Hioba 6

1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:

Men Job svarede og sagde:

2 O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,

Gid min Harm maatte vejes, og man ligervis vilde lægge min Ulykke i Vægtskaaler!

3 Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.

Thi den er nu svarere end Sand i Havet; derfor bruse mine Ord frem.

4 Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.

Thi den Almægtiges Pile ere i mig, min Aand inddrikker deres Gift; Guds Rædsler stille sig op imod mig.

5 Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?

Mon Vildæselet skryder, naar det har Græs? eller mon Oksen bøger, naar den har Foder?

6 Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?

Mon det vamle kan ædes uden Salt? eller er der Smag i det hvide om Æggeblommen?

7 Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.

Hvad min Sjæl vægrede sig ved at røre, det er blevet mig som en usund Spise.

8 Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!

Gid det, jeg begærer, maatte komme, og Gud vilde opfylde mit Haab!

9 Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!

og at Gud vilde knuse mig, at han vilde lade sin Haand løs og afskære mig!

10 Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.

Da havde jeg endnu Trøst og kunde glæde mig i Smerten, i hvilken han ikke skaaner; thi jeg har ikke fornægtet den helliges Tale.

11 Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?

Hvad er min Kraft, at jeg skulde haabe? og hvad Ende venter mig, at jeg skulde forlænge mit Liv?

12 Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?

Mon min Kraft er Kraft af Sten? mon mit Kød er af Kobber?

13 Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?

Sandelig, der er ikke Hjælp i mig, og Kraften er vegen fra mig!

14 Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?

Den ulykkelige kan kræve Medynk af sin Ven, selv om han forlader den Almægtiges Frygt.

15 Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,

Mine Brødre have skuffet som en Bæk, som i Dalene Strømme, der fare forbi,

16 Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;

de, der ere mørke af Is, i hvilke Sneen skjuler sig.

17 Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.

Paa den Tid de optøes, da blive de borte; naar det bliver hedt, da forsvinde de fra deres Sted.

18 Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.

Rejsetog bøje af fra deres Vej, de drage op i Ørken og omkomme.

19 Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.

Rejsetog fra Thema skuede hen efter dem, vejfarende fra Seba satte Lid til dem.

20 Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.

De bluedes, at de havde forladt sig paa dem; de kom lige til dem og bleve skuffede.

21 Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.

Saaledes ere I nu blevne som intet; I se Rædsel og frygte.

22 Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?

Mon jeg har sagt: Giver mig og skænker for min Skyld noget af eders Formue?

23 I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?

eller redder mig af Fjendens Haand, og udløser mig af Voldsmænds Haand?

24 Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.

Lærer mig, og jeg vil tie, og viser mig, hvori jeg har faret vild.

25 O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?

Hvad ere Oprigtigheds Taler kraftige! Men hvad bevise eders Beviser?

26 Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?

Agte I Ord for at være Bevis og den mistrøstiges Taler for Mundsvejr?

27 I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.

Ja, I kunne kaste Lod om en faderløs og grave Grav for eders Næste.

28 Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.

Og nu, om I ville, da vender Ansigtet til mig, og mon jeg skulde lyve for eders Ansigt?

29 Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.

Kære, vender om, lader Uretfærdighed ikke ske; ja, vender om, endnu skal min Retfærdighed kendes i denne Sag!

30 A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?

Mon der være Uret paa min Tunge? mon min Gane ikke skulde skelne, hvad ondt er?