maar ze worden in hun verwachting beschaamd, Staan bij hun aankomst te schande.

21 Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.

Zo zijt gij voor mij nu geworden: Gij aanschouwt mijn ellende, en beangst deinst gij terug!

22 Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?

Heb ik gevraagd: Geeft mij iets ten geschenke, Of staat mij van uw vermogen iets af;

23 I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?

Of redt mij uit de hand van den vijand, Bevrijdt mij uit de greep der tyrannen?

24 Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.

Neen, onderricht mij, en dan zal ik zwijgen; Laat mij inzien, waarin ik heb gedwaald!

25 O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?

Hoe zoet zijn woorden, die oprecht zijn gemeend, Maar hoe grievend de berisping van u!

26 Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?

Meent gij, mijn woorden te moeten berispen: Woorden van een wanhopige, die in de wind zijn gesproken?

27 I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.

Wilt gij het lot over een onschuldige werpen, En de staf breken over uw vriend?

28 Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.

Welnu dan, wilt mij aanhoren: Ik lieg u toch niet in het gezicht.

29 Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.

Bezint u, en laat er geen onrecht geschieden; Bezint u, mijn onschuld zal blijken!

30 A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?

Is er soms onrecht op mijn tong, Of kan mijn gehemelte de rampen niet proeven;